اجرای نمایشنامه‌های خارجی در تئاتر / مشکل همیشگی متن در عرصه هنرهای نمایشی

به گزار خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری میزان، در یک سال گذشته بیش از 700 نمایش روی صحنه رفته است؛ حدود 78% نمایشنامه‌های این آثار ایرانی و باقی غیر ایرانی بوده‌اند. در این میان و از بین بیش از 500 اثر ایرانی، 5% از نویسندگان بیش از یک اثر به روی صحنه داشته اند.

از میان بیش از 500 اثر ایرانی که که در این سه ماه به روی صحنه رفته؛ 56% از کارگردان، علاوه بر کارگردانی، نوشتن متن‌های خود را نیز برعهده داشته اند؛ که در این بخش نیز هر فصل را به طور مجزا بررسی می‌کنیم.

• بیشتر بخوانید:
• برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر طی هفته جاری اینجا کلیک کنید

نمایشنامه ایرانی؛ همچنان در اولویت

از تاریخ 1 فروردین تا 31 خرداد 98 تعداد 149 نمایشنامه به صحنه رفته اند؛ که در این بین 35 نمایشنامه غیرایرانی و 114 نمایشنامه ایرانی بوده اند.

در این میان فلورین زلر با چهار نمایشنامه «دروغ»، «پدر»، «مادر» و «یک ساعت آرامش»، داریو فو با 2 نمایشنامه «برای خرید که نباید پول داد» و «مردان بیوه»، هارولد پینتر با دو نمایشنامه «بالابر غذا» و «شبی بیرون از خانه»، فردریش دورنمات با دو نمایشنامه «ملاقات» و «پنچری» و ساموئل بکت با دو نمایشنامه «در انتظار گودو» و «آخرین نوار کراپ» پیشتاز نمایشنامه نویسان غیر ایرانی هستند.

از مارکس لید (صد در صد)، آنتوان چخوف (داستان‌های پزشک محبوب من)، والریودی پیرامو (زنگوله تبتی) والتر وایکس (کد)، پل زیندل (اثر پرتو‌های گاما بر گل‌های همیشه بهار)، پاسکال نوواکی (آلفرد)، سوفی اکسانن (وقتی کبوتر‌ها ناپدید شدند)، آگوست استریندبرگ (مارگاک)، مارتین مک‌دونا (ستوان آینیشمور)، دیوید لیندزی ابر (لانه خرگوش)، سوفوکل (آنتیگونه)، ژان کلود کری‌یر (تراس)، تورنتون وایلدر (شهرما)، سایمون استیونز (ماجرای عجیب سگی در شب)، تام استوپارد (بازرس هاند واقعی)، آیرا لوین (اتاق ورونیکا)، استفانو ماسینی (هفت دقیقه)، ووودی آلن (اولد سیبروک)، دیوید ممت (زندگی در تئاتر)، یون فوسه (سگ‌های مرده)، ولفگانگ وایراوخ (ماهیگیران ژاپنی)، پاتریک زوسکیند (کنترباس) و سام شپارد (نفرین قحطی‌زدگان) فقط یک نمایشنامه به صحنه رفته است.

از تاریخ 1 تیر تا 31 شهریور 98 تعداد 207 نمایشنامه به صحنه رفته اند؛ که در این بین 52 نمایشنامه غیرایرانی و 155 نمایشنامه ایرانی بوده اند.

در این میان ماتئی ویسنی یک با چهار نمایشنامه «ریچارد سوم اجرا نمی‌شود»، «تماشاچی محکوم به اعدام»، «آشغالمرد» و «تاریخچه کمونیسم را برای بیماران روانی توضیح دهیم؟»، نیل سایمون با چهار نمایشنامه «خنده در طبقه بیست‌وسوم»، «چه‌خوف‌گونه»، «کله‌پوک‌ها» و «23 خنده تا مرگ»، فلورین زلر با سه نمایشنامه «دروغ»، «پدر» و «مادر»، ووودی آلن با دو نمایشنامه «اولد سیبروک» و «23 خنده تا مرگ»، ساموئل بکت با 2 نمایشنامه «اسب» و «همه افتادگان»، ویلیام شکسپیر با دو نمایشنامه «رویای یک شب نیمه تابستان» و «کوریالانوس»، الن گرا با دو نمایشنامه «در اسکله» و «چه‌خوف‌گونه»، فردریش دورنمات با دو نمایشنامه «آناستازیا» و «پنچری» و سام شپارد با دو نمایشنامه «نفرین قحطی‌زدگان» و «کودک مدفون» پیشتاز نمایشنامه نویسان غیر ایرانی هستند.

