اگر این ورزش مشکل داشت رئیس جمهور پاداش نمی‌داد!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ هیأت بولینگ و بیلیارد استان تهران در حالی طی سال‌های اخیر عنوان برترین هیأت کشور را از آن خود کرده و نفرات اصلی تیم ملی از میان ورزشکاران تهرانی انتخاب شده‌اند که این رشته در پایتخت همچنان از بی‌مهری ها رنج می‌برد.

برگزاری رقابت‌های مهمی همچون جام وفاق و تهران‌کاپ به همت هیأت تهران و درخشش ملی‌پوشان تهرانی در میادین آسیایی و جهانی، نتوانسته نگاه حمایتی اداره‌کل را به سوی این رشته جلب کند. طبق گفته مسئولان و قهرمانان، جوادی در دو سال اخیر هیچ دیداری با ورزشکاران بیلیاردی نداشته و حتی در مسابقات استانی نیز حاضر نشده است.

طبق گفته ورزشکاران، با وجود استقبال گسترده ورزشکاران از سراسر کشور از مسابقات پایتخت، هیچ حمایتی از سوی اداره‌کل صورت نمی‌گیرد. مدیرکل مدعی است در اختیار گذاشتن سالن حیدرنیا نوعی حمایت از این رشته است، اما ظاهرا در واقع بابت همین سالن، ماهانه نزدیک به 100 میلیون تومان اجاره از هیأت دریافت می‌شود؛ آن هم بدون امکانات و زیرساخت کافی.

در تازه‌ترین اقدام بحث‌برانگیز، بدون هماهنگی با رییس هیات سرپرست خزانه‌داری تغییر کرده است! اقدامی که اعتراض های زیادی را در پی داشته است. گفته می‌شود در پی این اعتراض‌ها حتی تهدید به تعطیلی دفتر هیأت و باشگاه حیدرنیا نیز مطرح شده است.

در حالی که طبق آیین‌نامه وزارت ورزش، انتخاب خزانه‌دار باید با تأیید مجمع و هماهنگی رئیس هیأت انجام شود و مشخص نیست اداره‌کل بر چه مبنایی خارج از مسیر قانونی تصمیم گرفته است. جالب‌تر اینکه این اقدام درست زمانی انجام شد که هیأت در حال برگزاری یکی از بزرگ‌ترین مسابقات کشوری بود و پس از ثبت‌نام و پرداخت هزینه‌ها توسط شرکت‌کنندگان، حساب هیأت مسدود شد.

مریم ابراهیمی: من بازیکن تیم ملی‌ام اما رئیس اداره‌کل استانم را نمی‌شناسم!

در ادامه، گفت‌وگوی ما با مریم ابراهیمی، ملی‌پوش پرافتخار اسنوکر زنان، را می‌خوانید؛ ورزشکاری با بیش از 10 سال سابقه حضور در تیم ملی و 17 مدال کشوری و بین‌المللی.

از مسابقات تهران‌کاپ شروع کنیم، شرایط بازی و مسابقات چطور بود؟

به نظر من در این 9، 10 سالی که در تیم ملی هستم، این بهترین مسابقاتی هست که برگزار شده؛ هم از نظر تعداد بازیکنان و هم از نظر سطح بازی و امکانات، همه چیز عالیه و نمی‌شود به چیزی ایراد گرفت.

از مسئولین چه کسانی به این مسابقات سر زدند؟ آقای سلطان‌پور، دبیر فدراسیون بودند که به ما سر زدند.

حمایت مسئولین از ورزشکارها در این مسابقات چطور بود؟ خیلی زیاد! من بازیکن هیأت استان تهرانم و می‌بینم که آقای تمیمی در حد توانش برای بچه‌ها سنگ تمام گذاشته و هر کاری از دستش بر بیاید برای بازیکنان می‌کند. ایشان با جون و دل برای بازیکنانش کار می‌کند.

بحث هیأت‌ها شد، شما سابقه بازی در هیأت‌های دیگر را هم دارید. از نظر سطح رسیدگی چقدر تفاوت وجود دارد؟ من بازیکن هیأت استان دیگری بودم، اما از وقتی به تهران آمدم می‌بینم که تفاوت از زمین تا آسمان است. کاری که تهران برای بچه‌هایش می‌کند، هیچ استانی برای بچه‌هایش نمی‌کند. برای همین است که تعداد بازیکنان تهران از همه جا بیشتر است. وقتی حمایت می‌شوید، می‌مانید، و برای همین قهرمان‌های زیادی داریم.

