افضل سوره‌های قرآن کریم کدام است؟ + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره بقره دومین سوره قرآن است و در جزء اول، دوم و سوم آن قرار دارد.

این سوره هشتاد و ششمین سوره‌ای است که بر پیامبر (ص) نازل شده و در چینش کنونی مصحف، دومین سوره است. سوره بقره بعد از سوره مطففین و قبل از سوره آل عمران به عنوان اولین سوره‌ای دانسته شده که در مدینه بر پیامبر نازل شد.

سوره بقره 286 آیه، 6156 کلمه و 26256 حرف دارد. این سوره بزرگ‌ترین سوره قرآن است و تقریبا 2/5 جزء قرآن را دربرمی‌گیرد. سوره بقره اولین سوره از سوره‌های هفت‌گانه طوال و اولین سوره از سوره‌های 29 گانه مقطعات است که با حروف مقطعه «الم» آغاز شده و بزرگ‌ترین کلمه «فسیکفیکهم الله» و بلندترین آیه قرآن (آیه 282) در آن است.

پیامبر (ص) در مجمع البیان درباره فضیلت سوره بقره فرمودند: بقره با فضیلت‌ترین سوره قرآن به دلیل جامعیت و آیالکرسی بافضیلت‌ترین آیه سوره بقره به دلیل محتوای توحیدی است.

امام سجاد (ع) به نقل از پیامبر (ص) درباره سوره بقره می‌فرماید: کسی که چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیالکرسی و دو آیه بعد از آن و سه آیه آخر سوره را بخواند، در جان و مالش ناخوشایندی نمی‌بیند و شیطان به او نزدیک نمی‌شود و قرآن را فراموش نمی‌کند.

فایل صوتی تلاوت آیات 1 تا 83 سوره بقره با صدای ابوبکر شاطری کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن آیاتی از سوره بقره همراه با ترجمه_س*

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

الم 1

الف، لام، میم (1)

ذلک الکتاب لا ر‌یب فیه هدی للمتقین 2

این است کتابی که در حقانیت آن هیچ تردیدی نیست و مایه هدایت تقواپیشگان است (2)

الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلا و مما ر‌زقناهم ینفقون 3

آنان که به غیب ایمان می آورند و نماز را بر پا میدارند و از آنچه به ایشان روزی دادهایم انفاق می کنند (3)

والذین یؤمنون بما أنزل الیک و ما أنزل من قبلک و بالآخر هم یوقنون 4

و آنان که بدانچه به سوی تو فرود آمده و به آنچه پیش از تو نازل شده است ایمان می‌آورند و به آخرت یقین دارند (4)

أولئک علی هدی من ر‌بهم و أولئک هم المفلحون 5

آنهایند که از هدایتی از جانب پروردگارشان برخوردارند و آن‌ها همان رستگارانند (5)

ان الذین کفروا سواء علیهم أأنذرتهم أم لم تنذرهم لا یؤمنون 6

در حقیقت کسانی که کفر ورزیدند چه بیمشان دهی چه بیمشان ندهی برایشان یکسان است آنها نخواهند گروید (6)

ختم الله علی قلوبهم و علی سمعهم و علی أبصارهم غشاو و لهم عذاب عظیم 7

خداوند بر دل‌های آنان و بر شنوایی ایشان مهر نهاده و بر دیدگانشان پرده ای است و آنان را عذابی بزرگ است (7)

و من الناس من یقول آمنا بالله و بالیوم الآخر و ما هم بمؤمنین 8

و برخی از مردم میگویند: ما به خدا و روز بازپسین ایمان آورده ایم ولی گروندگان راستین نیستند (8)

یخادعون الله والذین آمنوا و ما یخدعون الا أنفسهم و ما یشعرون 9

با خدا و مومنان نیرنگ میبازند ولی جز بر خویشتن نیرنگ نمی زنند و نمی فهمند (9)

فی قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا و لهم عذاب ألیم بما کانوا یکذبون 10

