هیچکس در کشور نباید تافته جدابافته باشد

دهمین قسمت از مجموعه مستند «قهرمانان معمولی» که شب گذشته 20 فروردین ماه روی آنتن شبکه مستند رفت، داستان زندگی «لطیف کاظمی»، روحانی و مربی ورزش‌های رزمی شهرستان انگوت را روایت کرد. پخش قسمت «مُلالطیف» بهانه‌ای شد تا با لطیف کاظمی درباره زندگی دوگانه‌اش گفتگو کنیم که در ادامه می‌خوانید.

وی با اشاره به علت اصلی همکاری خود با این مجموعه مستند بیان کرد: عوامل «قهرمانان معمولی» با من از طریق بنیاد علوی آشنا شدند و من هم در فضای مجازی، سوژه‌هایی را که کار کرده بودند، دیده بودم؛ البته خودم را قهرمان نمی‌دیدم، اما آن‌ها تصورشان این بود که زندگی و فعالیت‌های من قابلیت رسانه‌ای شدن دارد و قصد داشتند جوانان و نوجوانان و به طور کلی نسل جدید با زندگی یک طلبه آشنا شوند. پس قبول کردم که در ساخت این مستند همکاری کنم.

سوژه «قهرمانان معمولی» تصریح کرد: برخی اوقات مردم فکر می‌کنند، یک روحانی آدم خاصی است، اما این‌گونه نیست، فقط کارش متفاوت است. هر آدمی شغلی دارد، یک نفر مکانیک است، فرد دیگری معلم و یک نفر هم شغلش تبلیغ دین است. می‌خواستیم این را در زندگی نشان بدهیم. دوست داشتم مردم و جوانانی که با روحانیت آشنایی چندانی ندارند این را بدانند، که روحانی، یک انسان عادی و با زندگی معمولی است.

کاظمی در پاسخ به این پرسش که ابتدا کمربند مشکی بسته است یا عمامه سفید بر سر گذاشته، گفت: اول کمربند مشکی بستم. من از هفت سالگی به سراغ ورزش رفته‌ام؛ و حداقل روزی یک ساعت برای ورزش وقت می‌گذارم.

وی نشان دادن داستان زندگی خود را از دو جهت الهام‌بخش دانست و مطرح کرد: به این دلیل که یک بُعد آن ورزشی است، می‌تواند برای بچه‌هایی که در منطقه خودم و روستا‌های دوردست زندگی می‌کنند، الهام‌بخش باشد. بدانند که یک نفر می‌تواند در روستا زندگی کند و ورزشکار باشد و به تیم ملی راه پیدا کند. زندگی طلبگی من هم می‌تواند برای آنان که به طلبگی علاقه‌مند هستند، ایجاد انگیزه کند. شاید برخی فکر کنند که زندگی طلبگی محدودیت‌های بسیاری دارد، اما اینگونه نیست و روحانی هم مثل بقیه آدم‌ها زندگی می‌کند. هیچکس در کشور نباید تافته جدا بافته باشد. هرچقدر انسان‌ها معمولی باشند و مثل بقیه زندگی کنند، آرامش‌بخش و راحت‌تر است. به همین دلیل بود که سعی نکردم در مستند آدم خاصی باشم، این از نام اثر که واژه معمولی هم دارد، پیداست.

سوژه «قهرمانان معمولی» درباره بازخورد‌های مردم روستای اگنوت پس از پخش مستند گفت: مردم استقبال خوبی کردند و تصورشان این بود که کار عجیبی انجام شده که «لطیف کاظمی» به تلویزیون رفته است. این نشان می‌دهد که تاکنون تلویزیون انحصاری بوده، در حالی که رسانه ملی برای همه مردم ایران و نه فقط آدم‌های خاص در شهر‌های بزرگ است.

روحانی شهرستان انگوت تاکید کرد: اینکه مردم از نشان دادن یک روستایی تعجب می‌کنند، نشان می‌دهد این رسانه ملی ماموریت خودش را به درستی انجام نداده است. آن‌ها باید به سراغ مردم در روستا‌ها و شهرستان‌های مختلف و حتی در نقاط دوردست بروند.

کاظمی از توزیع ناعادلانه امکانات گلایه و تصریح کرد: آرزو دارم مردم منطقه من هم مثل مردم عزیز تهران بتوانند از امکانات جزئی رفاهی، بهداشتی و تحصیلی مناسب و عادلانه برخوردار باشند. نمی‌گویم همه امکاناتی که در تهران هست، باید در شهر‌های کوچک هم وجود داشته باشد، اما نباید خیلی متفاوت باشد. برای مثال اینجا بیمارستان ندارد. فقط یک پزشک عمومی در مرکز بهداشت دارد. یا اینکه معمولاً معلمان خبره‌ای که تحصیلات عالیه دارند در شهر‌های کوچک بی‌امکانات نمی‌مانند.

وی در پایان تاکید کرد: مردم برای همین امکانات از شهر‌های کوچک مهاجرت می‌کنند. در صورتی که اگر امکانات باشد، بسیاری از مردم علاقه ندارند در کلانشهر‌ها زندگی کنند چراکه شهر کوچک، دنج است و مردم زندگی خوبی دارند. امیدوارم روزی شاهد برقراری عدالت در توزیع خدمات و امکاناتی باشیم که در کلانشهر‌ها و شهر‌های کوچک وجود دارد.

«قهرمانان معمولی» به کارگردانی مجتبی حیدری، مهدی رشوند و زهرا استادزاده روایتی مستند از زندگی افرادی‌ست که نقش خود را در بهبود وضعیت جامعه پیدا کرده‌اند. این اثر که محصول مرکز مستند سوره و مجری طرح آن آژانس مستند سو است، در ایام ماه مبارک رمضان 1402 هرشب ساعت 19 روی آنتن شبکه مستند می‌رود.