نگاه غلط به جایگاه «ماما»/ «سزارین» کلاس ندارد عوارض دارد!

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از گلستان ما؛ ماما شاید نخستین فردی باشد که هر انسانی با لبخندهایشان روبرو می شود اما هیچگاه آنها را به خاطر نمی آورد.

تولد نوزاد از زیباترین لحظه های زندگی انسان ها است، اولین نفس و نخستین لبخند، البته این تنها بعد از تولد است در حالی که ماماها شاید چندین سال قبل از تولد می توانند به بانوان کمک و مشاوره بدهند.

ماماها با تلاش خستگی ناپذیر باروری سالم وزایمان ایمن را به مادران هدیه می دهند و زمینه ساز پرورش انسان های سالم و رشدجامعه می شوند.

شانزدهم اردیبهشت ماه مصادف با پنجم ماه می روز جهانی ماما ست و خبرنگار ما به گفتگو با یک ماما نشسته تا از دغدغه هایشان بنویسد.

شهربانو مهاجر 11 سال است که ماما است او از سال 1387 وارد سیستم بهداشت شده است و اکنون 6 سال است که بعنوان مامای پزشک خانواده فعالیت می کند.

سهم شایان ماماها و پرسنل بهداشت در غربالگری ملی کرونا

از همان اول به سراغ کووید 19 این ویروس ناشناخته می رویم و از او که در صف اول مبارزه وجزء جهادگران سلامت محسوب می شود می پرسیم.

خانم مهاجرمی گوید: در ایام شیوع کرونا به آموزش راه های جلوگیری از مبتلا شدن خانواده ها بخصوص زنان باردار که جزء گروه های پر خطر محسوب می شدند، پرداختیم. در ایام تعطیلات عید بحث غربالگری بیماری کرونا و تماس هاس تلفنی تا ساعت 19 هر روز انجام می شد. پرنسل بهداشت و ماماها سهم بزرگی در این نهضت ملی داشتند.

او ادامه می دهد: زمانی که مردم آموزش ببینند، راه های انتقال بیماری مسدود می شود و به تبع آن مراجعه به بیمارستان ها و مراکز درمانی هم کاهش می یابد. ما مادران پر خطری داشتیم که با آموزش به آنها، خطر انتقال ویروس را به حداقل رساندیم.

در ادامه از نحوه آشنایی او با این رشته پرسیدیم. ابتدا پدر برای او شغل پزشکی را در نظر گرفت اما با سازگار نبودن این رشته با روحیاتش مامایی را برمی گزیند.

او می گوید: بیشتر کار در بهداشت را دوست داشتم و از همان اول هم در بهداشت کار کردم و الان بیش از 6 سال است که به عنوان "مامای پزشک خانواده" به مادران باردار و خانواده یشان در مرکز بهداشت علی آباد کتول مشاوره و آموزش می دهم.

چالش های حوزه مامایی

این مامای گلستانی یکی از چالش های کنونی کشور را فرار از زایمان طبیعی و انجام پر ریسک سزارین می داند و معتقد است؛ متاسفانه بخاطر فرهنگ غلطی که در بین ایرانی ها رواج پیدا کرده، عمل سزارین را برای خود دارای کلاس و پرستیژ می دانند در حالی که اگر از مزایای زایمان طبیعی و دوران نقاهت بهتر آن آگاه باشند هیچگاه سزارین با آن همه عوارض را انتخاب نمی کنند.

مهاجر یکی دیگر از مهمترین چالش ها در حوزه مامایی را ادغام این رشته با رشته پرستاری بیان می کند و می افزاید: خیلی ماماها را محدود کردند ما را دستیار متخصص زنان قرار دادند در صورتی که همردیف متخصص زنان هستیم و متاسفانه سازمان بیمه هم بسیار سخت قرار داد می بندد.

محدودیت در نسخه نویسی

او ادامه می دهد: همیشه نام ماما را بعد از اسم پرستار می آورند در حالی که فعالیت های آنان کاملا با هم متفاوت است. یکی از اشکالات دیگر ویزیت های کمتر، محدودیت های نسخه نویسی و ارجاعات است. به دلیل همراهی بیشتر با بانوان تشخیص نوع خدمات و داروها از سوی ماما بهتر است اما به دلیل عدم اجازه تجویز دارو باید بیماران به رشته تخصصی، متخصص داخلی و یا زنان ارجاع شوند.

مهاجر می گوید: اولین صدای نوزاد، اولین نفس یک انسان، یک حس بسیارخوشایندی را برای هر انسان دارد. ماما ها نخستین شوق، گریه و نگاه را تجربه می کنند و این لذت وصف ناپذیر باعث شد این حرفه را ادامه دهم.

این مامای گلستانی از بهبود روند مراقبت از مادران باردار در سالهای اخیر سخن می گوید و ادامه می دهد: این کلاس ها در هشت جلسه و به صورت رایگان از ابتدای بارداری تا 9 ماهگی در مراکز بهداشت برگزار می شود که در دوجلسه پایانی پدران هم می توانند شرکت کنند تا بتوانند به همسرانشان برای زایمان طبیعی کمک کنند.

او ادامه می دهد: سیستم خوبی که در چند سال اخیر در ایران تبیین شده، همراهی یکی از نزدیکان از جمله مادر، خواهر و همسربا مادر باردار در اتاق زایمان است که اکثرا همسر را انتخاب می کنند و این حمایت روحی کمک شایانی به روند زایمان بی درد می کند.

رنجی که به شوق تبدیل می شود

اما چند سالی است که مامای همراه هم برای کمک به مادران باردار توصیه می شود، خانم مهاجر می گوید: این ماما می تواند از سوی مرکز بهداشت توصیه شود و از زمان آغاز درد تا فارغ شدن به مادران کمک کند چرا که به صورت تخصصی به ورزشهای بارداری می پردازند و سیر زایمان طبیعی را راحتتر می کنند.

مهاجر در پایان نخستین زایمانش را درسال 84 انجام داده و حسی وصف نشدنی را از لحظات تولد بیان می کند و می گوید: واقعا حس خوبی بود، بغض کردم اولین بار ارزش مادر بودن و درد فراوانی که تحمل می کنند ورنجی که به شوق تبدیل می شود را درک کردم.

گفتگو: طاهره حاجی محمدعلی

انتهای پیام /