اعمال شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، اعمال شب‌های قدر بر دو نوع است؛ یکی آن‌که در هر سه شب باید انجام داد و دیگر آن‌هایی که مخصوص هر شبی است.

در کتاب مفاتیح الجنان درباره اعمال شب بیست‌وسوم ماه مبارک رمضان آمده است: این شب از دو شب قدر گذشته افضل است و از احادیث بسیار استفاده می‌شود که شب قدر همین شب است و این شب، شبِ «جهنی» است؛ یعنی شبی است که دعاها در آن اجابت می‌شود و در این شب تمام کارها بر پایه حکمت الهی مقدر می‌شود و برای این شب غیر از اعمالی که با «دو شب قدر گذشته» مشترک است، چند عمل دیگر است:

- اعمال مخصوص شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان

اول:

خواندن سوره «عنکبوت» و «روم» که امام صادق علیه‌السلام سوگند یاد کرد که خواننده این دو سوره در این شب از اهل بهشت خواهد بود.

دوم:

خواندن سوره «حم دخان»

سوم:

«هزار مرتبه» خواندن سوره قدر

چهارم:

محمد بن عیسی به سند خود از امامان صالح روایت کرده که فرمودند: در شب بیست‌وسوم از ماه رمضان این دعا را به دفعات بخوان، در حال سجود و قیام و قعود؛ و بر هر حالی که هستی در تمام ماه و در طول حیاتت تا جایی که ممکن باشد و هر زمانی که به یادت آید. بعد از ستایش پروردگار به بزرگواری و فرستادن صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه وآله) می‌گویی:

اللهُمَ کُن لِوَلِیِکَ فلان بن فلان الحُجَهِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَعَلَی آبائِهِ فِی هذِهِ السَاعَهِ وَ فی کُلِ ساعَه وَلِیاً وَ حافِظاً وَ قائِداً وَ ناصِراً وَ دَلِیلاً وَ عَیناً حَتَی تُسکِنَهُ أَرضَکَ طَوعاً وَتُمَتِعَهُ فِیها طَوِیلاً.

و همچنین می‌خوانی:

یَا مُدَبِرَ الأُمُورِ، یَا باعِثَ مَن فِی القُبُورِ، یَا مُجرِیَ البُحُورِ، یَا مُلَیِنَ الحَدِیدِ لِداوُدَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَآلِ مُحَمَد وَافعَل بِی کَذا وَکَذا.

و به جای «کذا و کذا» حاجات خود را بخواهد و بگوید.

پنجم:

بخواند: اللَهُمَ امدُد لِی فِی عُمُرِی، وَ أَوسِع لِی فِی رِزقِی، وَ أَصِحَ لِی جِسمِی، وَ بَلِغنِی أَمَلِی، وَ اِن کُنتُ مِنَ الأَشقِیَاءِ، فَامحُنِی مِنَ الأَشقِیَاءِ، وَ اکتُبنِی مِنَ السُعَدَاءِ، فَاِنَکَ قُلتَ فِی کِتَابِکَ المُنزَلِ، عَلَی نَبِیِکَ المُرسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیهِ وَ آلِهِ: (یَمحُو اللَهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثبِتُ وَ عِندَهُ أُمُ الکِتَابِ).

خدایا عمرم را طولانی گردان و روزی‌ام را وسعت بخش و بدنم را تندرست بدار و به آرزویم برسان و اگر در زمره بد فرجامان هستم، مرا از آن گروه محو کن و در گروه سعادتمندان ثبت فرما که تو در کتاب فرو فرستاده به پیامبر مرسلت (درود تو بر او و خاندانش) فرمودی: «خدا محو می‌کند آنچه را بخواهد و ثبت می‌نماید آنچه را اراده کند و کتاب جامع نزد اوست».

ششم:

بخواند: اللَهُمَ اجعَل فِیمَا تَقضِی وَ فِیمَا تُقَدِرُ، مِنَ الأَمرِ المَحتُومِ وَ فِیمَا تَفرُقُ مِنَ الأَمرِ الحَکِیمِ، فِی لَیلَهِ القَدرِ مِنَ القَضَاءِ الَذِی لا یُرَدُ وَ لا یُبَدَلُ، أَن تَکتُبَنِی مِن حُجَاجِ بَیتِکَ الحَرَامِ، فِی عَامِی هَذَا، المَبرُورِ حَجُهُم، المَشکُورِ سَعیُهُم، المَغفُورِ ذُنُوبُهُم، المُکَفَرِ عَنهُم سَیِئَاتُهُم، وَ اجعَل فِیمَا تَقضِی وَ تُقَدِرُ، أَن تُطِیلَ عُمرِی وَ تُوَسِعَ لِی فِی رِزقِی.