در دلهایشان مرضی است و خدا بر مرضشان افزود و به سزای آنچه به دروغ می گفتند عذابی دردناک در پیش خواهند داشت (10)

و اذا قیل لهم لا تفسدوا فی الأرض قالوا انما نحن مصلحون 11

و چون به آنان گفته شود: در زمین فساد مکنید می گویند: ما خود اصلاحگریم (11)

ألا انهم هم المفسدون ولکن لا یشعرون 12

بهوش باشید که آنان فسادگرانند لیکن نمی فهمند (12)

و اذا قیل لهم آمنوا کما آمن الناس قالوا أنؤمن کما آمن السفهاء ألا انهم هم السفهاء ولکن لا یعلمون 13

و چون به آنان گفته شود: همان گونه که مردم ایمان آوردند شما هم ایمان بیاورید می گویند: آیا همان گونه که کم خردان ایمان آورده اند ایمان بیاوریم؟ هشدار که آنان همان کم خردانند ولی نمی دانند (13)

و اذا لقوا الذین آمنوا قالوا آمنا و اذا خلوا الی شیاطینهم قالوا انا معکم انما نحن مستهزئون 14

و چون با کسانی که ایمان آورده اند برخورد کنند می گویند: ایمان آوردیم و چون با شیطان‌های خود خلوت کنند می گویند: در حقیقت ما با شماییم ما فقط آنان را ریشخند می کنیم (14)

الله یستهزئ بهم و یمدهم فی طغیانهم یعمهون 15

خداست که ریشخندشان می کند و آنان را در طغیانشان فرو می گذارد تا سرگردان شوند (15)

أولئک الذین اشتروا الضلال بالهدی فما ربحت تجارتهم و ما کانوا مهتدین 16

همین کسانند که گمراهی را به بهای هدایت خریدند در نتیجه داد و ستدشان سودی به بار نیاورد و هدایت یافته نبودند (16)

مثلهم کمثل الذی استوقد نارا فلما أضاءت ما حوله ذهب الله بنورهم و ترکهم فی ظلمات لا یبصرون 17

مثل آنان همچون مثل کسانی است که آتشی افروختند و چون پیرامون آنان را روشنایی داد خدا نورشان را برد و در میان تاریکی‌هایی که نمی بینند رهایشان کرد (17)

صم بکم عمی فهم لا یرجعون 18

کرند، لالند، کورند بنا بر این به راه نمی آیند (18)

أو کصیب من السماء فیه ظلمات و رعد و برق یجعلون أصابعهم فی آذانهم من الصواعق حذر الموت و الله محیط بالکافرین 19

یا چون کسانی که در معرض رگباری از آسمان که در آن تاریکی‌ها و رعد و برقی است قرار گرفته اند از نهیب آذرخش و بیم مرگ سر انگشتان خود را در گوشهایشان نهند ولی خدا بر کافران احاطه دارد (19)

یکاد البرق یخطف أبصارهم کلما أضاء لهم مشوا فیه واذا أظلم علیهم قاموا و لو شاء الله لذهب بسمعهم و أبصارهم ان الله علی کل شیء قدیر 20

نزدیک است که برق چشمانشان را برباید هر‌گاه که بر آنان روشنی بخشد در آن گام زنند و چون راهشان را تاریک کند بر جای خود بایستند و اگر خدا می خواست شنوایی و بیناییشان را برمی گرفت که خدا بر همه چیز تواناست (20)

یا أیها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم والذین من قبلکم لعلکم تتقون 21

ای مردم پروردگارتان را که شما و کسانی را که پیش از شما بوده اند آفریده است پرستش کنید باشد که به تقوا گرایید (21)

الذی جعل لکم الأرض فراشا و السماء بناء و أنزل من السماء ماء فأخرج به من الثمرات رزقا لکم فلا تجعلوا لله أندادا و أنتم تعلمون 22

