الیزابت دوم؛ از طلیعه پیوستن به اتحاد اروپا تا نوید به برگزیت
لندن - ایرنا - نیم قرن پس از آنکه ملکه انگلیس در پیام تبریک کریسمس خود خطاب به مردم این کشور نوید آینده‌ای بهتر را در پرتو پیوستن به جوامع اروپایی داد، اینک در آستانه خروج این کشور از اتحادیه اروپا از اهمیت ارزش‌های دمکراتیک و ضرورت عبور از اختلافات داخلی بر سر جدایی از اتحادیه اروپا سخن می‌گوید.
الیزابت دوم در نطق کریسمس خود عنوان کرد سالی که گذشت چندان هموار نبود و در مقاطعی پستی بلندی زیادی داشته است. او تصریح کرد که با این وجود باید اختلاف نظرها را پشت سر گذاشت و با کمک هم رو به جلو حرکت کرد.
هرچند مقامات کاخ سلطنتی معمولا پیام کریسمس ملکه را تفسیر نمی‌کنند؛ اما کارشناسان معتقدند که اشاره الیزابت دوم به تحولات خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و مخالفت مجلس عوام با طرح دولت در این رابطه، تعلیق جنجالی پارلمان توسط دولت جانسون، رسوایی اخلاقی پسرش «پرنس اندرو» که در نهایت او را به استعفا از وظایف سلطنتی‌اش وادار کرد و تصادف و بیماری همسر پرنس فیلیپ مربوط می‌شود.
ملکه انگلیس هفته گذشته در مراسم گشایش پارلمان اعلام کرد که دولت قصد دارد تا این کشور را از اتحادیه اروپا خارج کند. او گفت: وزرای من قانونی را به اجرا خواهند گذاشت تا خروج انگلیس در تاریخ 31 ژانویه 2020 به قانون تبدیل شده و از فرصت هایی که این اقدام (برگزیت) ایجاد می‌کند نهایت بهره‌برداری را بعمل آورند.
این در حالی است که او درست 47 سال پیش در نطق کریسمس سال 1972 در آستانه پیوستن این کشور به جامعه اقتصادی اروپا (European Economic Community) از مقامات اروپایی برای ایجاد «خانواده گسترده تر» میان ملت‌ها و همکاری برای آنچه منفعت جامعه جهانی نامید تقدیر کرد.
الیزابت دوم مدعی شده بود که انگلیس به همراه سایر کشورهای اروپایی فرصت‌های جدیدی را برای همکاری مشاهده می‌کنند و معتقد هستند «چیزهایی که به اشترک دارند مهم‌تر از چیزهایی است که باعث اختلاف آنها می‌شود. بنابراین اگر با یکدیگر کار کنند، نه تنها آنها بلکه تمام دنیا منتفع می‌شود.»
وی با استقبال از پیوستن انگلیس به آنچه «خانواده گسترده‌تری از ملت‌ها» خواند، تصریح کرد که در ایام کریسمس این خانواده بایستی نزدیکی بیشتری را احساس کند.
جامعه اقتصادی اروپا یا بازار مشترک یک سازمان بین‌المللی ایجاد شده در توافقنامه رم در سال 1957 بود که با هدف یکپارچگی اقتصادی و بازار مشترک در میان شش عضو مؤسس شامل بلژیک، فرانسه، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند و آلمان غربی تاسیس شد.
گاهی در جوامع انگلیسی زبان از این اتحادیه با نام بازار مشترک و گاهی هم به آن اتحادیه اروپایی نام برده می‌شد، حتی پیش از آنکه این اتحادیه در سال 1993 رسما به این نام (اتحادیه اروپا) تغییر نام دهد.
جامعه اقتصادی اروپا رونق به‌سزایی به اروپای غربی در دوران جنگ سرد بخشید و آن‌را به صورت یک قدرت متوسط درآورد.
انگلیس ابتدا از پیوستن به این اتحادیه خودداری کرد اما چند سال بعد پشیمان شد و در سال 1961 به همراه دانمارک، ایرلند و نروژ درخواست داد که به اتحادیه بپیوندد. شارل دوگل رئیس جمهوری وقت فرانسه به دلیل رابطه نزدیک انگلیس و آمریکا با این درخواست مخالفت و آن را وتو کرد؛ در نتیجه درخواست هر چهار کشور معلق شد.
آنها 6 سال بعد یعنی در سال 1967 دوباره درخواست خود را مطرح کردند. سال 1970 تیم انگلیس به رهبری «ادوارد هیث» نخست وزیر وقت این کشور با مقامات اروپا وارد مذاکره شدند. به رغم اختلافات دو طرف بر سر سیاست‌های کشاورزی اتحادیه اروپا و رابطه انگلیس با کشورهای مشترک‌المنافع درباره کلیات به توافق رسیدند. اکتبر سال 1971 نمایندگان مجلس عوام انگلیس پس از ساعت‌ها بحث و بررسی با اکثریت 112 رای به نفع پیوستن به جامعه اقتصادی اروپا رای مثبت دادند.
سه ماه بعد یعنی ژانویه سال 1972 نیز قانون جامعه اروپایی برای آنکه مقررات این اتحادیه در انگلیس اعتبار پیدا کنند در مجلس به تصویب رسید. بر اساس این قانون، انگلیس تابع قوانین اتحادیه اروپا شد و قوانین اتحادیه اروپا بر قوانین داخلی این کشور اولویت پیدا کرد. دادگاه عدالت اروپا هم در واقع نقش دیوان عالی انگلیس را ایفا می‌کند.
اما 45 سال بعد «دیوید دیویس» وزیر برگزیت وقت انگلیس به استناد رای مردم این کشور در همه پرسی خروج از اتحادیه اروپا، دستور باطل شدن قانون جامعه اروپایی را صادر کرد تا به این ترتیب در روز اجرای برگزیت به اجرا گذاشته شود.
مجلس عوام انگلیس هفته گذشته با اکثریت 124 رای طرح دولت بوریس جانسون برای خروج از اتحادیه اروپا رای داده و طبق برنامه اعلام شده این کشور در 31 ژانویه (2020) رسما به عضویت خود در این اتحادیه پایان خواهد داد.
*س_برچسب‌ها_س*