خدایا؛ قرار بده در آنچه حکم می‌کنی و مقدر می‌نمایی، از فرمان حتمی، در آنچه از کار حکیمانه جدا می‌سازی در شب قدر، از حکمی که بازگشت نپذیرد و تغییر نیابد، اینکه مرا در این سال از حاجیان خانه محترمت بنویسی، حاجیانی که حجشان پذیرفته و سعی‌شان قبول افتاده و گناهانشان آمرزیده گشته و بدی‌هایشان محو شده است و قرار ده در آنچه فرمان می‌دهی و مقدر می‌نمایی که عمرم را طولانی گردانی و در روزی‌ام وسعت بخشی.

هفتم:

دعایی را که در کتاب «اقبال» آمده است بخواند:

یَا باطِناً فِی ظُهُورِهِ، ویَا ظاهِراً فِی بُطُونِهِ، وَ یَا باطِناً لَیسَ یَخفَی، وَ یَا ظاهِراً لَیسَ یُری، یَا مَوصُوفاً لَایَبلُغُ بِکَینُونَتِهِ مَوصُوف وَلَا حَد مَحدُود، وَ یَا غائِباً غَیرَ مَفقُود، وَیَا شاهِداً غَیرَ مَشهُود، یُطلَبُ فَیُصابُ، وَلَم یَخلُ مِنهُ السَماواتُ وَالأَرضُ وَمَا بَینَهُما طَرفَهَ عَین، لَایُدرَکُ بِکَیف، وَلَا یُؤَیَنُ بِأَین وَلَا بِحَیث، أَنتَ نُورُ النُورِ وَرَبُ الأَربابِ، أَحَطتَ بِجَمِیعِ الأُمورِ، سُبحانَ مَن لَیسَ کَمِثِلهِ شَیء وَهُوَ السَمیعُ البَصیرُ! سبحانَ مَن هُوَ هکَذَا وَلَا هَکَذا غَیرُه.

ای پنهان در حال آشکار بودنش و ای آشکار در حال پنهان بودنش و ای پنهانی که مخفی نمی‌شود، ای آشکاری که دیده نمی‌شود، ای به وصف آمده‌ای که هیچ ممکنی به حقیقتش نمی‌رسد و هیچ حد بسته‌ای به او احاطه پیدا نمی‌کند و ای غایب گم نشده، ای حاضری که مشهود نیست تا آنکه جستجو شود و او را بیابند، آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آن‌هاست، به اندازه چشم برهم‌زدن از او خالی نیست، به کیفیتی معین دانسته نمی‌شود و محدود به مکان و جهت نمی‌گردد، تویی روشنایی نور، پروردگار پرورندگان، به همه امور احاطه کرده‌ای، منزه است آن‌که چیزی همانندش نیست و او شنوا و بیناست، منزه است آن‌که دارای این صفات است و برای غیر او چنین صفاتی نیست.

سپس آنچه را می‌خواهی از خدا طلب کن.

هشتم:

غیر از غسل اول شب، غسلی هم در آخر شب انجام دهد. بدان که برای غسل و شب زنده‌داری این شب و «زیارت امام حسین» علیه‌السلام و صد رکعت نماز، فضیلت بسیار نقل‌شده است و انجام این اعمال مورد تأکید است.

شیخ طوسی در کتاب «تهذیب» از ابو بصیر از امام صادق (علیه‌السلام) روایت کرده که آن حضرت فرمود: در شبی که امید می‌رود شب قدر باشد، «صد رکعت» نماز بخوان در هر رکعت پس از سوره «حمد» 10 مرتبه «توحید» را قرائت کن؛ گفتم: فدایت شوم، اگر ایستاده قدرت نداشته باشم چه؟ فرمود: نشسته بخوان؛ گفتم اگر نتوانم؛ فرمود: به همان حالی که در بسترت به پشت خوابیده‌ای این نماز را بخوان.

