کمی هم فکر کنیم!
روشنگری و تحلیل منطقی وظیفه ذاتی رسانه ها در همه شرایط است اما با توجه به ضعف منطقی و بعضا اخلاقی در منازعات عموما سطحی جامعه ما این وظیفه در این سال ها بسیار مهم تر است. در ماجرای بگو مگوی وحید شمسایی و فردوسی پور خیلی راحت می شود در رسانه هایمان طرف یکی از آنها را بگیریم و با رنگ و لعاب سیاسی چیزی بگوییم و بنویسیم که طرفدارانشان را خوش بیاید و کلی هم لایک و خواننده پیدا کنیم اما این کار که از فرط تکرار بسیار هم عادی تلقی می شود به خصوص در شرایط امروز کشور بدترین کار ممکن است. اصل ماجرا این است که عادل فردوسی پور در انتقاد به رفتار وحید شمسایی مربی تیم ملی فوتسال ایران که پس از پیروزی بر عربستان با دست نمادی از اعتقادات و علاقه مذهبی اش را نشان داده این کار ها به مصلحت ندانسته و آن را باعث ایجاد شایبه رفتار سیاسی در ورزش و تبعاتی برای ورزش کشور دانسته است. هر چند فردوسی پور قبل از بیان انتقادش این پیروزی را متقدرانه و قابل ستایش دانسته اما در بیان این انتقاد، کمی هم نیش و کنایه چاشنی حرفش کرده است که قطعا قابل دفاع نیست. در مقابل شمسایی هم با بیانی تند به شخص فردوسی پور حمله کرده و او را به دلیل بی توجهی به اعتقادات مذهبی به خصوص سکوت او در قبال رفتار مشابهی که از سوی طرفداران حریف، هنگام پیروزی تیم شان بر عراق انجام داده بودند، سرزنش کرده است. جدا از لحن این اظهارات و جدال ها و بگو مگوهای شخصی، باید گفت در تحلیل این ماجرا آنچه مهم است نه سردی و گرمی گویندگان که اصل ادعاها و بررسی منطقی یا غیر منطقی بودن آن هاست و باید امید داشت که افکار عمومی هم رفته رفته در این امور توانمند ظاهر شود. انتقاداتی از نوع آنچه فردوسی پور بیان می کند به دلیل حساسیت میدان های عمومی ورزشی و قواعد نوشته و نانوشته ای است که بر بازی های رسمی حاکم است و بی توجهی به آن برای فوتبال ایران در سطح ملی پیامد دارد. بنابراین جدا از حقی که برای شمسایی محفوظ بوده که به نیش و کنایه های شخصی فردوسی پور پاسخ بدهد، باید گفت پذیرش آنچه شمسایی در پاسخ به اصل انتقاد فردوسی پور گفته با اما و اگر همراه است. اگر آنچه شمسایی درباره رفتار عرب ها در یک بازی می گوید، درست باشد باید فیلم آن را دید یا حداقل خود آقای شمسایی بگوید که این رفتار از چه کسانی سر زده؟ آیا اعضای تیم عربستان یا کادر فنی و مربی گری آنان چنین کاری را کرده یا تماشاگران و طرفداران این تیم؟ اگر طرفداران عربستان بوده باشند ماجرا بسیار متفاوت است و نقد متقابل شمسایی بر اصل حرف فردوسی پور درست نیست. آنچه منتقدان این رفتارها از جمله فردوسی پور می گویند این است که اعضای تیم ملی و بازیکنان ومربیان و... نباید در میدان رسمی (آن هم بازی هایی که عنوان همبستگی اسلامی را یدک می کشد) و در پیش چشم همه چنین کاری را انجام دهند. داوری اظهارات منتقدان شمسایی و اینکه درباره رفتار مشابه عربستانی ها چیزی گفته اند یا نگفته اند تنها در صورت روشن شدن چنین موضوعی قابل ارزیابی منطقی و اخلاقی است. خلاصه در این مواقع به جای لشکر کشی و دمیدن به آتش ماجرا بهتر است کمی هم فکر کنیم!