انگلیس؛ کابوس زنده
به گزارش مشرق، محمد ایمانی، فعال رسانه ای در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:
بی بی سی فارسی، وابسته نظام سلطنتی انگلیس، برای جشن سه روزه تاجگذاری چارلز سوم سر از پا نمی شناسد.
انگار اصلا مهم نیست که:
نظام سلطنتی در اغلب کشور های منسوخ شده؛ اما ملکه الیزابت 70 سال سلطنت کرد؛
کفن و دفن ملکه و تاجگذاری چارلز سوم، 6 میلیارد پوند هزینه روی دست مردم انگلیس گذاشت؛
مردم در شهرهای مختلف انگلیس شعار می دهند ما شاه نمی خواهیم؛
سه دولت ناکارآمد در انگلیس در کمتر از یک سال، استعفا داده و جا به جا شده اند اما با این وجود، انگلیس، رکورد بالاترین نرخ تورم در غرب اروپا را شکسته است؛
هر ماه چند بار، معلمان و پزشکان و پرستاران انگلیسی اعتصاب می کنند و دانش آموزان و بیماران سرگردان می مانند؛
آمار ششمین اقتصاد بزرگ دنیا، از افزایش قابل‌توجه میزان توزیع جیره غذای اضطراری و تشدید فقر در این کشور طی یک سال اخیر حکایت دارد؛
اجاره بها در لندن، جهش سرسام آوری داشته و اجاره یک اتاق، به یک هزار پوند در ماه رسیده؛ رقمی بیشتر از 50 درصد درآمد یک شهروند؛
از هر 5 خانوار در انگلیس، یک نفر در ماه ژانویه، وعده های غذایی خود را حذف کرده یا برای یک روز کامل غذا نخورده است. (گزارش بنیاد بین المللی غذا)؛
برخی از زنان آسیب‌پذیر انگلیسی، به دلیل بحران هزینه‌های زندگی، مجبور به رابطه جنسی در برابر اجاره بها شده اند. (گاردین)؛
6500 تجاوز در بیمارستان‌های انگلیس ثبت شده. (دیلی میل)؛
رشد قیمت برخی از مواد غذایی، هفت برابر سریع‌تر از افزایش دستمزدها بوده و بحران هزینه‌ها، حتی بدتر هم می‌شود. (دیلی میرور: "یک کابوس زنده")
هیچ کدام اینها مهم نیست!
مهم این است که کشوری در دنیا، همچنان با نوستالژی مضمحل شده پادشاهی سر می کند و با وجود سوابق سیاه استعمار و استبداد، اصرار دارد دیگر کشورها را به دموکراسی بخواند، یا متهم به نقض آن کند!
از همه طناز تر و با مزه تر، نانخور های فارسی زبان رسانه ملکه هستند.
تصور کنید موجوداتی مانند ملکه الیزابت و چارلز سوم، به جای انگلیس، در چین یا روسیه و دیگر کشورهای رقیب غرب، حکومت می کردند؛ چه قشقرقی در بی بی سی به پا می شد. اما خب، لندن فرق می کند!