همان خدایی که زمین را برای شما فرشی گسترده و آسمان را بنایی افراشته قرار داد و از آسمان آبی فرود آورد و بدان از میوه ها رزقی برای شما بیرون آورد پس برای خدا همتایانی قرار ندهید در حالی که خود می دانید (22)

و ان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فأتوا بسور من مثله وادعوا شهداءکم من دون الله ان کنتم صادقین 23

و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده ایم شک دارید پس اگر راست می گویید سورهای مانند آن بیاورید و گواهان خود را غیر خدا فرا خوانید (23)

فان لم تفعلوا ولن تفعلوا فاتقوا النار التی وقودها الناس و الحجار أعدت للکافرین 24

پس اگر نکردید و هرگز نمی توانید کرد از آن آتشی که سوختش مردمان و سنگ‌ها هستند و برای کافران آماده شده بپرهیزید (24)

و بشر الذین آمنوا وعملوا الصالحات أن لهم جنات تجری من تحتها الأنهار کلما رزقوا منها من ثمر رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و أتوا به متشابها و لهم فیها أزواج مطهر و هم فیها خالدون 25

و کسانی را که ایمان آورده اند و کار‌های شایسته انجام داده اند مژده ده که ایشان را باغ‌هایی خواهد بود که از زیر درختان آن‌ها جوی‌ها روان است هر‌گاه میوه ای از آن روزی ایشان شود مگویند: این همان است که پیش از این نیز روزی ما بوده و مانند آن نعمتها برای آن‌ها آورده شود و در آنجا همسرانی پاکیزه خواهند داشت و در آنجا جاودانه بمانند (25)

ان الله لا یستحیی أن یضرب مثلا ما بعوض فما فوقها فأما الذین آمنوا فیعلمون أنه الحق من ربهم و أما الذین کفروا فیقولون ماذا أراد الله بهذا مثلا یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضل به الا الفاسقین 26

خدای را از اینکه به پشهای یا فروتر یا فراتر از آن مثل زند شرم نیاید پس کسانی که ایمان آورده اند می دانند که آن مثل از جانب پروردگارشان بجاست ولی کسانی که به کفر گراییده اند می گویند: خدا از این مثل چه قصد داشته است؟ خدا بسیاری را با آن گمراه و بسیاری را با آن راهنمایی می کند ولی جز نافرمانان را با آن گمراه نمی کند (26)

الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمر الله به أن یوصل و یفسدون فی الأرض أولئک هم الخاسرون 27

همانانی که پیمان خدا را پس از بستن آن می شکنند و آنچه را خداوند به پیوستنش امر فرموده می گسلند و در زمین به فساد می پردازند آنانند که زیانکارانند (27)

کیف تکفرون بالله و کنتم أمواتا فأحیاکم ثم یمیتکم ثم یحییکم ثم الیه ترجعون 28

چگونه خدا را منکرید؟ با آنکه مردگانی بودید و شما را زنده کرد باز شما را میمیراند و باز زنده می کند و آن‌گاه به سوی او بازگردانده می شوید (28)

هو الذی خلق لکم ما فی الأرض جمیعا ثم استوی الی السماء فسواهن سبع سماوات و هو بکل شیء علیم 29

اوست آن کسی که آنچه در زمین است همه را برای شما آفرید سپس به آفرینش آسمان پرداخت و هفت آسمان را استوار کرد و او به هر چیزی داناست (29)

و اذ قال ربک للملائک انی جاعل فی الأرض خلیف قالوا أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء و نحن نسبح بحمدک و نقدس لک قال انی أعلم ما لا تعلمون 30

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت فرشتگان گفتند: آیا در آن کسی را می گماری که در آن فساد انگیزد و خون‌ها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو تو را تنزیه می کنیم و به تقدیست می پردازیم فرمود: من چیزی میدانم که شما نمیدانید (30)

و علم آدم الأسماء کلها ثم عرضهم علی الملائک فقال أنبئونی بأسماء هؤلاء ان کنتم صادقین 31

