آمادگی برای برگزاری مناظره بین وزیر علوم و رحیم پور ازغدی

رئیس پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی وزارت علوم در یادداشتی از آمادگی این پژوهشگاه برای برگزاری یک نشست صمیمی میان استاد رحیم‌پور و وزیر علوم برای یک گفتگوی انتقادی خبر داد.

به گزارش خبرنگار مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر رضا غلامی رئیس پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری درواکنش به توهین شدید رحیم‌پور ازغدی به مقامات وزارت علوم، در یادداشتی اعلام کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

اخیرا کلیپی توهین آمیز و دور از توقع از جناب استاد حسن رحیم پور ازغدی، عضو محترم شورای عالی انقلاب فرهنگی درباره سیاست وزارت علوم در زمینه افزایش انتشار مقاله از سوی اعضای هیات علمی دانشگاهها در نشریات معتبر بین المللی منتشر شده است. در این زمینه لازم می‌دانم چند نکته را عرض کنم:

یک. استاد گرامی جناب آقای رحیم پور جزو اندیشمندان خدوم و دلسوز حوزه علمیه به شمار می‌روند که به ویژه طی سه دهه اخیر، نقش موثری در بازتبیین اندیشه اسلامی، مبارزه با خرافات و موهومات در دین، افشای خط تحجر و مقدس مآبی، مبارزه با تبعیض، بی عدالتی و اشرافیگری و نیز هجمه‌های فکری جریان غربزده به تفکر اسلامی داشته اند. جناب آقای رحیم پور در ساحت فرهنگ، همواره در قامت منتقدی جسور و صریح الهجه ظاهر شده و به دولت ها در زمینه کم کاری ها، انحرافات و مظالم فرهنگی نیز تذکر داده‌اند. با این همه، تصور می کنم ادبیات توهین آمیز و سخیف بکار رفته از سوی ایشان در انتقاد به سیاست وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و شخص استاد ارجمند جناب آقای دکتر زلفی‌گل، در موضوع افزایش انتشار مقاله در مجلات معتبر بین المللی، ادبیات مورد پذیرش فرهنگ اسلامی نبوده و نیست.

دو. نقد آزاد یک موهبت الهی است و در نظام مردم سالاری دینی، نه تنها نباید جلوی نقد مشفقانه و عالمانه را گرفت و ناقدان را در تنگنا گذاشت، بلکه باید به ناقدین جایزه داد و فرصت تداوم نقادی را برای آنان مهیا نمود؛ با این حال، فرهنگ اسلامی آمیختن نقد با توهین و فحاشی به افراد را بر نمی تابد. من از جناب آقای رحیم پور که جزو استادان خوب حوزه هستند تعجب کردم که با استفاده از تریبون اختصاصی و نامحدودی که در اختیار دارند، زبان به توهین آشکار به وزیر محترم علوم بگشایند! به همین جهت، از جناب آقای رحیم پور انتظار می رود، همانطور که در نقدهای خود جسور و صریح الهجه هستند، وارستگی و فروتنی خود را بیش از پیش نشان داده و با قبول اشتباهشان، از دکتر زلفی‌گل علناً عذرخواهی کنند.

سه. جناب آقای دکتر زلفی گل، یکی از دانشمندان تراز اول کشور هستند که طی دو دهه اخیر در علوم پایه، همواره برای کشور افتخار آفریده اند. در دوره وزارت ایشان در وزارتخانه علوم، تحقیقات و فناوری نیز با دلسوزی، مسئولیت پذیری، هوشمندی و تواضع کار خود را انجام می دهند. من به عنوان کسی که نزدیک به یکسال و نیم است در خدمت ایشان به عنوان رئیس پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی وزارت علوم افتخار همکاری دارم، و ترسی نیز در بیان نظرات انتقادی خود نسبت به کسی ندارم، شهادت می دهم که دکتر زلفی‌گل تاکنون از تلاش برای اعتلای فرهنگ اسلامی، اشاعه گفتمان انقلاب و پیگیری مومنانه مطالبات رهبر بزرگوار انقلاب دریغ نداشته اند و تمام توان و بضاعت خود را در جهت انجام ماموریت خودشان به میدان آورده اند. با این وصف، من توهین به ایشان را ظلمی آشکار به دکتر زلفی گل می دانم که چنانچه اشاره شد، حتما از سوی جناب استاد رحیم پور نیازمند جبران است.

