کنترل مغز مگس از راه دور انجام شد
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دانشمندان پس از نفوذ در مغز مگسها، با استفاده از نانوذرات و بیان پروتئین، حرکت مگسها را کنترل کردند. آنها به دنبال پیادهسازی این فناوری روی انسان هستند. علم ممکن است یک قدم به کنترل سایر موجودات زنده از راه دور نزدیکتر شده باشد. این موضوع را دانشمندان دانشگاه رایس نشان دادند که توانستند حرکت گروهی از مگسها را پس از نفوذ به مغز آنها مدیریت...
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دانشمندان پس از نفوذ در مغز مگسها، با استفاده از نانوذرات و بیان پروتئین، حرکت مگسها را کنترل کردند. آنها به دنبال پیادهسازی این فناوری روی انسان هستند. علم ممکن است یک قدم به کنترل سایر موجودات زنده از راه دور نزدیکتر شده باشد. این موضوع را دانشمندان دانشگاه رایس نشان دادند که توانستند حرکت گروهی از مگسها را پس از نفوذ به مغز آنها مدیریت کنند. جزئیات این آزمایش در مقالهای در مجله Nature Material شرح داده شده است. این تیم، به رهبری متخصصان مهندسی ژنتیک، فناورینانو و مهندسی برق، با ویرایش ژن در مگس میوه بیان پروتئین حساس به گرما را به کار گرفتند. هنگامی که این پروتئین فعال شد، باعث شد حشرات بالهای خود را باز کنند. در مرحله بعدی، محققان یک محرک حرارتی (نانوذرات اکسید آهن) به مغز حشرات تزریق کردند که میتوانست توسط مغناطیس تحریک شود. با به کار گیری این دو عامل، یک فرآیند چرخهای ایجاد شد. زمانی که دانشمندان یک میدان مغناطیسی را اعمال کردند، این نانوذرات در مغز حیوان و پروتئینی که حرکت بالهای را دیکته میکند، تحریک شدند. فاصله زمانی بین فشار دادن دکمه توسط انسان و حرکت حشرات یک دقیقه است. یعنی این کار 50 برابر سریعتر از بهترین فناوریهای فعلی صورت میگیرد. جاکوب رابینسون، نویسنده اصلی مقاله و استاد دانشگاه رایس، گفت: «این کار مهم است، زیرا سرعت کنترل از راه دور با مغناطیسی را افزایش میدهد و این سرعت را به سرعت عملکرد عادی مغز نزدیک میکند.» در آینده، هدف رابینسون وهمکارانش این است که یافتههای آنها در حیوانات را بتوان در انسان به کار برد، در درجه اول برای ایجاد حس دیدن، زمانی که چشمها از کار میافتند. آنها میتوانند با تحریک بخشهایی از مغز مرتبط با این حس به این مهم دست یابند. به همین ترتیب، این فناوری میتواند راه را برای درمانهای آینده برای طیف وسیعی از بیماریهای عصبی یا توسعه فناوری ارتباط مغز و اندام هموار کند. رابینسون گفت: «جامعه علمی برای مطالعه مغز یا درمان اختلالات عصبی به دنبال ابزارهایی است که بسیار دقیق و در عین حال کم تهاجمی باشد.»