پروانه خبرنگاری، آییننامه کار حرفهای روزنامهنگاری است
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ایمان شمسایی مدیرکل مطبوعات و خبرگزاریهای داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره صدور پروانه خبرنگاری گفت: اصل موضوعی که در اصطلاح به پروانه خبرنگاری موسوم شده و در واقع آیین نامه کار حرفهای روزنامه نگاری است، مربوط به چند وقت اخیر نیست و قدیمیتر است. سال 1354 مصوبهای در حکومت و دولت وقت بوده که با همین عنوان است. از طرف دیگر در بند 15 از ماده...
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، ایمان شمسایی مدیرکل مطبوعات و خبرگزاریهای داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره صدور پروانه خبرنگاری گفت: اصل موضوعی که در اصطلاح به پروانه خبرنگاری موسوم شده و در واقع آیین نامه کار حرفهای روزنامه نگاری است، مربوط به چند وقت اخیر نیست و قدیمیتر است. سال 1354 مصوبهای در حکومت و دولت وقت بوده که با همین عنوان است. از طرف دیگر در بند 15 از ماده 2 قانون وظایف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که سال 1365 در مجلس تصویب شد اشاره مستقیم به صدور اجازه فعالیت به خبرنگاران داخلی و خارجی ذکر شده است و این امر از قوانین، اهداف و وظایف تشکیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
وی افزود: در حال حاضر با تکثر رسانههای دارای مجوز و انسان رسانهها، روزنامهنگاری هیچ ضابطه قانونی برای احراز این عنوان ندارد یعنی مثل پزشکی نیست که یک نفر پس از چند سال تحصیل، در سازمان نظام پزشکی باید شماره نظام پزشکی دریافت کند تا اجازه کار پیدا کند. به عبارت دیگر، در روزنامهنگاری و خبرنگاری، تحصیلات، سن، تخصص و... مطرح نیست و هرکسی میتواند ادعای روزنامهنگار یا خبرنگار بودن کند.
شمسایی ادامه داد: ما در حال حاضر 13500 رسانه داریم و در قانون مطبوعات همه تعهدات قانونی فقط با صاحب امتیاز و مدیرمسئول است و حقوق روزنامهنگار در نظر گرفته نشده است.
مدیرکل مطبوعات و خبرگزاریهای داخلی تصریح کرد: اولین مطالبه خبرنگاران از ما در سفرهای مختلف و حتی مواجهه با روزنامهنگاران تهرانی، امنیت شغلی است. خبرنگاران میگویند کسی از ما حمایت نمیکند، حقوق ما مکفی نیست، بیمه نداریم و... ما برای سامان دادن به وضع خبرنگاران و امنیت شغلی آنها ابتدا باید آمار و شناخت کافی از وضعیت افراد شاغل در این حرفه داشته باشیم تا بدانیم جامعه خبرنگاری چند نفر عضو دارد. این کار مثل عضویت در سامانه جامع رسانههای کشور جنبه حمایتی دارد و البته مسیر آن از طریق سامانه است. از مزیتهای این طرح، قبل از بهرهمندی از حمایتهای مرسوم، به رسمیت شناخته شدن از سوی نهادها و حتی مخاطب است. مردم شاید اسم تنها تعدادی از رسانهها را بلد باشند و یک مسئول، فعال بخش خصوصی و دولتی با کارت خبرنگاری یکی از این 13500 رسانه مواجه شود و آن رسانه را نشناسد. با صدور کارت رسمی از سوی نهاد تخصصی، تعاملها تسهیل خواهد شد و این مطالبه خود اصحاب رسانه و مسبوق به سابقه است.
شمسایی ادامه داد: استعلامها و احراز صلاحیتها برای دریافت کارت خبرنگاری، حرفهای، صنفی و طبق قوانین مرسوم احراز هویت و صلاحیت است.
وی با بیان اینکه صدور پروانه خبرنگاری خدشهای به آزادی بیان وارد نمیکند، اظهار کرد: اکنون 11500 خبرنگار عضو سامانهای هستند که توسط ارشاد مدیریت میشود. حتی یک خبرنگار را به جرات ادعا میکنم نمیتوانید پیدا کنید که بگوید به دلیل گرایشات سیاسی از عضویتم ممانعت شده است.
مدیرکل مطبوعات و خبرگزاریهای داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در پاسخ به این پرسش که چرا اعطای پروانه خبرنگاری به اصناف واگذار نمیشود، بیان کرد: ما تنوع و تکثر صنوف رسانهای مثل خانه مطبوعات، انجمن روزنامهنگاران مسلمان، انجمن پیشکسوتان، انجمن روزنامه نگاران استانها، بسیج رسانه، انجمنهای کارفرمایی، چون مدیران رسانهای و... داریم که حدود 40 تشکیلات هستند و رسانهها واقعا از نبود یک تشکل رسانهای واحد رنج میبرند. از طرف دیگر، طبق قانون تشکیل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرای این کار در حیطهی اختیارات این وزارتخانه است، ولی ما قطعا از نمایندگان صنوف برای کارگروههای تخصصی اعطای کارت خبرنگاری دعوت خواهیم کرد.
وی در پایان خاطر = نشان کرد: توجه داشته باشید که عبارت پروانه خبرنگاری در هیچ جای آییننامه به کار نرفته است و وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم به عنوان یک اصطلاح از این عبارت استفاده کردند. استفاده از عبارت کارت خبرنگاری مناسبتر است. پیشنویس آییننامه، انجام شده و در مراحل پایانی و تصویب است.