اشتیاق اهل بهشت به همنشینی با امام حسین (ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فضائل و برکات اهل بیت وحی علیهم‌السلام منحصر در زندگانی دنیا نیست بلکه اوج کرامت آن انوار مقدس در قیامت ظهور و بروز می‌یابد. طبق منابع دینی‌مان، در آن زمانی که خلایق مشغول حسابرسی هستند، عظمت این چهارده نور مبارک بر همگان آشکار می‌شود. جالب است که خداوند در قرآن پیامبر و ائمه علیهم‌السلام را با تعابیری خاص یاد می‌کند؛ تعابیری مثل رجال‌الأعراف؛ یعنی مردانی که در مکان‌های مرتفع قرار دارند و کل عرصه قیامت را مدیریت می‌کنند. در کنار آن مفهومی به نام اصحاب الأعراف را می‌بینیم که همان یاران و شیعیان خاص معصومین علیهم‌السلام هستند و از جانب ایشان کارگزاران الهی در قیامت محسوب می‌شوند. در این باره در آیه46 سوره اعراف می‌خوانیم «وَ بَینَهُمَا حِجَاب وَ عَلَی الأَعرَافِ رِجَال یَعرِفُونَ کُلًا بِسِیمَاهُم وَنَادَوا أَصحَابَ الجَنَهِ أَن سَلَام عَلَیکُم لَم یَدخُلُوهَا وَهُم یَطمَعُونَ؛ و میان آن دو [گروه بهشتیان و دوزخیان] حائلی است، و بر بلندای آن، مردانی هستند که هر کدام از دو گروه را به چهره‌هایشان می‌شناسند و بهشتیان را که وارد بهشت نشده‌اند، اما ورود به آن را امید دارند، آواز می‌دهند که: سلام بر شما باد.» و نیز در دو آیه بعد می‌خوانیم «وَ نَادَی أَصحَابُ الأَعرَافِ رِجَالًا یَعرِفُونَهُم بِسِیمَاهُم قَالُوا مَا أَغنَی عَنکُم جَمعُکُم وَمَا کُنتُم تَستَکبِرُونَ»؛ و اصحاب اعراف مردانی را که از سیمای‌شان می‌شناسند، آواز می‌دهند و می‌گویند: جمعیت شما و تکبری که می‌ورزیدید، عذابی را از شما دفع نکرد.»

اما از جمله مواردی که درباره جایگاه عترت در قیامت می‌خوانیم، کرامتی است که خداوند به واسطه امام حسین علیه‌السلام به شیعیان و محبان ایشان عطا می‌کند. ابن قولِویه در کتاب کامل الزیارات در این باره روایت جالبی را نقل می‌کند. قبل از آن لازم است بدانیم «شیخ ابو القاسم، جعفر بن محمد» مشهور به ان قولِویه قمی از برجسته‌ترین چهره‌های راویان شیعه در قرن چهارم هجری است. وی یکی از بهترین شاگردان شیخ کلینی مؤلف کتاب «الکافی» و از زبده‌ترین مشایخ و اساتید شیخ مفید به شمار می‌آید. علما و فقهای شیعه برای او احترام خاصی قائلند و توثیق بسیاری از راویان شیعه به دلیل روایت او از آنها است. شیخ مفید از دریای علم او بهره‌های فراوان برده و او را بسیار ستوده است. شیخ طوسی نیز وی را شخصیتی مورد اطمینان و دارای تألیفاتی فراوان می‌داند. امام کتاب "کامل‌الزیارات" مجموعه روایاتی از ائمه علیهم‌السلام درباره شیوه زیارت حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و دیگر امامان و امامزادگان علیهم السلام و ثواب و فضل آن است که در کنار آن برخی فضیلت عترت احصاء شده است. از ویژگی‌های مهم این کتاب توثیق عام راویان آن است؛ یعنی ابن قولویه در آغاز کتاب تمام روات آن را توثیق کرده و این کمکی بزرگ برای توثیق بسیاری از روات شیعه است که نامی از آنها در کتاب‌های رجالی نیامده یا توثیق نشده‌اند.

اما گزیده‌ای از متن روایت را در ادامه می‌خوانید.

زراره از امام صادق علیه‌السلام نقل می‌کند «... هیچ چیزی از چشمی که برای حسین گریه کند و اشکی که برای حسین بریزد نزد خدا محبوب‌تر نخواهد بود. هیچ کسی برای امام حسین گریه نمی‌کند مگر اینکه به فاطمه و به پیغمبر خدا خواهد رسید و حق ما را ادا خواهد کرد. هر بنده‌ای فردای قیامت محشور شود، چشمانش گریانند مگر آن چشم که برای جدم حسین گریان باشد، زیرا او در حالی محشور می‌شود که چشمش (به جمال محمد و آل اطهرش) روشن است. بشارتی به او داده می‌شود و آثار سرور در صورتش خواهد بود. لَا عَبرَه مِن عَین بَکَت وَ دَمَعَت عَلَیهِ وَ مَا مِن بَاک یَبکِیهِ اِلَا وَ قَد وَصَلَ فَاطِمَهَ ع وَ أَسعَدَهَا عَلَیهِ وَ وَصَلَ رَسُولَ اللَهِ وَ أَدَی حَقَنَا وَ مَا مِن عَبد یُحشَرُ اِلَا وَ عَینَاهُ بَاکِیَه اِلَا البَاکِینَ عَلَی جَدِیَ الحُسَینِ ع