از مارشا نورمن (شب بخیر مادر)، آنتوان چخوف (آواز قو)، اسلاومیر مروژک (جشن)، سارا دلپ (گرگ‌ها)، پل زیندل (اثر پرتو‌های گاما بر گل‌های همیشه بهار)، وجدی معوض (بانوی آوازه‌خوان)، سوفی اکسانن (وقتی کبوتر‌ها ناپدید شدند)، اشتفان ارکنی (مگس)، مارتین مک‌دونا (مرد بالشی)، آنتونن آرتو و پرسی بیشی شلی (خاندان چن چی)، داریو فو (همه دزد‌ها که دزد نیستند)، فائوستو پاراویدینو (بیماری خانواده میم)، پرچ زیتونتسیان (حکم مرگ به سبک ارمنی‌ها)، ژان میشل ریپ (معجزه‌های مدرن)، تام استوپارد (بازرس هاند واقعی)، آیرا لوین (اتاق ورونیکا)، استفانو ماسینی (هفت دقیقه)، کرون کلیتگارد (مرگ دیوانه)، فرناندو آرابال (لابیرنت)، سایمون استیونز (ماجرای عجیب سگی در شب)، پاتریک زوسکیند (کنترباس)، آنتونیا اسکارمتا (پستچی پابلو نرودا)، ژان پل سارتر (دربسته)، تنسی ویلیامز (نمی‌دونم فردا چی میشه)، مارتین کریمپ (دیلیت)، کوئینتین تارانتینو (سگ‌های انباری)، واسلاو هال (وانیک)، رولند شیملفینگ (اژد‌های طلایی)، دیدیه ون کولارت (ستاره‌شناس)، لوئیجی پیرانلو (حق با شماست) و پیر ژان (یک صحنه برای یک نفر) فقط یک نمایشنامه به صحنه رفته است.

از تاریخ 1 مهر تا 30 آذر 98 تعداد 225 نمایشنامه به صحنه رفته اند؛ که در این بین 42 نمایشنامه غیرایرانی و 183 نمایشنامه ایرانی بوده اند.

در این میان ژان پل سارتر با دو نمایشنامه «دست‌های آلوده» و «دوزخ»، فلوریان زلر با دو نمایشنامه «دروغ» «این سو آن سو»، نیل سایمون با دو نمایشنامه «مسافرانی از شیکاگو» و «دختر یانکی» و یون فوسه با دو نمایشنامه «سگ‌های مرده» و «زیبا» پیشتاز نمایشنامه نویسان غیر ایرانی هستند.

از آنتوان چخوف (آواز قو)، سارا دلپ (گرگ‌ها)، پل زیندل (اثر پرتو‌های گاما بر گل‌های همیشه بهار)، سوفی اکسانن (وقتی کبوتر‌ها ناپدید شدند)، برایان فریل (فیلادلفیا من دارم میام)، تام استوپارد (سکوت سفید)، آنتونن آرتو و پرسی بیشی شلی (خاندان چن چی)، داریو فو (همه دزد‌ها که دزد نیستند)، فرناندو آرابال (پیک نیک در میدان جنگ)، دیدیه ون کولارت (ستاره‌شناس)، پیر ژان (یک صحنه برای یک نفر)، بن جانسن (ولپن)، ویکتور هائیم (والس تصادفی)، ولادمیر نیکالایویچ واینوویچ (دادگاه ویژه)، آثول فوگارد (جایی در میان خوک‌ها)، مارتین مک دونا (ستوان اینیشمور)، شان اوکی (در پوست شیر)، هارولد پینتر (خاکستر به خاکستر)، راشل فیلد (آهنگ‌های لندندری)، مارگریت دوراس (لاموزیکا)، امانوئل روبلس (ساعت)، ویلیام سارویان (غارنشینان)، بیلانا سربیلانوویچ (داستان خانواده)، الن گرا (در اسکله)، رچ اورلاف (هیچ چیز جدی نیست)، اوژن یونسکو (آوازخوان طاس)، شل سیلور استاین (درس‌های عمو شلبی برای زندگی)، جیسون میلر (آن فصل قهرمانی)، آرنولد وسکر (آشپزخانه)، برتولت برشت (زن خوب سچوان)، سباستین تیری (آسانسور نداره)، جی تی راجرز (اسلو)، آرتور کوپیت (موسیقی مجلسی) و هنریک ایبسن (دشمن مردم) فقط یک نمایشنامه به صحنه رفته است.

از تاریخ 1 دی تا 29 اسفند 98 تعداد 125 نمایشنامه به صحنه رفته اند؛ که در این بین 24 نمایشنامه غیرایرانی و 101 نمایشنامه ایرانی بوده اند.

در این میان داریو فو با سه نمایشنامه «همه دزد‌ها که دزد نیستند»، «مرده فروشی» و «مارکولفا»، آرتور میلر با دو نمایشنامه «شصت دقیقه منهای یک» و «سقوط در کوه مورگان»، نیل سایمون با دو نمایشنامه «مسافرانی از شیکاگو» و «هتل کالیفرنیا» و مارتین مک دونا با دو نمایشنامه «ملکه زیبای لینین» و «قطع دست در اسپوکن» پیشتاز نمایشنامه نویسان غیر ایرانی هستند.

از آنتوان چخوف (خرس)، برایان فریل (فیلادلفیا من دارم میام)، بن جانسن (ولپن)، اوژن یونسکو (خانم آوازخوان کله طاس)، آرنولد وسکر (آشپزخانه)، سباستین تیری (آقای اشمیت کیه؟)، آگوتا کریستوف (جان و جو)، دیوید ممت (اولئانا)، جان پاتریک شنلی (شک)، آگوست استریندبرگ (پلیکان)، آلبرکامو (رکوئیم برای یک راهبه)، فلوریان زلر (پسر)، پیتر بروک و ماری هلن اشتاین (مردی که...)، بت هنلی (جنایات قلب) و جان لورگان (قرمز) فقط یک نمایشنامه به صحنه رفته است.