حاشیه‌ای که وجود دارد ظاهرا بحث دلخوری شما ورزشکاران از اداره ورزش و جوانان استان تهران است. در این مورد چه توضیحاتی دارید؟ واقعیت این است که من اصلاً رئیس اداره کل استان تهران را نمی‌شناختم!

آقای جوادی هستند، نمی‌شناسید؟ نه واقعاً تا حالا از نزدیک هم ایشان را ندیده ام! فکر می‌کنم ایشان هم بازیکن تهرانی‌اش را نمی‌شناسد. من 10 سال است در تیم ملی هستم، 17 مدال کشوری دارم و تا 8 تای جهان رفتم، ولی به نظر من یک نفر وقتی در جایگاهی قرار می‌گیرد، یا باید تا انتهایش همراه با زیرمجموعه‌اش باشد، یا اگر از پس این کار برنمی‌آید، برود! نه حمایتی هست، نه چیزی! من بازیکن تیم ملی‌ام، رئیس اداره ورزش و جوانان را نمی‌شناسم! مگر می‌شود؟! ما فقط از هیأت و فدراسیون حمایت می‌شویم، اما مگر آن‌ها چقدر می‌توانند به ما کمک کنند؟ بالاخره من از رئیس ورزش و جوانان استان تهران خیلی انتظار دارم. مگر رشته ما با بقیه رشته‌ها چه فرقی می‌کند؟ مدال‌آور داریم، قهرمان جهان داریم، دو بازیکن در سطح حرفه‌ای‌های جهان داریم!

یعنی شما در این مدت که مقامی کسب می‌کردید هیچ تماسی از طرف اداره ورزش و جوانان استان گرفته نمی‌شد؟ پاداش چطور؟ اصلاً! من اصلاً ایشان را نمی‌شناسم! همه کارهای ما را آقای تمیمی انجام می‌دهد و تمام زحمت‌های اعزام ما را ایشان می‌کشد. ما هیچ وقت با خیال راحت به مسابقات نمی‌رویم، حتی در حد یک نامه برای اعزام به مسابقات! اگر مسئولیتی دارید، مرد باشید و از بازیکنان‌تان حمایت کنید. اگر نمی‌توانید، جا را خالی کنید تا بقیه بیایند!

قره‌گوزلو: من پرچم‌دار ایران بودم، اما اداره‌کل حتی تبریک هم نگفت!

علی قره‌گوزلو، یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ بیلیارد ایران، در دو سال اخیر قهرمانی آسیا، قهرمانی جهان و نایب‌قهرمانی جهان را به‌دست آورده است. او نیز از بی‌توجهی مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران گلایه دارد.

از مسابقات تهران‌کاپ شروع کنیم، شرایط بازی و مسابقات چطور بود؟

مسابقات سطح بالایی داشت. 26 یا 27 استان شرکت کرده بودند و تمام ملی‌پوشان حضور داشتند. تیم برگزاری همه از برندهای ملی حمایت کردند و خوشحالیم که این شرایط برای بچه‌ها فراهم شده. این مسابقات با همت آقای تمیمی و حامی مالی بیلیارد مارکت برگزار شد که همه چیز در سطح بسیار بالایی برای شرکت‌کنندگان فراهم شده بود.

از مقام‌های بالاتر چه کسانی به شما در برگزاری این مسابقات کمک کردند؟ از فدراسیون آقای سلطان‌پور دبیر فدراسیون بودند. کمیته فنی و کمیته مسابقات همه برای این مسابقات زحمت کشیدند و حضور داشتند. حمایت فدراسیون همیشه از ورزشکاران خوب بوده و آقای تمیمی به‌عنوان رئیس هیأت همیشه پشت بچه‌ها بوده است.

آخرین مسابقه‌ای که حضور پیدا کردی در بازی‌های دبی بود و قهرمان شدی. کلاً این دو سال، سال‌های اوج دوران حرفه‌ای‌ات بود؟ من از سال 2024 قهرمانی آسیا و قهرمانی جهان را کسب کردم. سال 2025 نایب‌قهرمان جهان شدم. سه مسابقه برای ورود به حرفه‌ای‌ها انجام دادم که دو تا را قهرمان شدم و یکی را حذف شدم. از نایب‌قهرمانی که به‌دست آوردم، سهمیه ورلدگیمز 2025 را گرفتم و به‌عنوان نماینده بیلیارد ایران در ورلدگیمز حضور دارم. حالا هم در اردوی تیم ملی هستیم و یک ماه دیگر قرار است به مسابقات جهانی اعزام شویم.