از کتاب «دعائم الاِسلام» روایت شده: که رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) در دهه آخر ماه رمضان بستر خود را جمع می‌کرد و برای عبادت کمر همت را محکم می‌بست و در شب بیست‌وسوم اهل خود را بیدار می‌کرد و آن‌هایی را که خواب در ربوده بود، به رویشان آب می‌پاشید و حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) در این شب اجازه نمی‌داد احدی از اهلش بخوابد و خواب آن‌ها را به کمی طعام علاج می‌فرمود و آن‌ها را با خواباندن در روز برای بیداری و احیای شب آماده می‌کرد و می‌فرمود: محروم کسی است که از خیر این شب محروم بماند.

روایت شده: که امام صادق علیه‌السلام به بیماری سختی دچار شده بود، وقتی شب بیست‌وسوم ماه رمضان رسید، به خدمتکارانش دستور داد او را به مسجد بردند و تا صبح در مسجد بود.

علامه مجلسی فرموده است: هرقدر که خواندن قرآن ممکن باشد، در این شب خوانده شود و دعاهای صحیفه کامله (سجادیه) به ویژه دعای «مکارم الأخلاق» و دعای «توبه» قرائت شود و روزهای این شب‌ها را نیز باید حرمت نهاد و به عبادت و تلاوت قرآن به سر آورد، زیرا در احادیث معتبر آمده که روز قدر در فضیلت همانند شب قدر است.

اعمالی که در هر سه شب قدر توصیه شده، چند عمل است:

اول: غسل

علامه مجلسی فرموده بهتر است غسل این شب‌ها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد، که نماز شام را با غسل بخواند.

دوم: دو رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، هفت مرتبه «توحید» خوانده، و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید «أَستَغفِرُ الله وَ أَتوبُ الَیهِ». در روایت نبوی است که از جای برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد.

سوم: قرآن کریم را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:

اللَهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ بِکِتَابِکَ المُنزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسمُکَ الأَکبَرُ وَ أَسمَاؤُکَ الحُسنَی وَ مَا یُخَافُ وَ یُرجَی أَن تَجعَلَنِی مِن عُتَقَائِکَ مِنَ النَارِ

خدایا از تو درخواست می‌کنم به حق کتاب نازل شده ات، و آنچه در آن است، و در آن است نام بزرگترت، و نام‌های نیکوترت و آنچه بیم انگیز است و امیدبخش، اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهی. سپس هر حاجت که دارد بخواهد.

اللَهُمَ بِحَقِ هَذَا القُرآنِ وَ بِحَقِ مَن أَرسَلتَهُ بِهِ وَ بِحَقِ کُلِ مُؤمِن مَدَحتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِکَ عَلَیهِم فَلا أَحَدَ أَعرَفُ بِحَقِکَ مِنکَ

خدایا به حق این قرآن، و به حق کسیکه آن را بر او فرستادی، و به حق هر مؤمنی که او را در قرآن ستودی، و به حق خود بر آنان، پس احدی شناساتر از تو به حق تو نیست

سپس 10 مرتبه بگوید

بِکَ یَا اللَهُ

به ذاتت ای خدا

و 10 مرتبه

بِمُحَمَد

به حق محمد

و 10 مرتبه

بِعَلِی

به حق علی

و 10 مرتبه

بِفَاطِمَهَ

به حق فاطمه

و 10 مرتبه

بِالحَسَنِ

به حق حسن

و 10 مرتبه

بِالحُسَینِ

به حق حسین

و 10 مرتبه

بِعَلِیِ بنِ الحُسَینِ

به حق علی بن الحسین

و 10 مرتبه

بِمُحَمَدِ بنِ عَلِی

به حق محمد بن علی

و 10 مرتبه

بِجَعفَرِ بنِ مُحَمَد

به حق جعفر بن محمد

و 10 مرتبه

بِمُوسَی بنِ جَعفَر

به حق موسی بن جعفر

و 10 مرتبه

بِعَلِیِ بنِ مُوسَی

به حق علی بن موسی

و 10 مرتبه

بِمُحَمَدِ بنِ عَلِی

به حق محمد بن علی

و 10 مرتبه

بِعَلِیِ بنِ مُحَمَد

به حق علی بن محمد

و 10 مرتبه

بِالحَسَنِ بنِ عَلِی

به حق حسین بن علی

و 10 مرتبه

بِالحُجَهِ

به حق حجت.