و خدا همه معانی نام‌ها را به آدم آموخت سپس آن‌ها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: اگر راست میگویید از اسامی این‌ها به من خبر دهید (31)

قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا انک أنت العلیم الحکیم 32

گفتند: منزهی تو! ما را جز آنچه خود به ما آموخته ای هیچ دانشی نیست تویی دانای حکیم (32)

قال یا آدم أنبئهم بأسمائهم فلما أنبأهم بأسمائهم قال ألم أقل لکم انی أعلم غیب السماوات و الأرض وأعلم ما تبدون و ما کنتم تکتمون 33

فرمود: ای آدم، ایشان را از اسامی آنان خبر ده و چون آدم ایشان را از اسماءشان خبر داد فرمود: آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمان‌ها و زمین را میدانم و آنچه را آشکار می کنید و آنچه را پنهان می داشتید میدانم؟ (33)

و اذ قلنا للملائک اسجدوا لآدم فسجدوا الا ابلیس أبی و استکبر و کان من الکافرین 34

و چون فرشتگان را فرمودیم: برای آدم سجده کنید پس بجز ابلیس که سر باز زد و کبر ورزید و از کافران شد همه به سجده درافتادند (34)

و قلنا یا آدم اسکن أنت و زوجک الجن و کلا منها رغدا حیث شئتما و لا تقربا هذه الشجر فتکونا من الظالمین 35

و گفتیم: ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیرید و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید ولی به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود (35)

فأزلهما الشیطان عنها فأخرجهما مما کانا فیه و قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الأرض مستقر و متاع الی حین 36

پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید و از آنچه در آن بودند ایشان را به درآورد و فرمودیم: فرود آیید شما دشمن همدیگرید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود (36)

فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم 37

سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت نمود و خدا بر او ببخشود آری اوست که توبه پذیر مهربان است (37)

قلنا اهبطوا منها جمیعا فاما یأتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون 38

فرمودیم: جملگی از آن فرود آیی پس اگر از جانب من شما را هدایتی رسد آنان که هدایتم را پیروی کنند بر ایشان بیمی نیست و غمگین نخواهند شد (38)

والذین کفروا و کذبوا بآیاتنا أولئک أصحاب النار هم فیها خالدون 39

ولی کسانی که کفر ورزیدند و نشانه های ما را دروغ انگاشتند آنانند که اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (39)

یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی أنعمت علیکم و أوفوا بعهدی أوف بعهدکم و ایای فارهبون 40

ای فرزندان اسرائیل نعمتهایم را که بر شما ارزانی داشتم به یاد آرید و به پیمانم وفا کنید تا به پیمانتان وفا کنم و تنها از من بترسید (40)

و آمنوا بما أنزلت مصدقا لما معکم و لا تکونوا أول کافر به و لا تشتروا بآیاتی ثمنا قلیلا و ایای فاتقون 41

و بدانچه نازل کرده ام که مؤید همان چیزی است که با شماست ایمان آرید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهایی ناچیز نفروشید و تنها از من پروا کنید (41)

و لا تلبسوا الحق بالباطل و تکتموا الحق و أنتم تعلمون 42

و حق را به باطل درنیامیزید و حقیقت را با آنکه خود میدانید کتمان نکنید (42)

و أقیموا الصلا و آتوا الزکا و ارکعوا مع الراکعین 43

و نماز را بر پا دارید و زکات را بدهید و با رکوع کنندگان رکوع کنید (43)

أتأمرون الناس بالبر وتنسون أنفسکم و أنتم تتلون الکتاب أفلا تعقلون 44

آیا مردم را به نیکی فرمان می دهید و خود را فراموش می کنید با اینکه شما کتاب خدا را می خوانید؟ آیا هیچ نمی اندیشید؟ (44)

واستعینوا بالصبر والصلا و انها لکبیر الا علی الخاشعین 45

از شکیبایی و نماز یاری جویید و به راستی این کارگران است مگر بر فروتنان (45)

