چطور خاطراتت را فراموش کنیم؟/ افسوس مونته‌ویدیو: سوارز، جاودانه شدی!
این روزها در فوتبال آمریکای جنوبی اتفاقات زیادی رخ می‌دهد که گاهی سبب می‌شود تمامی نگاه‌ها به فوتبال این قاره معطوف شود.
به گزارش "ورزش سه"، لوئیز سوارز دوشنبه هفته گذشته طی یک مصاحبه مطبوعاتی اعلام کرد که بازی برابر پاراگوئه در مقدماتی جام جهانی 2026 آخرین بازی او برای اروگوئه خواهد بود و بعد از این بازی برای همیشه از فوتبال ملی خداحافظی خواهد کرد.
با اینکه سوارز 37 سال سن دارد، اما هنوز عطش او برای گلزنی خاموش نشده و در دیدار با پاراگوئه که با تساوی بدون گل به پایان رسید، بازی بدی از این مهاجم کهنه‌کار ندیدیم؛ هرچند که قبل از آغاز بازی سوارز در کنار خانواده‌اش به خداحافظی همراه با اشک و افسوس با هواداران حاضر در ورزشگاه پرداخت.
سوارز 14 سال برای تیم ملی اروگوئه توپ زد و در طی 143 بازی، 69 گل به ثمر رساند تا با قاطعیت بهترین گلزن تاریخ فوتبال ملی اروگوئه لقب بگیرد. او اولین بازی ملی خود را برابر کلمبیا در سال 2007 انجام داد و قهرمانی در کوپا آمریکا 2011 و حضور در چهار تیم برتر جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی از افتخارات و دستاوردهای او با تیم ملی اروگوئه بود.
گلزنی در نیمه نهایی و فینال کوپا آمریکا، جام جهانی و سایر بازی‌ها علتی شده بود تا سوارز به گلزنی شش دانگ بدل شود. اما ال پیستولرو تنها با گل‌هایش به یاد آورده نمی‌شود و باید اذعان داشت که هواداران حرفه‌ای و مخاطبان عام فوتبال خاطرات زیادی از او در ذهن به یاد دارند.
مگر می‌شود آن شب گرم و تابستانی 2 جولای جام جهانی 2010 را فراموش کرد؟ روند دیدار اروگوئه و غنا در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2010 به قدری فوق‌العاده و جذاب بود که پس از گذشت 14 سال، تماشای دست خدای سوارز و حذف غنایی‌ها در آستانه یک‌قدمی صعود به نیمه نهایی خالی از لطف نیست.
شب عجیب ژوهانسبورگ با هند سوارز تکمیل شد و اخراج مسلم او در استفاده از دستان خود برای جلوگیری از ورود توپ به دروازه و از دست رفتن پنالتی آساموآ ژیان در دقیقه صد و بیست، سلسله حوادثی درام بود؛ کمتر کسی فکرش را می‌کرد آن بازی به حیرت‌انگیز‌ترین شکل ممکن به پایان برسد. خوشحالی زائدالوصف او کنار زمین هنگام خراب شدن پنالتی ژیان، صحنه بسیار دراماتیکی از زندگی ورزشی ال پیستولرو خلق کرد.
درست چهار سال بعد دقیقا در جام جهانی برزیل و ورزشگاه آرنا داس دوناس، سوآرز عادت زشت و بدش را در زمین فوتبال ترک نکرد و در یک اتفاق عجیب و استثنایی از شانه جورجو کیه لینی گاز گرفت. این کار او با 9 جلسه و چهار ماه محرومیت و دوری از هرگونه فعالیت ورزشی مواجه شد. جالب اینجاست که او بعد از انجام چنین عمل شنیع و غیر قابل باوری، طوری رفتار می‌کرد که انگار برخورد او با کیه لینی یک حادثه ساده‌ای بیش نبوده و هیچ اتفاقی نیفتاده است. هرچند که آن صحنه از چشمان داور دور ماند و لوئیس سوارز در آن بازی، هیچ کارتی از داور دریافت نکرد.
در مجموع سوارز علاوه بر شم گلزنی بالا در مستطیل سبز اتفاقاتی را رقم می‌زد که هر بیننده‌ای را به تعجب وا می‌داشت. او با یک شخصیت خاکستری، خاطراتی سیاه و سفید و کوله‌باری از گل به انواع و اقسام مختلف از تیم ملی خداحافظی کرد؛ مهاجمی که بعید به نظر می‌رسد همانند او در تیم ملی اروگوئه و حتی دنیای فوتبال پیدا شود.
قد و هیکلی معمولی برای پست شماره 9، هوش بالا، آگاهی محیطی و درک عالی از موقعیت خود در استراتژی‌های تاکتیکی تیم و صد البته یک قاتل بالفطره در تمام کردن توپ‌های داخل باکس و استاد رساندن و فرستادن توپ به آغوش تور.
بعد از خداحافظی دیگو فورلان و ادینسون کاوانی، بالاخره نوبت وداع سوارز رسید و این مثلث مخوف لاسلسته برای همیشه اهالی فوتبال را از تماشای بازی‌های چشمگیر خط هجومی اروگوئه، محروم می‌کنند.
ال پیستولرو تا ابد محبوب قلب همه مردمان اروگوئه خواهد ماند؛ حتی با وجود خصلت‌های بد، عدم رعایت اخلاق جوانمردانه و مورد نفرت واقع شدن برای تیم حریف!
معین احمدوند