پس هر حاجتی که داری از خدا بخواه.

پنجم: زیارت حضرت سیدالشهدا علیهالسلام

در روایت آمده: هنگامی که شب قدر می‌شود، منادی از آسمان هفتم از پشت عَرش ندا سر می‌دهد که خدا هرکه را به زیارت مزار امام حسین علیه السلام آمده آمرزید.

ششم: این شب‌ها را احیا بدارد، روایت شده هرکه شب قدر را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده می‌شود، هرچند به شماره ستارگان آسمان و سنگینی کوه‌ها و پیمانه دریاها باشد.

هفتم: صد رکعت نماز بجا آورد، که فضلیت بسیار دارد و بهتر آن است که در هر رکعت پس از سوره «حمد»، 10 مرتبه «توحید» بخواند.

هشتم: این دعا را بخواند:

اللَهُمَ اِنِی أَمسَیتُ لَکَ عَبداً دَاخِراً لا أَملِکُ لِنَفسِی نَفعاً وَ لا ضَراً وَ لا أَصرِفُ عَنهَا سُوءاً أَشهَدُ بِذَلِکَ عَلَی نَفسِی وَ أَعتَرِفُ لَکَ بِضَعفِ قُوَتِی وَ قِلَهِ حِیلَتِی فَصَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِ مُحَمَد وَ أَنجِز لِی مَا وَعَدتَنِی وَ جَمِیعَ المُؤمِنِینَ وَ المُؤمِنَاتِ مِنَ المَغفِرَهِ فِی هَذِهِ اللَیلَهِ وَ أَتمِم عَلَیَ مَا آتَیتَنِی فَاِنِی عَبدُکَ المِسکِینُ المُستَکِینُ الضَعِیفُ الفَقِیرُ المَهِینُ اللَهُمَ لا تَجعَلنِی نَاسِیاً لِذِکرِکَ فِیمَا أَولَیتَنِی وَ لا [غَافِلا] لِاِحسَانِکَ فِیمَا أَعطَیتَنِی وَ لا آیِساً مِن اِجَابَتِکَ وَ اِن أَبطَأَت عَنِی فِی سَرَاءَ [کُنتُ] أَو ضَرَاءَ أَو شِدَه أَو رَخَاء أَو عَافِیَه أَو بَلاء أَو بُؤس أَو نَعمَاءَ اِنَکَ سَمِیعُ الدُعَاءِ

خدایا شام کردم درحالیکه برای تو تنها بنده کوچک و خواری هستم، که برای خویش سود و زیانی را به دست ندارم، و نمی‌توانم از خود پیش آمد بدی را بازگردانم، به این امر بر خویش گواهی می‌دهم، و در پیشگاهت به ناتوانی و کمی چاره‌ام اعتراف می‌کنم، خدایا بر محمد و خاندان محمد درود فرست، و آنچه را به من و همه مردان و زنان مؤمن، از آمرزش در این شب وعده دادی وفا کن، و آنچه را به من عنایت فرموده‌ای کامل ساز، که من بنده بیچاره، درمانده، ناتوان، تهی‌دست خوار توأم. خدایا مرا فراموش کننده ذکرت قرار مده، در آنچه سزاوار آنم فرمودی، و نه فراموش کننده احسانت، در آنچه عطایم کردی، و نه ناامید از اجابتت، گرچه مدت زمانی طولانی شود، چه در خوشی یا ناخوشی، یا سختی، یا آسانی، یا عافیت، یا بلا، یا تنگدستی، یا در نعمت همانا تو شنونده دعایی.

این دعا را کفعمی از امام زین العابدین علیه السلام روایت کرده که در این شب‌ها، در حال قیام و قعود و رکوع و سجود می‌خواندند، و علامه مجلسی نیز گفته: بهترین اعمال در این شب ها، درخواست آمرزش و دعا است، برای حوائج دنیا و آخرت خود، و پدر و مادر و خویشان، و برادران و خواهران مؤمن، چه آنان که زنده‌اند، و چه آنان که از دنیا رفته‌اند، و خواندن اذکار، و صلوات بر محمد و آل محمد علیهم السلام به هر اندازه که بتواند و در بعضی از روایات وارد شده: دعای جوشن کبیر را در این سه شب بخواند.