الذین یظنون أنهم ملاقو ربهم وأنهم الیه راجعون 46

همان کسانی که می دانند با پروردگار خود دیدار خواهند کرد و به سوی او باز خواهند گشت (46)

یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی أنعمت علیکم و أنی فضلتکم علی العالمین 47

ای فرزندان اسرائیل از نعمتهایم که بر شما ارزانی داشتم و از اینکه من شما را بر جهانیان برتری دادم، یاد کنید (47)

و اتقوا یوما لا تجزی نفس عن نفس شیئا و لا یقبل منها شفاع و لا یؤخذ منها عدل و لا هم ینصرون 48

و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی از عذاب خدا را از کسی دفع نمی کند و نه از او شفاعتی پذیرفته و نه به جای وی بدلی گرفته می شود و نه یاری خواهند شد (48)

و اذ نجیناکم من آل فرعون یسومونکم سوء العذاب یذبحون أبناءکم و یستحیون نساءکم و فی ذلکم بلاء من ربکم عظیم 49

و به یاد آرید آن‌گاه که شما را از چنگ فرعونیان رهانیدیم آنان شما را سخت شکنجه می کردند پسران شما را سر می بریدند و زنهایتان را زنده می گذاشتند و در آن امر، بلا و آزمایش بزرگی از جانب پروردگارتان بود (49)

و اذ فرقنا بکم البحر فأنجیناکم و أغرقنا آل فرعون و أنتم تنظرون 50

و هنگامی که دریا را برای شما شکافتیم و شما را نجات بخشیدیم و فرعونیان را در حالی که شما نظاره می کردید غرق کردیم (50)

و اذ واعدنا موسی أربعین لیل ثم اتخذتم العجل من بعده و أنتم ظالمون 51

و آن‌گاه که با موسی چهل شب قرار گذاشتیم آن‌گاه در غیاب وی شما گوساله را به پرستش گرفتید در حالی که ستمکار بودید (51)

ثم عفونا عنکم من بعد ذلک لعلکم تشکرون 52

پس از آن بر شما بخشودیم باشد که شکرگزاری کنید (52)

و اذ آتینا موسی الکتاب و الفرقان لعلکم تهتدون 53

و آن‌گاه که موسی را کتاب و فرقان جدا کننده حق از باطل دادیم شاید هدایت یابید (53)

و اذ قال موسی لقومه یا قوم انکم ظلمتم أنفسکم باتخاذکم العجل فتوبوا الی بارئکم فاقتلوا أنفسکم ذلکم خیر لکم عند بارئکم فتاب علیکم انه هو التواب الرحیم 54

و چون موسی به قوم خود گفت: ای قوم من شما با به پرستش گرفتن گوساله بر خود ستم کردید پس به درگاه آفریننده خود توبه کنید و خطاکاران خودتان را به قتل برسانید که این کار نزد آفریدگارتان برای شما بهتر است پس خدا توبه شما را پذیرفت که او توبه پذیر مهربان است (54)

و اذ قلتم یا موسی لن نؤمن لک حتی نری الله جهر فأخذتکم الصاعق و أنتم تنظرون 55

و چون گفتید: ای موسی، تا خدا را آشکارا نبینیم هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد پس در حالی که می نگریستید صاعقه شما را فرو گرفت (55)

ثم بعثناکم من بعد موتکم لعلکم تشکرون 56

سپس شما را پس از مرگتان برانگیختیم باشد که شکرگزاری کنید (56)

و ظللنا علیکم الغمام و أنزلنا علیکم المن و السلوی کلوا من طیبات ما رزقناکم و ما ظلمونا ولکن کانوا أنفسهم یظلمون 57

و بر شما ابر را سایه گستر کردیم و بر شما «گزانگبین» و «بلدرچین» فرو فرستادیم و گفتیم: از خوراکی‌های پاکیزه ای که به شما روزی داده ایم بخورید ولی آنان بر ما ستم نکردند بلکه بر خویشتن ستم روا می داشتند (57)