چهار. هر چند بنده نیز نقدهای مهمی به حرکت علمی کشور دارم و از هر فرصتی برای طرح این نقدها استفاده می کنم، اما تصور می کنم جناب آقای رحیم پور درباره نظرات استاد زلفی‌گل درباره ضرورت افزایش انتشار مقاله در نشریات معتبر بین المللی دچار سوء تفاهم شده اند و چنانچه قبل از انتقاد توهین آمیز به وزیر محترم علوم، با ایشان صمیمانه و حرفه‌ای به گفتگو می پرداختند، این سوء تفاهم رفع می‌شد. در واقع، من با شناختی که از این دو بزرگوار دارم، تصور می کنم اختلاف چندانی میان جناب رحیم پور و جناب زلفی گل در مواجهه معقول جمهوری اسلامی ایران با جریان جهانی علم نیست.

پنج. درباره انتشار مقاله در نشریات معتبر بین المللی افراط و تفریط منطقی نیست. نه بی بهره‌ماندن از جریان جهانی علم و خود انزوایی صحیح است و نه هضم شدن در جریان جهانی علم و تبدیل شدن به سرباز مجامع علمی جهانی و فراموش کردن نیازهای مبتلابه داخلی عاقلانه است. در این میان، پیدا کردن مسیر تعادل، هنر مسئولان نظام آموزش عالی است و تصور من این است که جناب دکتر زلفی‌گل و همکارانشان در وزارت علوم تاکنون در این زمینه مفرطانه عمل نکرده‌اند.

شش. سیاست افزایش انتشار مقاله در نشریات معتبر بین المللی سیاست امروز وزارت علوم نیست و نزدیک به 20 سال است این سیاست در وزارت علوم وجود دارد. صرف نظر از نقد این سیاست از سوی جناب استاد رحیم پور، باید توجه داشت که عامل اصلی بالا رفتن رتبه ایران در تولید مقالات علمی (یعنی پانزدهم جهان)، کم و بیش محصول همین سیاست است چیزی که امثال جناب آقای رحیم پور بارها به آن مباهات کرده اند و از آن به منزله قدرت جمهوری اسلامی تعبیر کرده اند.

ضمناً باید توجه داشت که از کار انداختن ناهوشمندانه این سیاست، یکدفعه به کاهش سریع رتبه علمی جمهوری اسلامی ایران منجر خواهد شد و جناب آقای رحیم پور باید بفرمایند آیا مسئولیت این تنزل رتبه و تبعات آن را خواهند پذیرفت یا نه؟

هفت. سزاوار نیست هر گونه همکاری و تعامل علمی با جهان و همراهی با جریان جهانی علم با عینک توطئه نگریسته شود. امروز دنیا کوچک شده و وابستگی و پیوستگی کشورها و منافع و امنیت آنها به یکدیگر غیرقابل انکار است. کشورها برای مقابله با تهدیدهای جهانی که در دوره کووید 19 آنرا تجربه کردیم و نیز برای استفاده از فرصت ها نیازمند ارتباط، همکاری، تعامل و هم‌افزایی با همدیگرند و امکان مرزبندی میان حضور مبتکرانه در جریان جهانی علم و سربازی بی‌جیره مواجب برای قدرت های بزرگ در عرصه علم تا حدی امکان پذیر است. در عین حال جا دارد جناب آقای رحیم پور فراموش نکنند که همین وزارت علوم پانزده سال پیش بنا به توصیه رهبر معظم انقلاب، مبادرت به راه اندازی ISC یعنی پایگاه استنادی علوم جهان اسلام نمود که گام با ارزشی در جهت خوداتکایی مثبت در این عرصه به شمار می رود.

هشت. بنده آمادگی خود را برای برگزاری یک نشست صمیمی میان جناب استاد رحیم‌پور و جناب آقای دکتر زلفی‌گل در محل پژوهشگاه مطالعات فرهنگی، اجتماعی و تمدنی، به منظور گفتگوی انتقادی، صریح و مشفقانه این دو شخصیت گرانقدر اعلام می کنم و اطمینان دارم پذیرش این گفتگو از سوی آقای رحیم پور و آقای زلفی‌گل، خودش کلاس درس بزرگ اخلاق برای جوانان خواهد بود.