یک خانوار با درآمد متوسط نیم قرن باید منتظر خانه‌دار شدن بماند / ده برابر شدن زمان انتظار برای خانه‌دار شدن طی یک دهه

یکی از کارشناسان کارگروه مسکن مرکز آمار ایران با انتشار گزارشی در این مرکز در رابطه با روند تحولات قدرت خرید مسکن مردم در طی یک دهه اخیر، به تحلیل زمان انتظار برای خانه دار شدن نیروی کار در طی سال‌های 94 تا 1400 پرداخته است.

در این گزارش آمده است: اهمیت بخش مسکن بر هزینه‌های خانوارها و اختصاص بخش بزرگی از درآمد خانوارهای مستاجر به این بخش و نیز حساسیت‌ها و تاثیرات اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن، باعث تحولات قابل ملاحظه‌ای در جامعه می‌شود. با بررسی روند تغییرات قدرت خرید و زمان انتظار برای خانه‌دار شدن در سال‌های گذشته، می‌توان دریافت که نسبت تورم مسکن به درآمد و هزینه‌های خانوار چگونه است.

در این گزارش کارشناس مرکز آمار درباره روند قدرت خرید مسکن، منبع تمامی اطلاعات استفاده شده مربوط به «طرح قیمت و اجاره مسکن و هزینه و درآمد خانوار» در خود مرکز آمار ایران است که در پایگاه اینترنتی این مرکز به نمایش درآمده است.

براساس این گزارش، با توجه به متوسط قیمت یک مترمربع زیربنای مسکونی در شهرهای کشور در سال 1394 که برابر یک میلیون و 400 هزار تومان بوده است، یک خانوار شهری با کل درآمد خود به‌طور متوسط قدرت خرید 19.4 مترمربع زیربنا را داشت. فرض مهم آن است که خانوار تمام درآمد خود را پسانداز و صرف خرید مسکن نماید. این شاخص در سال 1396 به 22.8 مترمربع میرسد که افزایش آن علی‌رغم این‌که متوسط قیمت یک مترمربع زیربنای مسکونی به یک میلیون و 612 هزار تومان رسیده است، ناشی از افزایش درآمد خانوارهای شهری و پیشی‌گرفتن نرخ تورم عمومی از تورم مسکن میباشد. متوسط قیمت یک مترمربع زیربنای مسکونی در سال 1400 به 11 میلیون و 800 هزار تومان رسیده است و این شاخص به 9.5 مترمربع میرسد که کاهش آن ناشی از افزایش تورم بخش مسکن وعدم رشد درآمدها متناسب با نرخ تورم عمومی است.

انجام محاسبات مشابه با فرض کسر هزینه‌های خوراکی خانوار از درآمد، تنها قدرت خرید 15.1 مترمربع در سال 1394 حدود 18 مترمربع در سال 1396 و 7.4 مترمربع در سال 1400 را داشته است. حال اگر کل هزینه‌های خانوار از درآمد کسر شود، خانوار در سال 1394 قدرت خرید 1.1 مترمربع، در سال 1396 قدرت خرید 2.3 مترمربع و در سال 1400 قدرت خرید 1.7 مترمربع را دارد.

شاخص زمان انتظار برای خانه‌دار شدن خانوارهای شهری کشور برای یک واحد مسکونی با مساحت 80 مترمربع (با توجه به این‌که در طرح ملی مسکن، متراژ واحدها براساس الگوی مصرف، بین 75 تا 80 مترمربع در نظر گرفته شده است، در این گزارش نیز عدد 80 مبنای محاسبات قرار گرفته است) و با فرض عدم تغییر قیمت مسکن و ذخیره‌ی کل درآمد سالانه خانوار، در سال 1394 برابر 4.1 سال بوده است که این شاخص در سال 1396 به 3.5 سال کاهش می‌یابد ولی در سال 1400 بار دیگر به 8.4 سال افزایش پیدا می‌کند.

حال اگر هزینه‌های خوراکی خانوار از درآمد کسر شود، مدت زمان انتظار در سال 1394 به 5.3 سال، در سال 1396 به 4.4 سال و در سال 1400 به 10.8 سال می‌رسد. درحالی‌که با کسر کل هزینه‌های خانوار، مدت زمان انتظار در سال 1394 برابر 69.6، در سال 1396 برابر 34.5 سال، و در سال 1400 برابر 47.4 سال محاسبه می‌شود، بنابراین خانوارهای شهری کشور برای صاحب‌خانه شدن باید 47 سال منتظر بمانند.

به این ترتیب، در حدود کمتر از یک دهه، زمان انتظار برای خانه‌دار شدن طی سال‌های اخیر حدود 10 برابر افزایش یافته است.

220

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1788554