و اذ قلنا ادخلوا هذه القری فکلوا منها حیث شئتم رغدا وادخلوا الباب سجدا و قولوا حط نغفر لکم خطایاکم و سنزید المحسنین 58

و نیز به یاد آرید هنگامی را که گفتیم: بدین شهر درآیید و از هر کجای آن خواستید فراوان بخورید و سجدهکنان از در بزرگ درآیید و بگویید: خداوندا گناهان ما را بریز تا خطا‌های شما را ببخشاییم و پاداش نیکوکاران را خواهیم افزود (58)

فبدل الذین ظلموا قولا غیر الذی قیل لهم فأنزلنا علی الذین ظلموا رجزا من السماء بما کانوا یفسقون 59

اما کسانی که ستم کرده بودند آن سخن را به سخن دیگری غیر از آنچه به ایشان گفته شده بود تبدیل کردند و ما نیز بر آنان که ستم کردند به سزای اینکه نافرمانی پیشه کرده بودند عذابی از آسمان فرو فرستادیم (59)

و اذ استسقی موسی لقومه فقلنا اضرب بعصاک الحجر فانفجرت منه اثنتا عشر عینا قد علم کل أناس مشربهم کلوا واشربوا من رزق الله و لا تعثوا فی الأرض مفسدین 60

و هنگامی که موسی برای قوم خود در پی آب برآمد گفتیم: با عصایت بر آن تخته سنگ بزن پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت به گونه ای که هر قبیله ای آبشخور خود را می دانست و گفتیم: از روزی خدا بخورید و بیاشامید، ولی در زمین سر به فساد برمدارید (60)

و اذ قلتم یا موسی لن نصبر علی طعام واحد فادع لنا ربک یخرج لنا مما تنبت الأرض من بقلها وقثائها و فومها و عدسها و بصلها قال أتستبدلون الذی هو أدنی بالذی هو خیر اهبطوا مصرا فان لکم ما سألتم و ضربت علیهم الذل والمسکن وباءوا بغضب من الله ذلک بأنهم کانوا یکفرون بآیات الله و یقتلون النبیین بغیر الحق ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون 61

و چون گفتید: ای موسی، هرگز بر یک نوع خوراک تاب نیاوریم از خدای خود برای ما بخواه تا از آنچه زمین می رویاند از قبیل سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز برای ما برویاند موسی گفت: آیا به جای چیز بهتر خواهان چیز پستترید؟ پس به شهر فرود آیید که آنچه را خواسته اید برای شما در آنجا مهیاست و داغ خواری و ناداری بر پیشانی آنان زده شد و به خشم خدا گرفتار آمدند چرا که آنان به نشانه های خدا کفر ورزیده بودند و پیامبران را بناحق می کشتند این از آن روی بود که سرکشی نموده و از حد درگذرانیده بودند (61)

ان الذین آمنوا والذین هادوا و النصاری و الصابئین من آمن بالله و الیوم الآخر و عمل صالحا فلهم أجرهم عند ربهم ولا خوف علیهم ولا هم یحزنون 62

در حقیقت کسانی که به اسلام ایمان آورده و کسانی که یهودی شده اند و ترسایان و صابئان هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهناک خواهند شد (62)

و اذ أخذنا میثاقکم ورفعنا فوقکم الطور خذوا ما آتیناکم بقو واذکروا ما فیه لعلکم تتقون 63

و چون از شما پیمان محکم گرفتیم و کوه طور را بر فراز شما افراشتیم و فرمودیم: آنچه را به شما داده ایم به جد و جهد بگیرید و آنچه را در آن است به خاطر داشته باشید باشد که به تقوا گرایید (63)

ثم تولیتم من بعد ذلک فلولا فضل الله علیکم و رحمته لکنتم من الخاسرین 64

سپس شما بعد از آن پیمان روی گردان شدید و اگر فضل خدا و رحمت او بر شما نبود مسلما از زیانکاران بودید (64)

