گزارش صدا و سیما؛ ساختگی یا واقعی؟!

عصر ایران؛ سروش بامداد- گزارش اخیر صدا و سیما در این‌باره که در پی واریز یارانه‌های کمک معیشتی 300 تا 400 هزار تومانی - به ازای هر نفر - برخی حساب‌های دفتری (بدهی به بقال ومغازه‌دار محل) را صاف یا کم کرده‌اند با واکنش‌های مختلف رو‌به‌رو شده است.

منتقدان می‌گویند مگر این مبلغ چقدر است که افزایش قیمت‌ها را جبران کند؟ یک پیرزن تنها که امکان پخت و پز خرید ندارد می‌گفت هر روز از کترینگ محل ناهار و شام را مجموعا 50 هزار توان دریافت می‌کرد و حالا شده 90 تومان. یعنی یک میلیون و دویست هزار تومان افزایش در ماه در حالی که تنها 300هزار تومان دریافت می‌کند یعنی 900 تومان از جیب او رفته و باید به فرزند خود فشار بیاورد و سه تا 300 تومان او هم هزینه می‌شود!

ساندویچ 25 تومانی 75 تومان شده و در میدان قزل قلعه که قیمت‌های آن کاملا تحت کنترل و نظارت است شیر کیسه‌ای 7 یا 8 تومان به 15 تومان رسیده است. (تومان به جای هزار تومان)

از این طرف اما باید توجه داشت یک خانواده ضعیف - به لحاظ مالی - که 4 فرزند دارد یک میلیون و هشتصد هزار تومان دریافت کرده و منظور این افراد است که نه رستوران می‌روند و نه احیانا اتومبیل دارند و نه دغدغه خشک شویی و حتی میوه و طبعا اهل کتاب و سینما و کافه و سفر هم نیستند.

به عبارت دیگر مخاطب آقای رییسی و دولت ایشان و صدا و سیمای حامی و مبلغ در این پروژه مبتلایان به «فقر مطلق» است که سال تا سال پول چندانی به حساب شان واریز نمی‌شود و حالا اراده فرموده اند از جیب من و شما به آنان یاری رسانند.

به عبارت دیگر اگر با نگاه طبقه متوسط - که دارد له می شود - نگاه کنیم گزارش صدا و سیما موهن است؛ توهین به شعور انسان و واقعیت‌های جاری اما از منظر فقر مطلق، نه و با این پول ها حساب‌هایی صاف و بدهی‌هایی پرداخت می‌شود.

در این میان این نگرانی هم شکل گرفته که نکند منظور آقای رییسی و دولت مردان جوان شان از «مردم» نه همگان که نهایتا 10 تا 15 میلیون نفر از مردم ایران هستند و دیگران را به رغم گزارش‌ها برخوردار می دانند؟ در حالی که فشار تنها به روی کسانی نیست که اساسا چیز چندانی ندارند. به روی کثیری هم هست که درآمد دارند اما درآمد آنان در دیگ تورم ذوب می‌شود و اول ماه انگار یک قالب یخ به دست آنان می‌دهند که جلوی چشم شان آب می‌شود.

صدا و سیما به یخ‌هایی که آب می شود کار ندارد. به کسانی کار دارد که اصلا یخی به دست شان داده نمی‌شد! عجالتا تصمیم گرفته اند به گروهی قالب یخ بدهند. امید که به فکر کاهش دمای دیگ برای دیرتر ذوب شدن هم بیفتند.