دوشنبه 3 آذر 1404

آموزه‌های استاد!

وب‌گاه الف مشاهده در مرجع
آموزه‌های استاد!

دوازدهمین آیین بزرگداشت استاد حبیب‌الله عسکر اولادی یار دیرین امام و رهبری برگزارشد. خوب است از 12 ویژگی شخصیتی وی که سیاستمداری تراز جمهوری اسلامی بود یادی کنیم: 1- عسکر اولادی از نخستین روزهای شروع جرقه‌های انقلاب اسلامی به امام خمینی (ره) پیوست و جزء اصحاب خاص و اصحاب سر امام (ره) بود. رازداری و سرنگهداری اسرار انقلاب و امام (ره) اولین ویژگی او بود. 2- عسکراولادی خود را یک انسان مکلف و مجری اوامر امام (ره) می دانست. در اجرای این وظیفه چیزی از خود اضافه نمی کرد و به مصداق أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَسُولَ وَأُولِی الأَمرِ مِنکُم در این مسیر ممشای سیاست‌ورزی خود را استوار می‌کرد. 3- عسکراولادی از هر فرصتی برای خودسازی خود و یاران استفاده می‌کرد و با اوتاد عصر خود در تعامل فکری و عملی بود. تقریبا هیچ عارف و عالمی را در عصر خود نبود مگر اینکه با او حشر و نشری داشت تا جایی که به مقام خود «ستانی» رسید در کلام او هیچ‌گاه خود «ستایی» نبود. 4- از 15 خرداد 1342 که آغاز نهضت اسلامی امام خمینی (ره) بود تا روز فریاد امام (ره) علیه کاپیتولاسیون مشی مبارزاتی او و یارانش سیاسی بود. با اعدام انقلابی حسنعلی منصور پای در مبارزات مسلحانه گذاشت. آن هنگام که هنوز هیچ گروه چریکی چپ و یا راستی شکل نگرفته بود، او به همراه جمعی از یارانش که بعدها به تیغ اعدام سپرده شدند به زندان رفت و فصل جدیدی از مبارزات علیه طاغوت را رقم زد. از فرصت‌های زندان نیز برای پیشبرد آرمان‌های امام (ره) استفاده کرد. 5- دغدغه اصلی او در زندان، وحدت و همگرایی اصحاب پای کار انقلاب حول محور ولایت بود. او صف مبارزه علیه طاغوت را خالص‌سازی کرد و به تمیز خطوط کفر، نفاق و شرک از ساحت حرکت پاک الهی انقلابیون پرداخت. او تا آخرین روزهای حیات سیاسی خود بر این ممشا استوار بود. 6- دغدغه اساسی او در سیاست‌ورزی مبارزه با فقر و فساد و تبعیض بود. دغدغه معیشت مردم و به‌ویژه مبارزان راه آزادی او را به عنوان یکی از تکیه‌گاه‌های مبارزان اسلامی درآورد. او قبل و پس از انقلاب بخشی از حیات نورانی خود را به این امر اختصاص داد. روزهای خدمت در کمیته امداد امام خمینی بخشی از کارنامه انقلابی او در خدمت به محروم‌ترین و فقیرترین اقشار جامعه است. 7- او با آنکه میلیاردها تومان از بیت‌المال مسلمین به عنوان امین امام (ره) در اختیار داشت پاک زیست و پاک به دیار حق شتافت در حالی‌که خانه‌ای به نام خود و فرزندانش نداشت. 8- عسکراولادی چه در حزب مؤتلفه اسلامی و چه در کسوت وزارت و وکالت مجلس و چه در کارهای ویژه‌ای که امام (ره) و رهبری به عهده او می‌گذاشتند، یک رکوردی از مدیریت و هوشمندی در رسیدن به اهداف گذاشت که می‌تواند برای مسئولان نظام درس‌آموز باشد. 9- انس او با قرآن و روایات و مأنوس بودن با علمای عصر خود زبانزد بود. او دستی در تفسیر قرآن و تعیین روایات معصومین داشت که در هرنشستی با اصحاب پای کار انقلاب به هر بهانه‌ای پای معارف الهی را به میان می‌کشید. او این معارف را چراغ راه می‌دانست. 10- با آن‌که مشغولیت‌های فکری و عملی زیاد داشت. باآن‌که مأموریت‌های عام و خاص بر دوشش بود. از رسانه غافل نبود. سال 64 به همراهی جمعی از یاران روزنامه رسالت را تأسیس کرد. برای اولین بار علما و مجتهدین را به پای سرمقالات روزنامه کشاند. 11- عسکراولادی راه وحدت و همگرایی اصحاب پای انقلاب را گفت‌وگوی رودررو برای جستجوی حقیقت می‌دانست لذا دو دور نامه پراکنی رسانه‌ای را با رقبا برای روشنگری مردم تمرین کرد. برای این‌که به مردم یادآور شود ما چه می‌گوییم آن‌ها چه می‌گویند. رقبای او در این گفت‌وگوها او را صادق، صمیمی، خیرخواه و دلسوز یافتند. 12- عسکراولادی یک شخصیت «کهن» در تاریخ انقلاب اسلامی است. او هرگز «کهنه» نمی‌شود. او با ارث گذاشتن اندیشه‌های خود یک شخصیت ماندگار درتاریخ انقلاب اسلامی است. او یک نمونه اخلاقی در سیاست‌ورزی است. او یک مدیر موفق در ساخت‌های گوناگون اجرا در نظام اسلامی است. او الگویی از مقاومت، دینداری و خدمت به مردم است عاقبت‌اندیشی، آینده‌نگری و آینده پژوهی او از انقلاب حکایت از یک بصیرت عمیق داشت. او سیاستمداری سالم و تاریخ مجسم انقلاب است. عسکراولادی تجسم عینی اعتقاد به نظام به ولایت فقیه و مرجعیت شیعی بود هرکس که بخواهد در این مسیر حرکت کند به آموزه‌های سترگ او نیازمند است. سیدضیاءالدین موسوی از شاعران آیینی معاصر در وصف آموزه‌های استاد چند بیتی فرموده که خالی از لطف نیست. اشاره‌ای شود: نشستم خط به خط خواندم کتاب خاطراتش را شهادت‌گونه دیدم کل دوران حیاتش را صفاتش را مجزا کردم از هم بر زدم تک تک قوی‌دل، با اراده، قهرما‌ن‌خو، پهلوان مسلک حبیب بن مظاهروار می‌بینم مرامش را خوشا در جنگ تنها آنکه نگذارد امامش را بدان در هر دو عالم، روسفیدی، خانه آبادی اگر باشی یکی همچون حبیب عسکراولادی