نمی‌توان جام جهانی را بدون توپ برنزی مرور نکرد؛/ مثلث ترسناک تیم ملی کابوس رقیبان در جام جهانی!

به گزارش "ورزش سه"، نسل طلایی فوتسال ایران، جایگاه سومی جهان را در سال 2016 به ارمغان آورد. تیمی با فوق ستاره‌های تکرار نشدنی. سه ستاره از آن عصر در جام جهانی 2024 به میدان می‌روند و نقاط عطف تیم ملی به شمار می‌روند. طیبی، سنگ سفیدی و حسن زاده که حضورشان در ترکیب شمسایی برای رقبا ترسناک و دلهره‌آور خواهد بود. در کلاس نابغه‌های 2016، یک بازیکن ورای تصورات ظاهر شد و نمایش خیره‌کننده‌ای داشت. احمد اسماعیل‌پور دوباره کشف و متولد شد، با کوفتن گل‌هایی که در ردیف بهترین گل‌های جام جهانی جای گرفت و برای همه دوران مرور می‌شود.

گل معرکه اسماعیل پور از روی ضربه ایستگاهی برابر تزارها در نیمه نهایی جام جهانی 2016 به رغم شکست تلخ پایانی، احتمالا بهترین و زیباترین گل تیم ملی در ادوار گذشته میعادگاه بهترین‌ها خواهد بود. او از توپ 16 فوت فاصله گرفت و با توازن و ضربه پای راست که به ضربه نهایی همراه شد، شلیکی غیر قابل مهار را به سوی دروازه گستاوو روانه کرد و توپ را به تور چسباند. دیوار دفاعی بی‌حرکت ماند، سایر بازیکنان روسیه خشک شده بودند و گستاوو که با کلاه پیترچکی دیدها را به خود معطوف کرده بود، میخکوب شد. در سوی مقابل بازیکنان ایران که با گل اسماعیل پور بازی را به تساوی کشیده بودند، به پرواز در آمدند و آرزوی راه یافتن به فینال را تحقق شده می‌دیدند.

اسماعیل پور در جام 2016، با درخشش و عملکرد فوق‌العاده‌اش در پایان پس از فرناندو ویلهلم آرژانتینی و ادر لیما، سومین بازیکن برتر جام جهانی شناخته شد و بزرگترین عنوان فردی یک بازیکن ایرانی در آوردگاه بزرگ را چنگ زد.

او در کنار گل بی‌نظیرش به روسیه که مهم‌ترین آن‌ها خواهد بود، در مصاف با آذربایجان یک گل و برابر پاراگوئه دو گل به ثمر رساند و همچنین ضربه پنالتی و پایانی مقابل برزیل که بزرگترین پیروزی تیم ملی در تاریخ جام جهانی محسوب می‌شود را به گل تبدیل کرد و سپس از فرط هیجان خوشحالی پس از گل را با سُر خوردن روی زمین مسابقه انجام داد. این حرکت بعدها در تمامی ایران توسط بازیکنان جوان تقلید شد.