هزینه زندگی کارگران و بازنشستگان ماهی چند؟/ حداقل هزینه‌های زندگی چقدر است؟

«ساده زندگی می‌کنیم، در همین رشت شهریه‌ی یک ترم مدرسه غیرانتفاعی، نوزده میلیون تومان است اما ما که بچه‌هایمان را نمی‌توانیم به این مدارس بفرستیم. اگر خرید کنیم فقط از تره‌بار؛ تره‌بار هر کیلو میوه زیر 25 هزار تومان نیست، بازار آزاد کیلویی حداقل 30 یا 40 هزار تومان، یک کارگر چطور هر هفته چند کیلو میوه بخرد و خانه ببرد؟» اینها بخشی از حرف‌ها و درددل‌های یک کارگر است. کارگران در شهرها و استان‌های مختلف، همگی با یک غول مشترک در حال جدال‌اند: غول گرانی و تورم.

شکاف دستمزد - معیشت

نمایندگان دولت و کارفرمایان نه امسال و نه سال گذشته، در تعیین حداقل دستمزد حاضر به پذیرش بند دوم ماده 41 قانون کار یا همان سبد معیشت حداقلی نشدند؛ سال قبل سبد معیشت حدود 6 میلیون و 900 هزار تومان بود اما حداقل دستمزد حدود 4 میلیون تومان تعیین شد؛ سبد معیشت 1401 هشت میلیون و 979 هزار تومان نرخ‌گذاری شد اما بازهم دستمزد با تمام ملحقات و اضافات، حداکثر روی عدد 6 میلیون و 500 هزارتومان ایستاد. بدون تردید در ماه‌های اخیر بعد از حذف ارز ترجیحی، فاصله و شکاف دستمزد - معیشت افزایش یافته است؛ دستمزد ثابت مانده است اما سبد معیشت دیگر 8 میلیون و 979 هزار تومان نیست.

در روزهای پایانی اردیبهشت، محاسبات مستقل کمیته دستمزد کانون عالی شوراها نشان داد که سبد خوراکی‌ها و آشامیدنی‌های خانوارهای کارگری به تنهایی به اندازه‌ی حداقل دستمزد و مزایای مزدی است؛ رسیدن سبد خوراکی‌ها به 6 میلیون و 300 هزار تومان در اردیبهشت ماه، یک اخطار جدی‌ست؛ بدون تردید در ماه‌های بعد از اردیبهشت، زنجیره‌ی تاثیرگذاری تورم، نرخ سبد خوراکی‌های خانوار متوسط 3.3 نفره را به 7 میلیون تومان یا بیشتر رسانده است.

داده‌های رسمی درآمد - هزینه در سال 1400

فقط محاسبات مستقل سبد معیشت نیست که نشان می‌دهد دستمزد به شدت ناکافی‌ست بلکه گزارشات رسمی مرکز آمار نیز این ادعا را ثابت می‌کند؛ «چکیده نتایج طرح آمارگیری درآمد - هزینه خانوار شهری و روستایی سال 1400» که بیست و پنجم مرداد منتشر شده، نشان می‌دهد که هم دستمزد 1400 بسیار ناکافی بوده و هم سبد معیشت محاسبه شده در شورایعالی کار، بسیار محافظه‌کارانه و حداقلی‌ست. سبد معیشت 1400، حدود 6 میلیون و 900 هزار تومان بود اما این گزارش نشان می‌دهد که متوسط هزینه‌ی خانوارها در سال گذشته حداقل در شهرها خیلی بیشتر از این رقم بوده است حداقل دو میلیون تومان بیشتر، یعنی خانوارهای شهری ایران در سال 1400 «مجبور شده‌اند» حداقل دو میلیون تومان بیشتر از نرخ سبد معیشت برای گذران امور هزینه کنند و این در حالیست که حتی همان رقم بسیار حداقلی سبد معیشت نیز توسط شورایعالی کار برای تعیین حداقل دستمزد کارگران پذیرفته نشد!

بهتر است ابتدا نگاهی به داده‌های کلی این گزارش رسمی بیندازیم؛ این گزارش که طی طرح آمارگیری 19 هزار و 618 خانوار نمونه در نقاط شهری و 18 هزار و 370 نفر در نقاط روستایی به دست آمده است، نشان داد که متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری 92 میلیون و 501 هزار ریال بوده که نسبت به رقم مشابه در سال قبل از آن نزدیک به 50درصد افزایش داشته است. از هزینه کل سالانه‌ی خانوار شهری 24 میلیون و 653 هزار تومان با سهم 27 درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و 67 میلیون و 848 هزار تومان با سهم 73 درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است. در بین هزینه‌های خوراکی و دخانی، بیشترین سهم مربوط به هزینه گوشت با سهم 21 درصد و در بین هزینه‌های غیرخوراکی بیشترین سهم با 49 درصد مربوط به هزینه مسکن، سوخت و روشنایی بوده است.

متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار روستایی 51 میلیون و 911 هزار تومان بوده است که نسبت به سال قبل 52.4 درصد افزایش نشان می‌دهد. از هزینه کل سالانه خانوار روستایی 20 میلیون و 703 هزار تومان با سهم 40 درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی 31 میلیون و 208 هزار تومان با سهم 60 درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است.

