چرا با اینکه کتابخوانی همچنان در فرهنگ ایرانی محترم است، سرانه مطالعه بالا نیست؟
در ژرفترین لایههای تاریخ فرهنگی ایران، کتابت نه صرفاً ابزار انتقال معرفت، بلکه نشانهای از نسبت انسان ایرانی با حقیقت بوده است. این سرزمین، پیش از آنکه مدرسه و نظام آموزشی مدرن را بشناسد، در ساحت فرهنگ شفاهی و کتبی خود نوعی «سواد قدسی» را پرورده بود؛ سوادی که در آن نوشتن نه عمل فنی، بلکه سلوک معنوی بود.