یک میلیون بازمانده از تحصیل / هشدار جدی در نظام آموزشی و اجتماعی

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فاطمه پارسایی، بازماندگی از تحصیل و ترک تحصیل یکی از اصلی‌ترین چالش‌های نظام آموزش و پرورش ایران است که در سال‌های اخیر تغییرات قابل توجهی داشته است.

منظور از کودک بازمانده از تحصیل، آن گروه سنی از جمعیت است که در سنین مدرسه یعنی بین 6 تا 18 سال قرار دارند ولی در ماه‌های تحصیلی و در چرخه آموزشی کشور حضور ندارند، در زمان ساعات کار مدارس، خارج از مدارس هستند و به هر دلیلی یا اساسا وارد چرخه آموزش نشده‌اند یا بعد از مدت کوتاهی از آن خارج شده‌اند.

به نقل از علی رضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش در مهرماه سال جاری و در همایش هم اندیشی برای توسعه حمایت اجتماعی از کودکان، حدود یک میلیون کودک بازمانده از تحصیل در کشور وجوددارد.

این درحالی است که گزارشی از مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، کودکان بازمانده از تحصیل در سال 1394-1395 را حدود 780 هزار کودک اعلام کرده است که مقایسه‌ی این آمار، نشان از افزایش شمار این کودکان دارد.

با توجه به اهمیت پدیده‌ی بازماندن از تحصیل، پیامد‌ها و هزینه‌های سنگینی که این مسئله می‌تواند برای جامعه به دنبال داشته‌باشد، شناسایی علل و توجه جدی نسبت به تبعات آن و فراهم کردن زیرساخت‌های لازم جهت کاهش این آسیب، بیش‌از پیش حائز اهمیت خواهد بود.

 مسئله‌ای که جای تقلیل گرایی ندارد

علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش در هفته گذشته و همایش هم اندیشی برای توسعه حمایت اجتماعی از کودکان با تاکید بر نقص‌های آماری، آمار اندک معلولین و ایرانیان مقیم خارج از کشور و اشاره به آمار 150 هزار نفری کودکان بازمانده از تحصیل در دوره ابتدایی، به نوعی در قیاس با نسبت کلی آمار با نوعی ساده‌انگاری نسبت به مسئله مواجه می‌شود.

اگرچه اهمیت دوره ابتدایی در زمینه تحصیل کودکان و خلاء‌های آماری مسئله‌ای غیرقابل کتمان است، اما توجه و پرداختن به عوامل بازماندن از تحصیل در مقاطع دیگر مدرسه، یعنی مواجه صحیح با چالش‌ها و آسیب‌هایی که جامعه و به ویژه قشر نوجوان با آن در حال رو به رو شدن هستند.

این درحالی است که هرگونه ساده انگاری و تقلیل مسئله حتی در تحلیل آمار‌های ناقص موجود نیز، هم اندیشی صحیح و ارائه راهکار مناسب را به همراه نخواهد داشت.