تحلیل داده‌ها:

متوسط هزینه‌ی خانوارها بیشتر از سبد معیشت و بسیار بیشتر از حداقل دستمزد

این داده‌ها نشان می‌دهند که هزینه متوسط خانوارهای شهری در سال 1400، نُه میلیون و 200 هزار تومان بوده است؛ البته این عدد از متوسط‌گیری وزنیِ هزینه ماهانه‌ی خانوارهای متعلق به دهک‌های درآمدی متفاوت به دست آمده است و فقط مختص به کارگران و یا دهک‌های کم درآمد نیست؛ در این متوسط‌گیری، هم خانواده‌های ثروتمندتر از کارگران متعلق به دهک‌های برخوردارتر گنجانده شده‌اند و هم خانواده‌های کم‌درآمدتر متعلق به پایین‌ترین دهک‌های درآمدی. با این حال، متوسط هزینه‌های خانواده در سال قبل، 9 میلیون و 200 هزار تومان بوده است در حالیکه سبد معیشت که معیارهای محاسباتی متفاوتی دارد و تنها نشان‌دهنده‌ی حداقل مورد نیاز برای بقای یک خانواده‌ی کارگری متوسط 3.3 نفره است، حداقل 2 میلیون و 300 هزار تومان از این رقم کمتر است و دستمزد 1400 که واقعیت دریافتی کارگران حداقل‌بگیر (بیش از 60 درصد کارگران شاغل) را نشان می‌دهد، حدود 5 میلیون تومان با متوسط هزینه‌های زندگی فاصله دارد.

کارگران پاسخ دادند:

حداقل هزینه‌های زندگی چقدر است؟

حال سوال این است اگر در سال قبل متوسط هزینه‌های زندگی 9 میلیون و 200 هزار تومان بوده، امسال حداقل هزینه‌ی زندگی کارگران چقدر است؛ کارگران ماهی چقدر باید داشته باشند تا بتوانند از پس تمام هزینه‌های زندگی از جمله اجاره خانه، خوراک، حمل و نقل، آموزش و درمان بربیایند؟

برای یافتن پاسخ این سوال به سراغ چند فعال کارگری در استان‌های مختلف رفتیم با این سوال که امروز یک خانواده کارگری با یک فرزند، چقدر در ماه هزینه دارد؛ شما فکر می‌کنید با چند میلیون تومان می‌توان یک زندگی بسیار ساده داشت و معاش خانواده را تامین کرد.

بهرام حسنی نژاد (فعال کارگری و دبیر اسبق انجمن صنفی کارگران معدن چادرملو) در پاسخ می‌گوید: حداقل درآمد لازم برای یک خانوار در تهران، امروز کمتر از 13 میلیون تومان نیست؛ با کمتر از این مبلغ، یک خانواده نمی‌تواند زندگی کند، باید تاکید کنم این فقط «هزینه‌ی زیست» است نه هزینه‌ی زندگی.

او ادامه می‌دهد: اجاره خانه در تهران و کلانشهرها یک معضل است؛ الان در تهران، وقتی مبلغ رهن را در نظر بگیریم، متوسط اجاره خانه ده تا 12 میلیون تومان است؛ هزینه‌های آموزش و درمان و حمل و نقل هم سرسام‌آور شده؛ بنابراین من فکر می‌کنم 13 میلیون تومان درآمد، کمترین رقم برای یک زندگی بسیار ساده است. یک زندگی متوسط بیشتر از اینها می‌خواهد.....

پرویز زعیمی (عضو انجمن صنفی کارگران ایران پوپلین رشت) در پاسخ به سوال ما می‌گوید: به نظر من حداقل هزینه زندگی در رشتِ امروز، ده تا دوازده میلیون تومان در ماه است؛ اجاره خانه در بسیاری از نقاط رشت، صد میلیون تومان ودیعه و ماهی 800 هزار تومان اجاره می‌خواهد؛ در جای بهتر 200 میلیون تومان رهن و یک میلیون و 500 هزار تومان اجاره؛ سبد خوراکی خانوار هم حداقل 5 میلیون تومان در ماه است؛ کارگران هزینه ایاب و ذهاب هم دارند، کارگر می‌شناسم که روزی 50 هزار تومان کرایه حمل و نقل می‌دهد یعنی ماهی یک میلیون و 500 هزار تومان.

خسرو زرگریان (بازنشسته و فعال کارگری) در پاسخ به سوال ما، به رقم «9 میلیون تومان» اشاره می‌کند و تاکید می‌کند این رقم برای شهرستان‌هاست آنهم شهرستان‌های کوچک و البته بسیار خوشبینانه.

او اضافه می‌کند: یک خانواده کارگری که خانه ملکی دارد و یک یا دو فرزند محصل، هزینه خورد و خوراک و آموزش فرزندان و حمل نقلش در ماه، حداقل نُه میلیون تومان می‌شود؛ اگر مستاجر باشد، در هرجای ایران باید دو میلیون تومان به این رقم بیفزایید، یعنی سرراست یازده میلیون تومان!

سال گذشته بسیاری از مردم به طور متوسط ماهی 9 میلیون و 200 هزار تومان هزینه کردند، باید منتظر بمانیم تا مرکز آمار متوسط هزینه زندگی در سال 1401 را اعلام کند؛ بدون تردید شکاف هزینه‌های متوسط زندگی و حداقل دستمزد کارگران، عمیق‌تر از شکاف 5 میلیون تومانی سال گذشته خواهد بود و بی‌شک اقلام و خدمات بیشتری از سبد خرید ماهانه‌ی طبقه‌ی کارگر خط خواهد خورد و این یعنی سقوط سنگین‌تر در نردبان دهک‌های درآمدی....

بیشتر بخوانید:

• شغل‌های پردرآمد در ایران و جهان کدامند؟

• تهران، جهنم اجاره‌نشین‌ها

217 256