این غذاها شمارا افسرده می کند

متخصصان تغذیه و پژوهشگران به این سوال که آیا مواد غذایی که مصرف می‌کنید، در میزان خطر ابتلا یا افزایش علائم افسردگی موثر است، پاسخ مثبت می‌دهند.

دیگانت دیو، مدیرسلامت روان در بیمارستان ال کامینو در مونتین ویو کالیفرنیا، اظهار کرد: رژیم غذایی ممکن است تاثیر قابل توجهی در پیشگیری ودرمان افسردگی داشته باشد.

وی می‌گوید: افسردگی می‌تواند اشتها را افزایش یا کاهش دهد و مشخص شده که حالت‌های خلقی منفی تمایل به غذاهای سرشار از قند، چربی و یا نمک را تحریک می‌کند اما مشکل این است که مصرف مکرر این غذاها با مواد مغذی اندک می‌تواند منجر به دریافت کمتر از حد توصیه شده مواد مغذی ضروریمغز مانند ویتامین‌های B، روی، فولات و منیزیم شود. بدن شما به این مواد مغذی نیاز دارد تا در سطوح بهینه باقی بماند و به ساختمواد شیمیایی مغز کمک کند زیرا مصرف این مواد باعث می‌شود احساس بهتری داشته باشید و کمتر افسرده شوید.

دیو می‌گوید: خوردن احساسی نیز می‌تواند به یک مشکل تبدیل شود. همچنین این رفتار می‌تواند منجر به احساس خجالت، انزجار و گناه بیشتر شود که فرد را افسرده‌تر می‌کند و نهایتا به یک چرخه معیوب منجر خواهد شد.

در حالی که رابطه علت و معلولی بین غذا و خلق و خو نسبتا ساده به نظر می‌رسد اما یک ارتباط پیچیده بین مغز و روده وجود دارد.

متخصصان تغذیه می‌گویند: نتایج مطالعات نشان داده میکروبیوتای روده، یعنی تعداد زیادی باکتری که داخل روده زندگی و به طرق مختلف به سلامت کلی کمک می‌کند، در افراد سالم به طور قابل توجهی با افراد افسرده متفاوت است.

غذاهایی که می‌خورید باکتری‌های روده را تغذیه می‌کند و سویه‌های مختلف این میکروب‌ها ترجیح می‌دهند چیزهای مختلفی بخورند. میکروبیوتای روده انسان از پنج نوع باکتری (باکتروئیدها، فیرمیکوت‌ها، اکتینوباکترها، فوزوباکتریوتا و پروتئوباکتریا) تشکیل شده است.

بر اساس بررسی‌های انجام شده از موش و انسان، باکتروئیدها و فیرمیکوت‌ها بیشترین تاثیر را در افسردگی دارد. علاوه بر این بدن شما به منابع کافی از یک دسته کامل از مواد مغذی برای کمک به توانایی خود در تولید انتقال دهنده‌های عصبی مانند سروتونین که گاهی اوقات به آن ماده شیمیایی احساس خوب نیز گفته می‌شود، نیاز دارد. انتقال‌دهنده‌های عصبی مواد شیمیایی است که پیام‌ها را بین نورون‌ها حمل می‌کند.

ایلین چاوز، دیگر محقق این بررسی، افزود: سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به تنظیم خواب، اشتها، خلق و خو و مهار درد کمک می‌کند. این ماده عمدتا در دستگاه گوارش تولید می‌شود که با میلیون‌ها سلول عصبی یا نورون پوشانده شده است.