چالش‌های آموزش و پرورش در حوزه تربیت / معضل جذب معلم از طریق آزمون
بجنورد - مدارس یکی از مهم‌ترین جایگاه‌ها برای تربیت کودکان هستند، اما مقوله تربیت در وزارت آموزش و پرورش کمرنگ بوده و از این رو مسیر فرهنگی مدارس، سمت و سوی مناسبی ندارد.
بجنورد - مدارس یکی از مهم‌ترین جایگاه‌ها برای تربیت کودکان هستند، اما مقوله تربیت در وزارت آموزش و پرورش کمرنگ بوده و از این رو مسیر فرهنگی مدارس، سمت و سوی مناسبی ندارد.
خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها: این روزها وقتی به مدارس سر می زنیم و وضعیت آموزش و هم پرورش آن را بررسی می‌کنیم؛ می بنیم وضعیت موجود با آنچه که از وزارت مربوطه انتظار می‌رود فاصله‌ها دارد.
کودکان ما از سن 7 سالگی با شور و شوق فراوان راهی مدرسه می‌شوند و در چند سال ابتدایی خوشحال و سر مست از اینکه توانسته‌اند وارد مدرسه شوند به تحصیل می‌پردازند. اما چند سال بعد، کم کم با مسائلی سخت مواجه می‌شوند.
آزمون‌های ورودی مدارس خاص چند سال قبل از غول کنکور، بذر استرس را در جانشان می‌کارد. چند سال بعد، آموزش به قدری پررنگ می‌شود که دیگر توجهی به پرورش نمی‌شود؛ اگر هم بشود درصد خیلی کمی از فعالیت‌های مدارس را در برمی‌گیرد.
لزوم شکل دادن شخصیت افراد در دوران خردسالی
الهام یوسفی، معاون پرورشی یکی از مدارس متوسطه اول بجنورد در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: کودکان در خردسالی تربیت‌پذیری بیشتری دارند زیرا در این سن، آن‌ها به راحتی و آسانی فرمان برداری کرده و سریع‌تر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.
وی افزود: اگر کودکان را در این بازه سنی به حال خود رها کرده یا دچار بی‌بند و باری شوند، با شروع نوجوانی و بزرگسالی درگیر انحراف‌های اجتماعی خواهند شد.
یوسفی بیان داشت: برای اثرگذاری مطلوب در حوزه تربیت کودک و نوجوان، می‌توان به راهکارهایی مانند برگزاری کلاس‌های تربیت دینی و اخلاقی در مدارس، برگزاری جلسات خانوادگی به منظور بحث و گفتگو درباره ارزش‌های دینی و اخلاقی، تشکیل گروه‌های مذهبی و فرهنگی و برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای والدین اشاره کرد.
آمارهای رسمی منتشر شده از سوی نهادهای رسمی نشان می‌دهد در سال‌های اخیر وقوع برخی بزه‌ها و ناهنجاری‌های فرهنگی اجتماعی و حتی اخلاقی سیر با ثباتی نداشته و متأسفانه در برخی مواقع سیر صعودی داشته است.
هرچند فرآیند این سیر صعودی ریشه در حوزه‌های مختلفی مانند شرایط اقتصادی و مدیریتی دارد اما بر کسی پوشیده نیست که نقش سیستم‌های تربیتی و پرورشی به عنوان اصلی ترین پارامتر باید مد نظر مدیران کلان کشور قرار بگیرد.
آموزش دینی یا سبک زندگی غربی؟
با توجه به آموزه‌های دین، طبیعی است که مقوله تربیت، چه تربیت در منزل و چه تربیت در مدارس باید بر اساس آموزه‌های ناب اسلام محمدی باشد؛ اما متأسفانه یکی از دلایل رشد ناهنجاری‌ها دور شدن از تربیت دینی و رواج تربیت غربی در جامعه است.