یک بحثی که در مورد رشته بیلیارد و بولینگ هست این است که به این دو رشته کم‌لطفی‌های زیادی می‌شود و آن‌طور که شایسته قهرمانان این رشته است، برخورد نمی‌شود. تا چه اندازه این قضیه را تأیید می‌کنی؟ ما خوشحالیم که در فدراسیون و هیأت، افراد دلسوزی مثل آقای اسکندری و آقای تمیمی داریم که در این دو، سه سال خیلی از ورزشکاران حمایت کردند. تا قبل از ایشان، خیلی از باشگاه‌داران با هیأت رابطه خوبی نداشتند، اما حالا شرایطی فراهم شده که همه رابطه خوبی دارند. ما هم تمام تلاش‌مان را کردیم که جواب زحمات‌شان را بدهیم. ولی از سمت اداره‌کل به‌شخصه چیزی ندیدم. من از سال 2014 تا حالا عنوان‌های زیادی در این رشته کسب کردم و هیچ چیزی از اداره‌کل ندیدم.

یعنی هیچ تبریک و پاداشی از سمت اداره‌کل نداشتی؟ نه، هیچی!

بحثی در مورد جناح‌های سیاسی هست که گفته می‌شود باعث شده این ورزش را به رسمیت نشناسند. تا چه حد این قضیه صحیح است؟ من احساس می‌کنم اگر مشکلی با این رشته وجود داشت، ما هیچ وقت از طرف رئیس‌جمهور جایزه نمی‌گرفتیم و تجلیل نمی‌شدیم یا از سمت وزیر ورزش مورد تقدیر قرار نمی‌گرفتیم.

پس به نظر تو مسأله شخصی است؟ نمی‌دانم، من یک بازیکن هستم و در این مورد اطلاعاتی ندارم. فقط می‌توانم بگویم هر چه که هست، ما از طرف اداره‌کل ورزش و جوانان استان تهران حمایت نمی‌شویم! احساس می‌کنم برایشان مهم نیست و اعتقادی به این رشته ندارند. چون هیأت‌های دیگر هم هستند که وقتی بازیکنان‌شان به مسابقات می‌روند، از استاندار و شهردار گرفته تا مسئولان استانی از آن‌ها حمایت و تجلیل می‌کنند، اما این اتفاق برای ما نمی‌افتد. من دیگر نمی‌دانم باید چه کار کنم! تنها ورزشکاری هستم که در یک سال هم طلای آسیا گرفتم، هم نایب‌قهرمان جهان شدم، هم پنج دوره پشت‌سرهم قهرمان ایران بودم و هم رنک یک ایران شدم. دیگر چه کاری باید بکنم؟ فقط مسابقات حرفه‌ای‌ها مانده که در تلاشم آن‌جا هم مقام بیاورم.

اداره‌کل سالیانه یکی دو مراسم تجلیل از قهرمانان دارد، در این تجلیل‌ها دعوت شدی؟ من تنها یک بار مسئولین اداره‌کل را دیدم، آن هم سه سال و نیم پیش، وقتی قرار بود انتخابات ریاست هیأت استان تهران برگزار شود. آن‌جا دیدم‌شان و تا حالا دیگر نه!

پس به‌عنوان قهرمان جهان از تو تقدیری نشد؟ من فقط قهرمان جهان نبودم! من پرچم‌دار ایران بودم در مسابقات ورلدگیمز. در مراسم بدرقه فقط وزیر را دیدیم. او گفت پرچم‌داری کن و پرچم را ببر بالا. من اولین نفر در تاریخ ورزش بولینگ و بیلیارد ایران بودم که پرچم‌دار شدم.

یه جایزه عجیب‌وغریب هم از سمت وزارت گرفتی، درسته؟ بله، چند سال پیش بابت نایب‌قهرمانی آسیا یه جایزه 3 میلیونی دادند که بعدها فهمیدیم این جایزه هم از حساب هیأت پرداخت شده بود!

257 251