مردم در آن روز دچار جزع و فزع هستند، غیر از گریه‌کنندگان بر امام حسین که در امان خواهند بود. مردم در آن روز برای حساب عرضه می‌شوند، اما آنان در زیر سایه عرش با حسین مجالست می‌کنند و از بدی حساب خوفی ندارند. به ایشان گفته می‌شود: داخل بهشت شوید، اما نمی‌پذیرند، بلکه مجلس سخن گفتن با امام حسین را انتخاب می‌کنند. حور العین نزد آنان فرستاده می‌شوند و به ایشان می‌گویند: ما و این غِلمان بهشتی مشتاق شما هستیم، اما آنان برای آن سرور و کرامتی که در مجلس امام حسین می‌بینند، سر بسوی حور العین بلند نمی‌کنند؛ اما گروهی از دشمنان ایشان با صورت دچار آتش جهنم هستند و گروه دیگری می‌گویند: ما شفیع و دوست مهربانی نداریم. آنان منزل و مأوای ایشان را می‌بینند، اما قدرت ندارند که به ایشان نزدیک شوند و به ایشان برسند. ِ وَ الخَلقُ فِی الفَزَعِ وَ هُم آمِنُونَ وَ الخَلقُ یُعرَضُونَ وَهُم حُدَاثُ الحُسَینِ ع تَحتَ العَرشِ وَ فِی ظِلِ العَرشِ لَا یَخَافُونَ سُوءَ یَومِ الحِسَابِ یُقَالُ لَهُمُ ادخُلُوا الجَنَهَ فَیَأبَون وَ یَختَارُونَ مَجلِسَهُ وَ حَدِیثَهُ وَ اِنَ الحُورَ لَتُرسِلُ اِلَیهِم أَنَا قَدِ اشتَقنَاکُم مَعَ الوِلدَانِ المُخَلَدِینَ فَمَا یَرفَعُونَ رُءُوسَهُم اِلَیهِم لِمَا یَرَونَ فِی مَجلِسِهِم مِنَ السُرُورِ وَ الکَرَامَه.

ملائکه از طرف زنان و خدام ایشان خبر می‌آورند که دارای چه کرامت‌هایی هستند. ایشان می‌گویند: بعداً نزد شما خواهیم آمد. وقتی ملائکه برمی‌گردند و جواب ایشان را برای زنانشان می‌برند، شوق زنان‌شان به ایشان بیشتر خواهد شد، زیرا ملائکه به زنان‌شان خبر می‌دهند که ایشان نزد حسین گرامی هستند. آنان می‌گویند: سپاس مخصوص آن خدایی است که ما را از فزع و هول بزرگ روز قیامت نجات داد. سپس مرکب و اسب‌های نجیبی برای آنان می‌آورند و آنان مشغول حمد و ثناء خدا و صلوات بر پیامبر خدا صلی اللَه علیه و آله هستند تا به منزل‌های خود وارد می‌شوند. اِنَهُم لَیَرَونَ مَنزِلَهُم وَ مَا یَقدِرُونَ أَن یَدنُوا اِلَیهِم وَ لَا یَصِلُونَ اِلَیهِم وَ اِنَ المَلَائِکَهَ لَتَأتِیهِم بِالرِسَالَهِ مِن أَزوَاجِهِم وَ مِن خُدَامِهِم عَلَی مَا أُعطُوا مِنَ الکَرَامَهِ فَیَقُولُونَ نَأتِیکُم اِن شَاءَ اللَهُ فَیَرجِعُونَ اِلَی أَزوَاجِهِم بِمَقَالاتِهِم فَیَزدَادُونَ اِلَیهِم شَوقاً اِذَا هُم خَبَرُوهُم بِمَا هُم فِیهِ مِنَ الکَرَامَهِ وَ قُربِهِم مِنَ الحُسَینِ ع فَیَقُولُونَ الحَمدُ لِلَهِ الَذِی کَفَانَا الفَزَعَ الأَکبَرَ وَ أَهوَالَ القِیَامَهِ وَ نَجَانَا مِمَا کُنَا نَخَافُ وَ یُؤتَونَ بِالمَرَاکِبِ وَ الرِحَالِ عَلَی النَجَائِبِ فَیَستَوُونَ عَلَیهَا وَ هُم فِی الثَنَاءِ عَلَی اللَهِ وَ الحَمدِ لِلَهِ وَ الصَلَاهِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ حَتَی یَنتَهُوا اِلَی مَنَازِلِهِم. (کامل الزیارات، ص81)

انتهای‌پیام /