نقدی بر نگاه 6 نامزد / رشد 8 درصدی برنامه هفتم قابل تحقق است؟

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری تسنیم، عمده مسأله و چالش کاندیداها حول محتوای برنامه هفتم توسعه است. اینکه آیا رشد 8درصدی امکان پذیر است یا خیر؟ اگر هست چرا تابحال با وجود وعده های قبلی محقق نشده؟ گفتنی است به طور کلی در میان نامزد ها دو نگاه وجود دارد که تعدادی از نامزدها معتقدند که رشد 8 درصدی که در برنامه هفتم آورده شده، نگاهی غیر واقع بینانه است و برخی دیگر از نامزد ها با اشاره به توانمندی های کشور بر این باور بودند که امکان رسیدن به رشد 8 درصدی وجود دارد.

افزایش بهره وری و ورود سرمایه خارجی دو رویکرد تحقق رشد 8 درصد

لازم به ذکر است که برای تحقق رشد 8 درصدی که در برنامه توسعه هفتم آورده شده، دو رویکرد پیشنهاد شده، یکی بحث سرمایه گذاری خارجی است و دیگری تحقق این رشد با ایجاد بهره وری بالاتر است. مجددا در اینجا نیز دو نگاه بین نامزد ها وجود داشت که نگاه اول بر این مبنا بود که گروهی میگفتند چون امکان سرمایه گذاری و ورود سرمایه های خارجی به دلیل تحریم ها وجود ندارد پس امکان اجرا و تحقق برنامه هفتم وجود ندارد. از طرفی گروه دیگر بر این باور بودند که از طریق ایجاد بهره وری زمینه سازی سرمایه گذاری خارجی پدید می آید. به بیانی دیگر نگاه این گروه مبتنی بر این واقعیت بود که ما باید در داخل تا می توانیم بهره وری را افزایش و اثر تحریم ها را کاهش دهیم تا سرمایه گذار خارجی خود به خود با دیدن چنین وضعیتی به سمت مرزهای ما روانه شود.

نکته ای که حائز اهمیت است این است که کشوری که یک دهه به طور متوسط رشد صفر را تجربه کرده کار بسیار سختی برای تحقق رشد متوسط 8 درصدی در 5 سال دارد. البته این موضوع بعید و غیر ممکن نیست و ولی نگاه واقع بینانه این است که ما از این هدف کمی دور هستیم.

تحقق رشد 8 درصدی با عدم وجود حکمرانی منسجم بعید است

البته با توجه به ساختارهای سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی کشور رشد 8 درصدی، عددی بسیار بزرگ است و اگر جای آن رشد 5 درصدی در برنامه عنوان می شد بسیار قابل تحقق تر بود. لازم به ذکر است تنها کشوری که به طور متوسط رشد 8 درصد را در 35 سال تجربه کرده است کشور چین است. این درست است که کشور ما هم می‌تواند به این رشد برسد اما در راستای تحقق این امر با چند مسئله روبرو هستیم. اولین مسئله این است که ما شاهد عدم وجود انسجام در ساختار حکمرانی کشور (که دولت بخشی از آن است) هستیم. به عنوان مثال در خود دولت در زمان شهید رئیسی ما شاهد اختلافاتی بین وزارت صمت و وزارت اقتصاد و بانک مرکزی و سایر دستگاه ها بودیم. از طرفی در خارج دولت نیز ما حدود16 شورای عالی و کلی نهادهای عمومی غیر دولتی داریم که هر کدام اختیارات گسترده ای دارند که بعضا تعارض منافع در آن ها دیده می شود. نکته مهم در رشد متوسط سالی 8 درصد این است که با این حکمرانی غیر منسجم و غیر متمرکز رسیدن به این رشد غیر ممکن است. مگر اینکه در کوتاه مدت اتفاقات بسیار سختی در اقتصاد ما رخ دهد همانند جمع شدن بسیاری از این شوراها و نهادهای غیر دولتی و یا مطابق آنچه که رهبری میگویند اقتصاد به معنی واقعی مردمی سازی شود. در غیر این صورت صحیت از رشد 8 درصدی بیشتر شبیه آرزو است.

حسن حسن خانی