امروز با فایز دشتی: مسلمانان گرفتار دلستم
محمدعلی دشتی متخلص به «فایز» و مشهور به فایز دشتی، شاعر دوبیتیسرای جنوب ایران به سال 1250 قمری (1213 خورشیدی) در کردوان عُلیا روستایی در منطقه دشتی قدیم (استان بوشهر) متولد شد. وی پس از هشتاد سال زندگی در سال 1330 قمری (1289 ش) در روستای گزدراز درگذشت و جسدش را پس از چند ماه امانت بنا به وصیت وی به نجف منتقل نموده و در آنجا دفن کردند. برخی او با دشتستانی می خوانند که نادرست نیست چرا...
نگارا شربت از لبهات بفرست گلاب از گوشه چشمات بفرست
برای توتیای چشم فایز کف دستی ز خاک پات بفرست
***
صبا دوشم ز جانان این خبر داد که هی هی نخل امیدت ثمر داد
به پای خویش فایز، یارت آمد خدایت دولت بی دردسر داد
***
مسلمانان گرفتار دلستم ضعیفالمال و بیمار دلستم
نبود اینقدر فایز بیبصیرت کنون درمانده در کار دلستم
***
بتی کز ناز پا بر دل گذارد ستم باشد که پا بر گل گذارد
تمنایی که دارد یار فایز به چشم ما قدم مشکل گذارد
***
دو گیسو را به دوش انداختی تو ز ملک دل دو لشکر ساختی تو
به استمداد چشم و زلف و رخسار به یکدم کار فایز ساختی تو
تماشاخانه