کمک یا تخریب / خروجی واردات خودرو برای جانبازان چیست؟
چند هفته قبل، آیین‌نامه‌ای برای اجرای واردات خودروهای سواری توسط جانبازان محترم مورد اصلاح قرار گرفت و ابلاغ شد.
در این که باید خدمات ویژه ای به این سربلندان ارائه شود، شکی نیست، اما پرسش این است که واردات خودرو با شرایط ویژه چرا فقط برای جانبازان است؟ آیا این روش تکریم شخصیت است یا به نوعی تخریب وجه و چهره ایشان محسوب می شود؟
هر چند ارائه هر نوع خدمت و امکانات ویژه نمی تواند پاسخ گوی ایثار، گذشت و فداکاری جانبازان معزز و سرافراز کشور باشد، اما به نظر می رسد برخی تصمیم ها به جای این که منزلت آنان را بالا ببرد و افزایش بدهد، نه تنها دور از شأن آن هاست، بلکه ساحت عزیز و بزرگوار آنان را نیز خدشه دار خواهد کرد. به عنوان مثال می توان از واردات خودرو با شرایط ویژه نام برد؛ وارداتی که کمی بعد از ابلاغ با اصلاحیه جدید امکان دیگری را پیش روی این بخش مهم و مکرم از جامعه باز کرد.
چندی پیش، هیئت وزیران با استناد به اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی، اقدام به اصلاح آیین‌نامه اجرایی واردات خودرو سواری توسط جانبازان، ذیل تبصره 7 ماده واحده قانون بودجه 1402 کل کشور، کرد. اصلاحات صورت گرفته در این آیین نامه به شرح ذیل است:
«نظام اولویت‌دهی امکان واردات خودرو توسط جانبازان، متناسب با درصد جانبازی و منابع و ظرفیت‌های موجود، به عنوان تبصره جدید، به ماده 10 آیین نامه مبنی بر واگذاری خودروی داخلی به مشمولان براساس اولویت، اضافه شد. در بند یک از ماده 17، ارزش خودروی وارداتی در کشور مبدأ برای جانبازان 70 درصد (دو پا یا دو دست قطع از مچ و یا قطع نخاع) تا سقف 35 هزار یورو، سایر جانبازان 70 درصد تا سقف 30 هزار یورو و برای جانبازان 50 درصد تا 69 درصد تا سقف 25 هزار یورو باشد، پس از عبارت قطع نخاع، عبارت "یا نابینایی دو چشم یا ترکیب دو آسیب از آسیب‌های مذکور"، اضافه شده است.»
علاوه بر این، تبصره زیر به ماده 17 الحاق شده است:
«جانبازان می‌توانند با توجه به غیر تجاری بودن، بدون کارت بازرگانی پس از ثبت سفارش با تشخیص و تأیید بنیاد شهید و امور ایثارگران رأساً نیز اقدام به واردات خودرو طبق شرایط بند (1) این ماده کنند، مشروط به این که خودروی وارداتی دارای تأییدیه‌های فنی سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان ملی استاندارد ایران و خدمات پس از فروش باشد.»
همچنین ماده 20 آیین نامه مبنی بر عدم حق فروش یا واگذاری خودروهای وارداتی به مدت 5 سال از این آیین نامه، حذف شد. ضمن این که این عزیزان برای واردات تعرفه ای نباید پرداخت کنند. البته در نیت خیر قانون گذار به منظور فراهم کردن امکانات رفاهی بیش تر هیچ شک و تردیدی نیست، اما به نظر می رسد که خود نفس این مسئله علاوه بر این که دون از شأن و شخصیت این عزیزان باشد، حتا به آرمان ها و خواسته های جانبازان معزز نزدیک هم نیست. این بخش از جامعه طی دوران دفاع مقدس برای دفاع از دین و میهن، عزیزترین ودیعه خداوندی، جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و برای دفاع از یک امر مقدس راهی جبهه های حق علیه باطل شدند. بسیاری از این افراد که خود را جامانده از خیل شهیدان می دانند و بار اندوه این غم را سالیان است که همراه با دردهای جسم با خود حمل می کنند، هر چه انجام بگیرد هم باز کم است.
آیا واقعاً جدا کردن آن ها از مردم آن هم در وضعیت فعلی واقعاً خواسته قلبی آن ها به شمار می آید. آیا افرادی که در روزگاری نه چندان دور، رضای دوست را به عافیت طلبی و دنیا دوستی ترجیح دادند و برای سربلندی این آب و خاک از هست و نیست خود گذشتند، جدا کردن آنان از مردم با واردات خودرو آن هم با شرایط ویژه خوشایند است؟ آیا تلاش و همت و غیرت آن ها برای آبادانی ایران و رفاه برای همه نبوده است؟ بنابراین چرا اصلاً باید سامانه ای جدا برای آن ها راه اندازی کرد و امکان واردات خودروهایی برای آنان فراهم ساخت که فعلاً دسترسی به آنان برای مردم عادی میسر نیست؟ چرا اصلاً فقط برای جانبازان باید این اقدام صورت بگیرد؟ آیا برای سایر اقشار که دارای مشاغل سخت و کم درآمد هستند هم نباید این شرایط را ایجاد کرد؟ به عنوان مثال چرا معلمان نباید از چنین امکانات ویژه بهره ببرند؟ آیا واقعاً نیاز و خواسته یادگاران 8 سال دفاع مقدس واردات و سوار شدن خودروهای آن‌چنانی است؟ آیا بهتر نبود دولت و سایر ارکان و نهادهایی که برای تکریم این افراد چنین تصمیمی گرفته اند، خودشان این نوع خودروها را وارد می کردند و در اختیار این قله های عشق و افتخار می گذاشتند؟ در همین حال باید وضعیت اقتصادی بسیاری از این افراد را نیز در نظر داشت. چند درصد از این بخش مهم جامعه توانایی خرید این خودروها را دارند؟ با توجه به شرایط ویژه در نظر گرفته شده و همچنین قیمت و تقاضاهای بازار، آیا به وسوسه فروش و دلالی فکر نکرده اند؟ آیا این افراد را هم مانند آقازاده ها در نظر گرفته اند که تمام دنیایشان در کسب مال از هر راهی خلاصه شده است؟
البته همان طور که اشاره شد، ایران تا زمانی که برپا و استوار است زیر دین جانبازان و یاران شهیدشان است. هیچ گونه هم نمی شود اندکی از شجاعت، محبت و عشق آن ها به دین و میهن‌شان را جبران کرد. با این حال، به نظر می رسد دولت می تواند غیر از ایجاد شرایطی که باعث جدا شدن آن ها از جامعه و تخریب وجه و شخصیت‌شان باشد، راه های دیگری را نیز در پیش بگیرد. راهی که آنان به سودای آن جان بر کف گذاشته و سینه را سپر گلوله های دشمن کردند. جانبازان برای رضای خدا، سربلندی ایران و آسایش مردم، نرد عشق باختند؛ نه برای بنز و ب ام و و تویوتا.