گلایه های جدی رضا علیپور بعد از طلای هانگژو:/ سطح مربیان ایرانی نمی‌تواند قهرمان جهان تربیت کند!
مرد طلایی سنگنوردی سرعت بازی های آسیایی هانگژو می گوید بار دیگر رکورددار این رشته در جهان خواهد شد.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایران ورزشی، رضا علیپور با طلای بازی‌های آسیایی هانگژو کامبکی جانانه به اوج زد. ستاره سنگنوردی که سال‌ها روی صخره‌های جهانی درخشید، مدت‌ها رکورد جهان را در اختیار داشت تا جایی که حتی او را با القابی مثل یوسین بولت سنگنوردی می‌شناختند. بی‌امکاناتی مدتی باعث خاموشی این ستاره شد اما به گفته خودش حالا دوباره برگشته که نشان دهد صخره‌ها از آن کیست. او که حالا با این طلا جان دوباره‌ای گرفته، این بار برای پس گرفتن رکورد جهانی و مدال المپیک صخره‌ها را بالا و پایین خواهد کرد.
مدتی افت نسبی داشتی. چه شد که با این طلا کامبک زدی؟ خدا را شکر توانستم مدال طلای جاکارتا را تکرار کنم. بعد از سال 2018، 2019 مدالی نگرفتم. سال 2021 درگیر کرونا شدیم و سال 2022 هم اتفاق خاصی برایم نیفتاد؛ همه هم به خاطر این بود که امکانات لازم برای مدال جهانی وجود نداشت وگرنه من هیچ وقت در تمرینات کم نمی‌گذارم. رکوردهای من در تمرینات همیشه در حد جهانی است اما چون امکانات لازم را نداریم، شرایط مسابقه برای‌مان غریب است و همین هم باعث می‌شود که نتیجه مسابقه هم غریب و دور از انتظار شود. درست است که تو تنها تمرین می‌کنی؟ این مدال با کمترین امکانات به دست آمد. من مربی ندارم و تنها تمرین می‌کنم. در بازی‌های آسیایی برای اولین بار، مربی داشتم. هرچند این به این معنا نیست که کوچ شده باشم نه؛ مربی در این مسابقات فقط رقبایم را آنالیز کرد که این موضوع به من خیلی کمک کرد و نتیجه مثبتی هم داشت. دلیل اینکه مربی نداری چیست؟ سطح علم مربیان ایرانی نمی‌تواند قهرمان جهان تربیت کند. من خودم به تنهایی این مسیر را آمده‌ام. ملی‌پوشان دیگری هم که الان هستند شاگردان خودم بوده‌اند، آنها خودشان تمرین می‌کردند و من دورادور زیرنظرشان داشتم.
به نظر می‌رسد که شما حتی دیواره استاندارد هم ندارید و با کمترین امکانات این مدال را به دست آوردی. ما در استان‌مان سالن نداریم. این بزرگ‌ترین مسأله در رشته ما است که منجر به نابودی یک قهرمان می‌شود. ما فقط یک ماه آخر با گیره و سنسور تمرین کردیم، همین موضوع هم خیلی به ما کمک کرد که بتوانیم حق‌مان را بگیریم. من از نظر بدنی از تمامی رقبا بهتر بودم و می توانم بگویم باقی سنگنوردان حتی نصف من هم آمادگی نداشتند. با این همه مدال به نظر می‌رسد آنطور که باید در این سال‌ها دیده نشده‌ای. من با 20 مدال جهانی و غیره بزرگ‌ترین ورزشکار غیرالمپیکی ایران هستم. افتخارات من را در ایران هیچ کسی نداشته است. آدم بی‌حاشیه‌ای هستم و همیشه کار خودم را انجام می‌دهم. شاید اگر اینقدر بی‌حاشیه نبودم با این همه مدال مرا بیشتر می‌شناختند ودر حقم اینقدر اجحاف نمی‌شد. با توجه به المپیکی شدن این رشته، به نظر می‌رسد اگر شرایط مهیا باشد به راحتی مدال المپیک را هم می‌گیری. این رشته در لیست بازی‌های المپیک قرار گرفته است اما در ایران به این مسأله بی‌توجه هستند. نتیجه‌اش هم عقب ماندن از میادین جهانی می‌شود. تا چند سال پیش ما رکورددار این رشته در جهان بودیم، من عرق‌ها ریخته‌ام و با دلسوزی این رکوردها را زدم اما بی‌توجهی مسئولان و بی‌امکاناتی باعث شد کار از دست‌مان در برود. مدال المپیک در کلکسیون من کم است، همه تلاشم را می‌کنم و اگر سالن‌مان تکمیل بشود و اعزام‌های حرفه‌ای با مربی، ماساژور و شرایط ایده‌آل داشته باشیم قول می‌دهم که به مدال المپیک هم حمله کنم. فقط بابت مسئولیتی که دارد قول مدال المپیک نمی‌دهم اما همه تلاشم را می‌کنم.
در رقابت‌های تیمی یک اشتباه کوچک باعث خطا و از دست رفتن مدال شد. بچه‌های ما قبل از این رقابت‌ها مسابقات سنگینی را پشت سر گذاشته بودند، که همین موضوع در مسابقات تیمی تأثیر منفی گذاشت. اکثر تیم‌ها با ترکیب تازه‌نفس در بخش تیمی شرکت کردند اما ما اعزام محدودی داشتیم و مجبور شدیم با وجود خستگی، با همان ترکیب در تیمی هم شرکت کنیم. زمانی که میلاد صعود کرد بیشترین فشار روی من بود چون من جمع‌کننده تیم بودم. با اعلام من نفر بعدی باید صعود می‌کرد، فشار زیر دیواره زیاد بود به همین خاطر به اشتباه فکر کردم میلاد تاچ را انجام داده است و بیست صدم ثانیه زودتر اعلام کردم که نفر بعدی استارت بزند که باعث خطا شد. در رشته ما چنین اتفاقاتی زیاد رخ می‌دهد و بی‌امکاناتی و نداشتن سنسور هم در این اشتباه و از دست رفتن مدال تیمی بی‌تأثیر نبود. اگر 4 لاین گیره استاندارد و سنسور داشتیم، در تیمی هم مدال می‌گرفتیم. منتها پارادوکس بدن خوب و بی‌امکاناتی باعث چنین خطاهایی می‌شود که مدال از دست می‌رود. تو زمانی رکورددار جهان بودی. دوباره به اوج برمی‌گردی؟ قول می‌دهم رکورد جهان را می‌شکنم. من رضا علیپور هستم، زمین خوردن برایم معنایی ندارد و قول می‌دهم دوباره برمی‌گردم. حرف آخرت؟ امیدوارم به قهرمانان اهمیت بدهند و اعزام‌ها حرفه‌ای‌تر بشود.
