یک اتفاق برنامه ریزی شده برای ناصر حجازی
ساخت سردیس محمدرضا شجریان در سال 99 از دیگر آثار مرتضی آرین محسوب می‌شود. ساخت این سردیس برخلاف برخی سردیس‌ها و تندیس‌های دیگر که گاهی دور از چهره واقعی اشخاص است و با انتقاد همراه می‌شود، در زمان رونمایی از بازخورد‌های مثبتی بهره‌مند شد.
سالروز تولد ناصر حجازی انگیزه‌ای مضاعف برای یادآوری اثری هنری است که همچنان یادمان اسطوره فقید فوتبال کشورمان است. ناصر حجازی اگر الان زنده بود، 75 سال سن داشت. او زمانی در مقام دروازه‌بان، در رویداد مهم جام جهانی در کنار تیم ملی ایران ایستاد و به اندازه‌ای خوش درخشید که فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال از او به عنوان دومین دروازه‌بان برتر قرن بیستم قاره آسیا نام برد.
به گزارش ایسنا، ساخت مجسمه از چهره‌ها بخشی از هنر مجسمه‌سازی در فضای شهری است. هنرمند مجسمه‌ساز می‌بایست علاوه بر تسلط کافی بر هنر مجسمه‌سازی و داشتن بیانی ویژه و نو در این زمینه، به اصول و ملزمات خاص فضا‌های شهری و درک صحیح این فضا‌ها نیز آشنا باشد، تا در نهایت اثر حجمی وی بتواند در فضای شهری مورد نظر به خوبی قرار گیرد و با سایر عناصر و آرایه‌های موجود در محیط، کاملا هماهنگ باشد، نه این که خود به عنوان عنصری مزاحم و نامتناسب بر آشفتگی‌های شهری بیفزاید.
عملکرد ناصر حجازی در دروازه موجب شد که او طی زمان کوتاهی به یکی از ستاره‌های اصلی تیم ملی ایران و همچنین استقلال تبدیل شود. صراحت کلام حجازی موجب می‌شد تا شکست‌های ورزشی هم نتوانند چهره‌اش را مخدوش کنند. حجازی سال ها شماره یک تیم ملی بود و سه بار با تیم ملی قهرمان آسیا شد؛ بنابراین بدیهی است که یک هنرمند برای ساخت مجسمه به این شخصیت بپردازد.
مرتضی آرین، هنرمند مجسمه‌سازی است که 5 سال پیش مجسمه ناصر حجازی را ساخت.
مجسمه ناصر حجازی 25 آذر سال 98 نصب و فردای آن روز در بخش غربی بلوار فردوس که به نام مرحوم ناصر حجازی نامگذاری شده، با حضور اعضای وقت شورای شهر تهران رونمایی شد.
زمان ساخت این مجسمه خیلی کوتاه بود و به گفته خود مجسمه‌ساز کار دوماهه در عرض 20 روز انجام شد. این مجسمه نیم تنه است و یک توپ به زیر دست ناصر حجازی اضافه شده که نشانگر ابهت یک رهبر فوتبال است. همچنین جنس اثر بتن گلاسه است و لایه بیرونی آن ضد حریق و لایه داخلی از بتن گلاسه ساخته شده است.
ساخت سردیس محمدرضا شجریان در سال 99 از دیگر آثار مرتضی آرین محسوب می‌شود. ساخت این سردیس برخلاف برخی سردیس‌ها و تندیس‌های دیگر که گاهی دور از چهره واقعی اشخاص است و با انتقاد همراه می‌شود، در زمان رونمایی از بازخورد‌های مثبتی بهره‌مند شد.
همچنین ساخت سردیس شهیدحسین امیرعبداللهیان در تابستان 1403، سردیس حاج علی اصغر حاجی بابا (پدر صنعت ریختگری ایران)، مجید انتظامی (به سفارش بنیاد رودکی) و... از دیگر کار‌های این مجسمه ساز است.
پیش از ساخت مجسمه ناصر حجازی توسط مرتضی آرین، در سال 90 هم خبر‌هایی درباره ساخت مجسمه ناصر حجازی مطرح شد. می‌گفتند این مجسمه قرار است توسط یکی از اساتید مجسمه ساز ساخته شود، اما به دلیل نداشتن اسپانسر، کار وضعیت نامشخصی داشت.
مجسمه قرار بود از جنس برنز باشد و در آن زمان حدود 100 میلیون تومان برآورد هزینه شده بود. قرار بود این هزینه توسط باشگاه استقلال و تعدادی از دوستان مرحوم حجازی با مشارکت هم تامین شود، اما در نهایت این اتفاق عملی نشد تا سازمان زیباسازی خود دست به کار شود و ساخت مجسمه ناصر حجازی را به مرتضی آرین سفارش دهد.
مروری بر مجسمه‌های مشهور دنیا حاکی از آن است که ساخت مجسمه از چهره‌های ملی کشور‌ها و خصوصا فوتبالیست‌های مشهور، جایگاه ویژه‌ای در طراحی شهری دارد. با این همه تعداد بسیار کمی از بازیکنان افتخار آن را دارند که تندیسی از آنها ساخته شود، اما افرادی که از این شانس بهره‌مند می‌شوند، نمی‌توانند چیزی بهتر از آن را در رویاهایشان تصور کنند. با این همه همین خوش‌شانسی به‌راحتی و با کمی اشتباه مجسمه ساز می‌تواند به هولناک‌ترین کابوس عمرشان بدل شود!
ساخت اثر هنری برای جاودانه کردن فوتبالیست‌ها، باعث افتخار است، اما مجسمه‌هایی که برای آنها ساخته می‌شود، همیشه آن‌طور که برنامه‌ریزی شده است پیش نمی‌رود. در واقع، بازیکنان زیادی در دنیا هستند که مجسمه‌هایشان آنقدر بد ساخته شده است که فقط می‌توان آن را یک فاجعه توصیف کرد.
بر این اساس می‌توان ناصر حجازی را در زمره فوتبالیست‌های خوش شانس قرار داد؛ چراکه اثری که به عنوان یادمان از او ساخته شد به لحاظ زیبایی شناسی و شباهت بصری با انتقاد چندانی مواجه نبود؛ به نحوی که همسر مرحوم ناصر حجازی هم پس از ساخت این مجسمه، به نشانه رضایت عکسی را به یادگار با مجسمه انداخت.
از میان اخبار