آنچه شورای پنجم فراموش کرد

احمد صادقی کارشناس امور شهری و مدیر سابق مدیریت بحران شهرداری تهران در گفتگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری داننشجو، گفت: شورای شهر پنجم شهر تهران در فضای سیاسی دوقطبی برآمده از انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 بر سر کار آمد. تقریبا همه اعضای لیست برنده اصلاح طلبان در شورای شهر انتقادات یکپارچه‌ای را به عملکرد شورا‌های قبل از خود بخصوص شورا‌های اصولگرا انجام دادند. در افکار عمومی اینگونه نشان داده شد که شورای جدید قرار است طرحی نو در اندازد و شعار‌های ایام انتخابات خود را با رویکرد ویژه‌ای پیگیری کنند. فعالیت شورای شهر و شهرداری تهران با این حال و هوا آغاز شد. وی افزود: افکار عمومی از همان ابتدای کار پیگیر شعار‌های انتخاباتی اعضای شورای پنجم بود. یکدستی دولت، شورای شهر و شهرداری هم بر انتظار افکارعمومی در پیگیری این شعار‌ها افزود. این اتفاق نه که نیفتاد بلکه شورای شهر در ورطه‌ای افتاد که آن را تبدیل به ناکارامدترین شورای شهر در چند دوره فعالیت شورای شهر کرد.

صادقی بیان کرد: بررسی، پیگیری و تصویب قوانین و ایجاد ساختاری از درآمد‌های نو و پایدار شهری با تکیه بر فضای دیجیتال و الکترونیک، ورود به بورس، شهر الکترونیک و فناوری‌های جدید شهری همچنین اصلاح ساختار تشکیلات شهرداری و کوچک سازی و چابک سازی آن؛ عنوانی بود که از روز اول در شواری شهر بر روی آن بحث و بررسی و پیگیری صورت گرفت و در نهایت صرفا در چند ماهه آخر به ناقص‌ترین و دستوری‌ترین شکل ممکن و آن هم فقط در یکی از معاونت‌های شهرداری صورت گرفت.

وی ادامه داد: تدوین و تنقیح قوانین مربوط به وظایف مدیریت شهری یکی از نقد‌های ارائه شده به دوران قبلی مدیریت شهری تهران، ورود مدیریت شهری به گستره‌ای وسیع از وظایف جدید بود که بر سر قانونی بودن یا نبودن آن بحث صورت می‌گرفت و همچنان قوانین شهرداری تهران در بیش از چند دهه قبل متوقف مانده است.

این کارشناس مسایل شهری با بیان اینکه مبحث شهر هوشمند و هوشمندسازی هم یکی دیگر از شعار‌های رنگین شورای شهر فعلی در سال 96 بود که در حد چند شعار و تدوین چند سند غیرقابل اجرا باقی ماند تصریح کرد: مباحث مربوط به حقوق شهروندی و حدود و ثغور آن و الزامات قانونی و اجرایی مربوطه هم از دیگر شعار‌هایی بود که در حد شعار باقی ماند و حتی در کلام اعضای شورای شهر هم بعد از سر سر کارآمدن تکرار نشد.

وی در پایان گفت: تدوین و تنقیح قوانین مربوط به شورایاری‌ها و نظام مشارکتی مدیریت شهروندی در سطوح محله و ناحیه هم شعار دیگری بود که با آب و تاب فراوان داده شد، اما همین هم در تعریف پروژه‌های محله‌ای باقی ماند و حتی اعتبار قانونی شورایاری‌ها و مدیریت محله را - به عنوان یکی از دستاورد‌های مهم نظام مدیریت شهری کشور - هم زیر سوال برد و در نهایت باید گفت شورای شهر پنجم را باید شورای شعار‌ها دانست و در این چارچوب آن را تحلیل کرد. این موضوع بیش از همیشه این نکته را به اثبات رساند که باورپذیری شعار‌های انتخاباتی را در عملکرد گذشته جریان‌ها باید جست و جو کرد و نه در رنگ و لعاب‌های انتخاباتی.