چرا ناسا می‌خواهد قبل از فرستادن انسان به مریخ باز هم به ماه برود؟
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، پرتاب فضاپیمای بدون سرنشین آرتمیس 1 که روز دوشنبه، 29 اوت (هفتم شهریور)، انجام شد، اولین گام به سوی آینده اکتشاف‌های فضایی است. آخرین فرود انسان روی ماه در ماموریتی به نام آپولو 17 نزدیک به 50 سال پیش اتفاق افتاد. این ماموریت 12.5 روزه همچنان رکورددار طولانی‌ترین پرواز یک فضاپیما با سرنشین است. حالا ناسا قصد دارد از طریق ماموریت‌هایی به نام آرتمیس، هدف فرود انسان در قطب جنوبی ماه و در نهایت مریخ به مدت طولانی‌تر را محقق کند. فضانوردان ناسا برای رسیدن به این هدف، به ماموریت‌های طولانی‌مدت در اعماق فضا خواهند رفت تا محدوده‌های اکتشافی را آزمایش کنند. بیل نلسون، مدیر ناسا، طی یک کنفرانس خبری در اوایل ماه اوت، اعلام کرد: «ما به ماه برمی‌گردیم تا یاد بگیریم چطور آنجا زندگی کنیم، کار کنیم و زنده بمانیم. ما در این سفر‌ها یاد می‌گیریم که چگونه از منابع روی ماه استفاده کنیم. قصد داریم سفرهایمان را نه فقط ربع میلیون مایل دورتر، بلکه میلیون‌ها و میلیون‌ها مایل دورتر در فضا ادامه دهیم. نمی‌خواهیم فقط حضوری چند روزه داشته باشیم؛ بلکه قصد داریم سفری کنیم که ماه‌ها در فضا طول بکشد.» هدف فرود انسان در مریخ تا سال 2033 را دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهوری سابق ایالات متحده، تعیین کرد و مدیران ناسا از آن زمان تاکنون به این هدف پایبند بوده‌اند. رندی برسنیک، فضانورد ناسا، نیز روز شنبه 27 اوت (پنجم شهریور)، از اهمیت اکتشاف ماه به عنوان راهی برای فرود روی مریخ سخن گفت. او در نشست توجیهی ناسا پیش از پرواز آرتمیس 1 گفت: «مریخ مکانی نیست که بخواهیم آنجا برای اولین بار تجهیزات جدید را آزمایش کنیم. باید این کار را در جایی نزدیک‌تر انجام داد. برای همین است که قرار است دوباره به ماه برویم.» جیم فری، یکی دیگر از کارشناسان ناسا، نیز تاکید کرد: «ما می‌خواهیم در سطح ماه بمانیم. قصد داریم آنجا یاد بگیریم که چگونه باید به مریخ برویم.» فضانوردان بیش از 20 سال است که در ایستگاه فضایی بین‌المللی، در حدود 408 کیلومتری مدار نزدیک زمین، زندگی و کار کرده‌اند. تجربیات برخی از آن‌ها که بین شش ماه تا نزدیک به یک سال در این ایستگاه حضور داشته‌اند، نشان داد که چگونه محیط ریزگرانش (بی‌وزنی) بر بدن انسان تاثیر می‌گذارد.
پرتاب آرتمیس 1 در روز دوشنبه، یک نقطه عطف تاریخی برای ناسا است. به گفته کارشناسان، این ماموریت سرآغازی برای مهم‌ترین ماموریت‌های علمی و اکتشافی انسانی در طول یک نسل است. آرتمیس 1 ماموریتی آزمایشی است. این سفر به عنوان ارزیابی اولین پرواز موشک سیستم پرتاب فضایی، فضاپیمای اوریون و سپر حرارتی آن و تجهیزات حفاظتی برای فضانوردان آینده عمل می‌کند. مجموعه‌ای از آزمایش‌های علمی که طی این سفر انجام می‌شوند، در مورد محیطی که فضانوردان ماموریت‌های بعدی با آن روبرو خواهند شد، داده‌های بیشتری جمع‌آوری می‌کنند. به طور کلی، یافته‌هایی که در ماه اکتبر از آرتمیس 1 جمع می‌شود، می‌توانند مراحل بعدی ماموریت‌های آرتمیس را نشان دهند. در حال حاضر، پنج ماموریت اول آرتمیس برنامه‌ریزی شده و ناسا در حال کار روی تعیین جزئیات ماموریت‌های ششم تا دهم است. در آرتمیس 2 که برای سال 2024 برنامه‌ریزی شد، فضانوردان مسیری مشابه آرتمیس 1 را دنبال خواهند کرد. برنامه‌ریزی آرتمیس 3 هم برای اواخر سال 2025 است و فضانوردان زن و مرد را در قطب جنوبی ماه فرود خواهد آورد.