چرا مهاجرت اساتید دانشگاه چیز عجیبی نیست؟
این روزها، نگرانی روسای محترم دانشگاه‌ها و معاونین آموزشی مبنی بر خروج اعضای هیات علمی، به عنوان نخبگان این کشور جای بسی تاسف، تاثر و البته تامل دارد!
رئیس محترم دانشگاه تربیت مدرس: هر هفته یک عضو هیات علمی درخواست تقاضای مرخصی یکساله و خروج از کشور را دارد.
معاون آموزشی دانشگاه صنعتی امیرکبیر: 7 درصد از اعضای هیات علمی دانشگاه مهاجرت کرده اند یا به هر دلیل قطع همکاری داشته اند.
نگاهی به دیگر دانشگاه های کشور نیز حاکی از آن است که خروج همکاران هیات علمی بسیار نگران کننده و جای هشدار دارد
زمانی که اعضای محترم هیات علمی را نجومی بگیران این کشور نام می برند و متاسفانه وزارت عتف هیچ واکنش مثبتی نشان نمی دهد.
زمانی که حقوق اعضای هیات علمی را به جای افزایش، برای اولین بار در تاریخ کشور به هر دلیلی کاهش می دهند! سازمان برنامه و بودجه و رئیس محترم آن، این گونه حرمت اعضای هیات علمی را می شکند و خدشه دار می کند، انتظاری هم بیش از این نیست!
امروزه، برای جلوگیری از خروج اعضای هیات علمی چه اقداماتی انجام شده است؟ زمانی که عضو محترم هیات علمی، به ویژه اعضای هیات علمی جوان مشکلات عدیده اقتصادی و معیشتی دارند، چه راهکار و برنامه ای ارائه شده است؟
تامین نشدن اعتبار لازم برای خرید تجهیزات آزمایشگاهی و مواد شیمیایی، دریافت نکردن به موقع گرنت های پژوهشی جهت پیشبرد اهداف تحقیقاتی دانشجویان تحصیلات تکمیلی، دریافت نکردن به موقع حق التدریس، حق التالیف و کارایی دانشگاهیان، وضعیت را به سمتی سوق داده که در این برهه زمانی با آن مواجهه هستیم (بحران مهاجرت نخبگان).
همواره از تولید علم و رتبه کشور در دنیا، وضعیت دانشگاه ها در نظام های رتبه بندی مختلف و حل مشکلات جامعه و صنعت صحبت و به آن افتخار می شود؛ حال چگونه است که حداقل های زندگی هم برای اعضای محترم هیات علمی دانشگاه ها (به ویژه اعضای هیات علمی جوان) فراهم نیست.
آیا خواسته بزرگی است؟
اخیراَ یکی از وزیران دولت، طی بخشنامه ای در جهت ترمیم حقوق کارکنان خدوم وزارتخانه خویش اقدام کرده است، بسیار هم خوب! اقدام شایسته ای است... اما در نقطه مقابل، آیا همکاران محترم هیات علمی نباید آرامش خاطر داشته باشند؟
همکارانی که در جهت اعتلای آموزش و پژوهش فرزندان این مرز و بوم، و حل مشکلات تلاش های خردمندانه ای دارند.
و اما چند سوال؛ آیا نباید اقدام شایسته ای در وزارتخانه عتف انجام شود؟ آیا نمی بایست از معیشت همکاران محترم در دانشگاه های کشور حمایت شود؟ چه زمانی شرایط مالی اسفبار دانشگاه ها بهبود می یابد؟ تا چه زمانی روسای دانشگاه ها و دانشکده ها نگران پرداخت حقوق کارکنان و نیروهای خدماتی، قبوض آب، برق و گاز باشند؟
این شایسته اعضای محترم هیات علمی در دانشگاه های کشور نیست، نمی‌دانم، اما قطعاَ باید در این راستا مسئولان محترم و ذیربط تلاش های مضاعفی به منظور حل مشکلات دانشگاه و دانشگاهیان داشته باشند.
استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
4747
کد خبر 1674712