و لقد علمتم الذین اعتدوا منکم فی السبت فقلنا لهم کونوا قرد خاسئین 65

و کسانی از شما را که در روز شنبه از فرمان خدا تجاوز کردند نیک شناختید پس ایشان را گفتیم: بوزینگانی باشید طردشده (65)

فجعلناها نکالا لما بین یدیها وما خلفها وموعظ للمتقین 66

و ما آن عقوبت را برای حاضران و نسلهای پس از آن عبرتی و برای پرهیزگاران پندی قرار دادیم (66)

و اذ قال موسی لقومه ان الله یأمرکم أن تذبحوا بقر قالوا أتتخذنا هزوا قال أعوذ بالله أن أکون من الجاهلین 67

و هنگامی که موسی به قوم خود گفت: خدا به شما فرمان میدهد که: ماده گاوی را سر ببرید، گفتند: آیا ما را به ریشخند میگیری؟ گفت: پناه میبرم به خدا که مبادا از جاهلان باشم (67)

قالوا ادع لنا ربک یبین لنا ما هی قال انه یقول انها بقر لا فارض ولا بکر عوان بین ذلک فافعلوا ما تؤمرون 68

گفتند: پروردگارت را برای ما بخوان تا بر ما روشن سازد که آن چگونه گاوی است؟ گفت: وی میفرماید: آن ماده گاوی است نه پیر و نه خردسال بلکه میانسالی است بین این دو پس آنچه را بدان مأمورید به جای آرید (68)

قالوا ادع لنا ربک یبین لنا ما لونها قال انه یقول انها بقر صفراء فاقع لونها تسر الناظرین 69

گفتند: از پروردگارت بخواه تا بر ما روشن کند که رنگش چگونه است؟ گفت: وی میفرماید: آن ماده گاوی است زرد یک دست و خالص که رنگش بینندگان را شاد میکند (69)

قالوا ادع لنا ربک یبین لنا ما هی ان البقر تشابه علینا و انا ان شاء الله لمهتدون 70

گفتند: از پروردگارت بخواه تا بر ما روشن گرداند که آن چگونه گاوی باشد؟ زیرا چگونگی این ماده گاو بر ما مشتبه شده ولی با توضیحات بیشتر تو ما ان شاء الله حتما هدایت خواهیم شد (70)

قال انه یقول انها بقر لا ذلول تثیر الأرض و لا تسقی الحرث مسلم لا شی فیها قالوا الآن جئت بالحق فذبحوها و ما کادوا یفعلون 71

گفت: وی میفرماید: در حقیقت آن ماده گاوی است که نه رام است تا زمین را شخم زند و نه کشتزار را آبیاری کند بی نقص است و هیچ لکه ای در آن نیست گفتند: اینک سخن درست آوردی پس آن را سر بریدند و چیزی نمانده بود که نکنند (71)

و اذ قتلتم نفسا فادارأتم فیها و الله مخرج ما کنتم تکتمون 72

و چون شخصی را کشتید و درباره او با یکدیگر به ستیزه برخاستید و حال آنکه خدا آنچه را کتمان می کردید آشکار گردانید (72)

فقلنا اضربوه ببعضها کذلک یحیی الله الموتی ویریکم آیاته لعلکم تعقلون 73

پس فرمودیم: پاره ای از آن گاو سر بریده را به آن مقتول بزنید تا زنده شود این گونه خدا مردگان را زنده می کند و آیات خود را به شما می نمایاند باشد که بیندیشید (73)

ثم قست قلوبکم من بعد ذلک فهی کالحجارأو أشد قسو و ان من الحجار لما یتفجر منه الأنهار وان منها لما یشقق فیخرج منه الماء و ان منها لما یهبط من خشی الله و ما الله بغافل عما تعملون 74

