چرا بر سر تعطیلی پروژه‌های سینمایی کشمکش راه افتاده است؟
پرسشی که پیش می‌آید این که چرا شاهد این میزان نوسان در موضع گیری درباره پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی در دوران کرونا از سوی شماری از مجموعه‌های صنفی هستیم؟! ماجرا به اقتصاد سینما و نیاز اهالی سینما به کسب درآمد برای حفظ حداقل‌های زندگی‌شان در این دوران بازمی‌گردد...
پس از درگذشت کریم اکبری مبارکه، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون، موجی از واکنش‌ها از سوی اهالی سینما و نهادهای صنفی حوزه سینما از لزوم رعایت استانداردهای سخت‌گیرانه بهداشتی تا لزوم تعطیلی پروژه‌ها تا زمان فروکش کردن پروژه‌های سینمایی و سریال‌ها را در پی داشته که برخی صنوف پیش از این در دو مقطع به کلی مواضع متفاوتی در پیش گرفته بودند؛ موضع‌گیری‌های متناقضی که عمدتا متاثر از تبعات اقتصادی در پیش گرفتن مستمر استانداردهای سخت‌گیرانه در این عرصه است.
به گزارش «تابناک»؛ «طوری با پدر من رفتار کرده بودند که انگار ایشان عامدانه قصد حضور در پروژه (سریال مجلس سربرون) را نداشته و این موضوع پدرم را خیلی ناراحت کرده بود، تا جایی که شب قبل از فوت که در بیمارستان بودند از برادرم خواسته بودند عکسی از ایشان برای گروه تولید فرستاده شود تا بدانند در بیمارستان بستری شده است!»؛ این بخشی از اظهارات تازه فرزند مرحوم کریم اکبری مبارکه، بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون است که به تازگی بر اثر ابتلا به کرونا درگذشته و فوتش منجر به موجی از واکنش‌ها شده است.
شماری از سینماگران از جمله گروهی از بازیگران نسبت به تبعات تداوم پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی در این شرایط هشدار داده‌اند و شماری از صنوف کلیدی سینما، خواستار محصولات فیلم‌ها و سریال‌ها تا کاهش چشمگیر شمار مبتلایان به کرونا در راستای تامین امنیت جانی اهالی سینما شده‌اند؛ خواسته‌ای که معقول به نظر می‌رسد، چون اگر به پشت صحنه این تولیدات سر زده باشید، درمی‌یابید که رعایت پروتکل‌های بهداشتی در تولیدات سینمایی تقریبا ناممکن است و چک کردن دمای بدن یا استفاده از ماسک که طبیعتا در هنگام گریم یا جلوی دوربین شدنی نیست، نمی‌تواند مانع از شیوع کرونا شود.
اساسا بستر خلق بسیاری از آثار هنری به ویژه پشت صحنه فیلم‌های سینمایی و سریال‌های تلویزیونی و محصولات شبکه نمایش خانگی به شکل اجتناب ناپذیری، با حضور انبوهی از هنرمندان و تکنیسین‌ها همراه است؛ فیلمبردار، صدابردار، نورپرداز و کارگردان به همراه دستیاران‌شان به اجبار پشت دوربین حضور دارند و به این گروه طراح صحنه و لباس و دستیاران‌شان، گریمور و دستیارانش و... افزوده می‌شوند که مجموعه این عوامل در پشت صحنه، گاهی تا سی نفر در سر صحنه و ده‌ها تن در اتاق‌های مجاور همراه می‌شود که به آماده سازی گریم و لباس و... مشغولند.
در هفته‌های ابتدایی شیوع کرونا، برخی صنوف سینمایی موضع‌گیری‌هایی را درباره تعطیلی پروژه‌های سینمایی داشتند و در این زمینه حتی در مجموعه اطلاع رسانی‌هایی اسامی پروژه‌هایی که فعال هستند را مطرح کردند که مناقشه برانگیز شد. مدتی بعد ماجرا به کل تغییر کرد و نه تنها این پیگیر و هسته فعال در آن منحل شد، بلکه حتی برخی از صنوف سینمایی رویکرد معکوسی در پیش گرفتند و در اطلاعیه‌هایی به عدم صدور پروانه ساخت برای فیلم‌های سینمایی و سریال‌ها در دوران شیوع کرونا که برای مدت تولید در این دوره رخ داده بود، نیز به شدت اعتراض کردند.
حال همان صنوف سینمایی، مواضع حتی شدیدتر گرفته‌اند و دوباره خواستار تحدید پروژه‌های سینمایی و برخی صنوف دیگر خواستار رعایت اصول بهداشتی شده‌اند. پرسشی که پیش می‌آید این که چرا شاهد این میزان نوسان در موضع گیری درباره پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی در دوران کرونا از سوی شماری از مجموعه‌های صنفی هستیم و چرا بر سر تعطیلی پروژه‌های سینمایی چنین کشمکشی راه افتاده است؟! ماجرا به اقتصاد سینما و نیاز اهالی سینما به کسب درآمد برای حفظ حداقل‌های زندگی‌شان در این دوران بازمی‌گردد.
به جز گروه محدودی از تهیه کنندگان، کارگردان‌ها و جمعی از بازیگران و فیلمبرداران، اغلب اهالی سینما دستمزد بالایی ندارند و به همین دلیل پس انداز قابل توجهی نیز ندارند. با توجه به کاهش شمار پروژه‌ها در دوران کرونا، پس انداز بسیاری از سینماگران نیز رو به پایان است و به همین دلیل، پس از هر تعطیلی دوره‌ای در این ایام، آنها تحت فشار مالی قرار می‌گیرند و مجبورند همچون دیگر مشاغل با وجود مخاطرات کرونا فعالیت داشته باشند؛ بنابراین وقتی صنوف به سمت تعطیلی پروژه‌ها می‌روند، گروهی از اعضای صنوف به متولیان صنوف فشار می‌آورند و این تحدید فعالیت‌ها شکننده می‌شود. این وضعیت و تداوم تولید می‌تواند سیلی از قربانیان را از میان اهالی سینما نیز در میان درگذشتگان بر اثر کرونا تبدیل کند.
