کنایه تند محمد دادکان به تلویزیون در ماجرای کیمیا علیزاده

فرارو: تقابل کیمیا علیزاده، تکواندوکای سابق ایران، با ناهید کیانی در بازی‌های المپیک با واکنش‌های زیادی همراه شد. کیمیا علیزاده از ایران مهاجرت کرد و برای پناهندگی به آلمان درخواست داد، ولی تا زمان برگزاری بازی‌های المپیک کار‌های شهروندی اش درست نشد و در قالب تیم پناهندگان راهی بازی‌های توکیو شد.

به گزارش فرارو، او که تنها مدال تاریخ ایران در بازی‌های المپیک در بخش زنان را دارد، در دور اول رقابت‌های وزن منهای 57 کیلوگرم به مصاف ناهید کیانی، نماینده ایران، رفت و موفق شد او را شکست دهد و نهایتا تا نیمه نهایی المپیک هم پیش برود.

با این وجود، قبل از شروع این مسابقه، دو شبکه سه و ورزش سیما با ساختن برنامه‌های هدف دار، چهره‌ای مخدوش شده از کیمیا علیزاده به تصویر کشیدند. این اتفاق با واکنش‌های منفی از سوی بسیاری از ایرانی‌ها روبرو شد. حالا، اما در تازه‌ترین اتفاق، محمد دادکان، رییس سابق فدارسیون فوتبال، که حتی چندسال پیش شایعه شد قرار است وزیر ورزش هم شود، در گفتگو با روزنامه اعتماد، انتقادات تندی را نسبت به تلویزیون مطرح کرده است.

او در بخشی از این مصاحبه اش گفته است: «بعضی‌ها فکر می‌کنند در مسابقه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی آن کسی که برنده شد فلانی بود یا فلانی بازنده. نه! بازنده اصلی صداوسیماست. بازنده اصلی آن مجریانی هستند که می‌آیند آن حرف‌هایی که هیچ ارزشی ندارد می‌زنند. البته مجری هم تقصیری ندارد. مدیر یادش می‌دهد. آن برنامه‌ریز، کارگردان و آن کسانی که پشت صحنه هستند به مجریان می‌گویند این حرف‌ها را بزنید. پیغمبر خدا کسانی که در جنگ آدم می‌کشتند را به ازای سوادآموزی به مسلمانان آزاد می‌کرد. دین ما این را می‌گوید. نه اینکه یک نفر دوست ندارد برای ما بازی کند و از ایران رفته بیاییم او را بزنیم و بکوبیم و له کنیم. اصلا دین ما چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. ماکزیممش این است که بی‌تفاوت بگذریم. تازه یک علامت سوال بزرگ هم این وسط هست. چه کسی باعث شده آن‌ها بروند؟ همین‌هایی که امروز سرکارند همه ورزشکاران را فراری دادند. 34 ورزشکار ایران از این مملکت رفتند. یا ترک تابعیت کردند یا پناهنده شدند. کی باعث شد این‌ها رفتند؟ کی رفت سراغ‌شان؟ همه این‌ها خطاکار بودند رفتند؟ در تاریخ ثبت شده که همین خانم علیزاده چهار سال پیش کیمیای ایران بود. بانوی اول ایران بود. چه و چه و چه بود. نه به آن حرف‌ها نه به این وسعت تخریب کردن. بی‌تفاوت باشیم.»