کاهش ثمرات ناشی از تعالیم و تربیت دینی در جامعه به ویژه در نسل کودک و نوجوان به این معنا نیست که در سال‌های اخیر هیچ تلاش و کوششی برای فراگیری آموزه‌های مبتنی بر اسلام و شریعت در کشور انجام نشده است؛ بلکه دلیل عمده آن این است که آموزه‌های سبک زندگی غربی و غیر اسلامی بر آموزه‌های دینی غلبه کرده که آن هم به علت تولید محتوای با کیفیت و کمیت بالای صاحبان دستان پشت پرده این دست محصولات است.
شاید خیلی‌ها هنوز به این باور نرسیده‌اند که باید کاری کرد! کار ریشه‌ای و مبنایی. دانش آموزان جز چند کتاب دینی و معارف که در طول این سال‌ها پاس می‌کنند چه محتوای دینی دیگری در مدارس دریافت می‌کنند؟
شک نیست که معلمان نیز خود الگوهای تربیتی اثرگذاری هستند که می‌بایست در مورد آن دقیق و حساس بود.
جذب معلم از طریق آزمون‌های استخدامی ناصحیح است
اینجاست که اهمیت ورود افراد با صلاحیت به سیستم آموزش و پرورش روشن می‌شود. انتخاب و گزینش افراد باید به نحوی باشد که بتوان تک تک معلمان را در قامت یک الگو دید.
زهرا اسلامی فر، دانشجو معلم دانشگاه فرهنگیان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، در خصوص گزینش معلمان اظهار داشت: آموزش و پرورش به جای اینکه بر ورود دانشجویان به این وزارت تمرکز ویژه‌تری داشته باشد و اهمیت نقش معلم را در تربیت نسل جدید درک کند، به جذب معلم از طریق آزمون استخدامی روی آورده است.
وی افزود: افرادی که از طریق آزمون‌های استخدامی وارد مدارس می‌شوند، آشنایی با اصول تربیتی که طی 4 سال در دانشگاه فرهنگیان تدریس می‌شود، ندارند.
اسلامی فر گفت: انتظار می‌رود روند بهتری برای رفع کمبود نیروی معلم در مدارس به کار گرفته شود.
مسئله دیگر بررسی برنامه‌های فرهنگی و مذهبی در سطح مدارس است. اکتفا به برگزاری مسابقات مذهبی بدون داشتن چشم انداز و برنامه مشخص در بازه‌های کوتاه مدت و میان مدت و بلندمدت، پافشاری در ادبیات سنتی و بی اثر، استفاده از روش‌های قدیمی برای تربیت این نسل و... تنها هزینه‌های گزافی را برای کشور به ارمغان خواهد آورد که تأثیرگذاری آن در مقابله با جنگ نرم ناچیز است.
باید پذیرفت که دیگر برخی روش‌های منسوخ پاسخگوی ذائقه نسل جدید نیست و باید میدان را برای کارهایی نو آماده کرد.
تقویت کارهای فرهنگی و مذهبی در مدارس، مساجد، صدا و سیما، ادارات فرهنگی و هر ارگان و مکانی که در تربیت کودک و نوجوان نقش دارند از طرق مؤثر و جدید راهگشای مشکلات تربیتی و فرهنگی است.
اخیراً شاهد کارهای خوبی در عرصه کودک و نوجوان بودیم. سرودهایی مثل سلام فرمانده، عزیزم حسین، بابارضا و... یا جشن دختران ایران نوید اتفاقات مبارکی را می‌دهد اما یقیناً این موارد نیز باید به صورت پیش بینی شده و با رویکردهای تربیتی انجام شود.
امید است وزارت مهم آموزش و پرورش، مجموعه مدیران مدارس و معلمان و معاونین و دیگر فعالین فرهنگی به اهمیت موضوع تربیت اسلامی و دینی قشر دانش آموز پی برده و در این راستا تلاش مضاعفی داشته باشند.
