کاش از کشتی یاد بگیرید!
این روزها فدراسیون کشتی توانسته الگویی از یک مدل توسعه در ورزش کشورمان را ارائه دهد که تمامی ابعاد فنی، فرهنگی و زیرساختی را در بر داشته و دارد.
سرویس ورزش مشرق- در دوران افول و ناکامی ورزش کشورمان که ریشه در ناتوانی و کارنابلدی مدیرانش دارد، معدود فدراسیون هایی نیز قرار دارند که در مسیر توسعه بوده و توانسته اند به توفیقاتی قابل توجه و مستمر دست یابند. فدراسیون هایی که نشان داده اند در همین شرایط نیز می توان به افتخارات فراوانی دست یافت و مدال آوری داشت و دل مردم را شاد کرد اما بایستی کشتی را یک مدل قابل اعتنا در توسعه و پیشرفت نامید که شاید در شش دهه اخیر کم نظیر بوده است. در واقع، علی دبیر و یارانش چنان عملکردی داشته اند که می تواند به عنوان الگویی مطرح شده و در سایر فدراسیون ها نیز با توجه به ظرفیتی که دارند، پیگیری و تکثیر شود.
بیشتر بخوانید:
ما چنین وزیری می‌خواهیم!
این ره به ترکستان نیست؟
مشورت با مسببان وضع موجود؟!
این بازی کی تمام می شود؟
وقتی همه خواب بودند!
فقط یک مرور ساده به اعزام های برون مرزی سال جاری فدراسیون کشتی که بالغ بر 60 مورد بوده، نشان می دهد که عمدتا یا قهرمان شده یا روی سکو رفته اند که رکوردی کم نظیر به شمار می رود. نباید فراموش کرد که این ورزش در حالی به تیم فعلی مدیریتی رسید که از نظر فنی یک مجموعه فروپاشیده و بازنده بود. در واقع، رسول خادم ویرانه ای از خود بر جای گذاشت و فرار کرد اما اکنون در تمامی مسابقات، مدعی جدی قهرمانی هستند. این به معنای بی ایراد بودن مسیر طی شده نیست اما نشان از درست بودن دارد که توانسته چنین نتیجه قابل توجهی را ثبت کند. اکنون هم تنها امید مدال طلای کشورمان در المپیک پاریس، فقط و فقط کشتی است.
اما در کنار این آمار تحسین برانگیز در حوزه مدال آوری و قهرمانی، اتفاقاتی که حوزه زیرساختی و توسعه اماکن فدراسیون کشتی روی داده، قطعا در تمام ورزش کشورمان بی نظیر است. فقط یک قدم زدن در فدراسیون کافی است تا نشان دهد چه اتفاقی افتاده که در طول تاریخ ورزش، مورد مشابهی نداشته یا قابل قیاس نیست. این توسعه زیر ساختی در کنار یک روند فرهنگی و پرورشی، موجب شده تا یک مجموعه کم نقصی را مقابل خود ببینیم. در واقع، فدراسیون کشتی با علیرضا دبیر توانسته به یک طراز قابل اعتنا و تکثیرشدنی در ورزش کشورمان تبدیل شود که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک می توانند آن را در سایر فدراسیونها، به ویژه مدال آورها و المپیکی ها تداوم دهند. البته، با توجه به وضعیت کنونی مدیریتی ورزش کشور و فدراسیون ها، اینها صرفا یک آرزوی دور به شمار می رود!