سپس دل‌های شما بعد از این واقعه سخت گردید همانند سنگ یا سختتر از آن چرا که از برخی سنگها جوی‌هایی بیرون میزند و پارهای از آن‌ها می شکافد و آب از آن خارج می شود و برخی از آن‌ها از بیم خدا فرو می ریزد و خدا از آنچه می کنید غافل نیست (74)

أفتطمعون أن یؤمنوا لکم و قد کان فریق منهم یسمعون کلام الله ثم یحرفونه من بعد ما عقلوه و هم یعلمون 75

آیا طمع دارید که اینان به شما ایمان بیاورند؟ با آنکه گروهی از آنان سخنان خدا را می شنیدند سپس آن را بعد از فهمیدنش تحریف می کردند و خودشان هم می دانستند (75)

و اذا لقوا الذین آمنوا قالوا آمنا و اذا خلا بعضهم الی بعض قالوا أتحدثونهم بما فتح الله علیکم لیحاجوکم به عند ربکم أفلا تعقلون 76

و همین یهودیان چون با کسانی که ایمان آورده اند برخورد کنند می گویند: ما ایمان آورده ایم و وقتی با همدیگر خلوت می کنند می گویند: چرا از آنچه خداوند بر شما گشوده است برای آنان حکایت می کنید تا آنان به استناد آن پیش پروردگارتان بر ضد شما استدلال کنند؟ آیا فکر نمیکنید؟ (76)

أولا یعلمون أن الله یعلم ما یسرون و ما یعلنون 77

آیا نمیدانند که خداوند آنچه را پوشیده می دارند و آنچه را آشکار می کنند میداند؟ (77)

و منهم أمیون لا یعلمون الکتاب الا أمانی و ان هم الا یظنون 78

و بعضی از آنان بیسوادانی هستند که کتاب خدا را جز خیالات خامی نمی دانند و فقط گمان می برند (78)

فویل للذین یکتبون الکتاب بأیدیهم ثم یقولون هذا من عند الله لیشتروا به ثمنا قلیلا فویل لهم مما کتبت أیدیهم وویل لهم مما یکسبون 79

پس وای بر کسانی که کتاب تحریف شده ای با دست‌های خود می نویسند سپس می گویند: این از جانب خداست تا بدان بهای ناچیزی به دست آرند پس وای بر ایشان از آنچه دستهایشان نوشته و وای بر ایشان از آنچه از این راه به دست می آورند (79)

و قالوا لن تمسنا النار الا أیاما معدود قل أتخذتم عند الله عهدا فلن یخلف الله عهده أم تقولون علی الله ما لا تعلمون 80

و گفتند: جز روز‌هایی چند هرگز آتش به ما نخواهد رسید بگو: مگر پیمانی از خدا گرفته اید؟ که خدا پیمان خود را هرگز خلاف نخواهد کرد یا آنچه را نمیدانید به دروغ به خدا نسبت میدهید؟ (80)

بلی من کسب سیئ وأحاطت به خطیئته فأولئک أصحاب النار هم فیها خالدون 81

آری کسی که بدی به دست آورد و گناهش او را در میان گیرد پس چنین کسانی اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (81)

و الذین آمنوا و عملوا الصالحات أولئک أصحاب الجن هم فیها خالدون 82

و کسانی که ایمان آورده و کار‌های شایسته کرده اند آنان اهل بهشتند و در آن جاودان خواهند ماند (82)

و اذ أخذنا میثاق بنی اسرائیل لا تعبدون الا الله و بالوالدین احسانا و ذی القربی و الیتامی و المساکین و قولوا للناس حسنا و أقیموا الصلا و آتوا الزکا ثم تولیتم الا قلیلا منکم و أنتم معرضون 83

و چون از فرزندان اسرائیل پیمان محکم گرفتیم که: جز خدا را نپرستید و به پدر و مادر و خویشان و یتیمان و مستمندان احسان کنید و با مردم به زبان خوش سخن بگویید و نماز را به پا دارید و زکات را بدهید آن‌گاه جز اندکی از شما همگی به حالت اعراض روی برتافتید (83)

انتهای پیام /