اسکندر فیروز درگذشت

اسکندر فیروز بنیانگذار و نخستین رییس سازمان حفاظت محیط زیست ایران بود، پس از آنکه کانون شکار در سال 1346 به سازمان شکاربانی و نظارت بر صید تبدیل شد، فیروز ریاست آن را به عهده گرفت. با تلاش‌های او این سازمان در سال 1350 به سازمان حفاظت محیط زیست تغییر نام داد و دامنه فعالیت آن نیز گسترش یافت.

سپس در سال 1353 یکی از مهم‌ترین قوانین زیست‌محیطی ایران با عنوان قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست تصویب شد که هنوز در ایران اعتبار حقوقی دارد. همچنین با تلاش وی مناطق چهارگانه تحت حفاظت ایران با نام‌های پارک ملی، اثر طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت‌شده، تعیین شد.

بسیاری از اهل فن در زمینه محیط زیست معتقدند که این فعالیت‌های اسکندر فیروز باعث شد تا ما محیط زیست و طبیعت خود و هر آنچه که در آن است را بشناسیم و بدانیم که چه داریم.

یک نمونه از فعالیت‌های وی، تصویب کنوانسیون رامسر است که با هدف حفاظت از تالاب‌های مهم بین‌المللی به ویژه تالاب‌های زیستگاه پرندگان آبزی معروف و گونه‌های گیاهی و جانوری موجود در آن در رامسر شکل گرفت که به عنوان اولین معاهده زیست محیطی در جهان شناخته می‌شود. در ابتدا این معاهده به امضای نمایندگان 18 کشور شرکت‌کننده رسید اما امروزه 169 کشور جهان عضو این پیمان هستند. در سال 1350 فیروز رییس اجلاس سازمان ملل برای آماده‌سازی کنوانسیون‌های مربوط به کنفرانس جهانی استکهلم شد. در سال 1351 وقتی نخستین کنفرانس جهانی محیط زیست در استکهلم برگزار شد، او نایب‌رییس این اجلاس بود. در خلال سال‌های 1352 تا 1354 به عضویت هیات‌مدیره اتحادیه جهانی حفاظت محیط زیست (IUCN) درآمد و از سال 1354 تا 1356 نایب رییس این اتحادیه و عضو هیات امنای صندوق جهانی حیات وحش و طبیعت شد. در تیر ماه 1356 علاوه بر آنکه از ریاست سازمان حفاظت محیط زیست استعفا کرد، ریاست اتحادیه جهانی حفاظت را نیز نپذیرفت. او همچنین از سال 1350 تا 1357 دبیرکل مؤسسه گیاه‌شناسی ایران بود و تأسیس مؤسسه گیاه‌شناسی و باغ گیاه‌شناسی و همچنین طرح زیست‌محیطی پردیسان را در کارنامه فعالیت‌های خود دارد.

• سازمان حفاظت محیط زیست