بازخوانی مسیر دانشگاه در حل مسائل جامعه ضروری است

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر مصطفی رستمی، رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه تهران دوشنبه شب در آئین افتتاح رویداد شبکه نخبگانی اساتید جوان دانشگاه تهران که در تالار علامه امینی کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران برگزار شد، افزود: بنابراین بازخوانی مسیر دانشگاه در حل مسائل جامعه و در تربیت نسل آینده و تربیت انسان‌هایی که ضمن تخصص و توانمندی، در حوزه تخصصی خود مهارت کافی هم دارند، یک ضرورت است. دکتر رستمی بیان داشت: آنچه امروز به عنوان پیشرفت و توانمندی و نیروی بازدارنده و دفاع‌کننده از کشور داریم، به برکت اتحاد و ائتلاف دانشگاه و دانشمندان و دانشجویان با جریان تصمیم‌گیرنده و مدیریت کشور در حوزه‌های مختلف اعم از دفاعی، سلامت، هسته‌ای و... بوده است. هر جا که از دانشگاه کمک خواسته شد و به دانشگاه مسئولیتی سپرده شد، سربلند بیرون آمده است. رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها بر آموزش مهارت‌های زندگی به دانشجویان تاکید کرد و گفت: دانشجویان را آموزش می‌دهیم، ولی معلوم نیست که در پی این آموزش، چقدر درگیر عینیات و مسائل واقعی جامعه می‌شوند. مأموریت مهارت‌افزایی و توانمندسازی در زمینه اداره زندگی و محیط جامعه برعهده دانشگاه است و اساتید دانشگاه صالح‌ترین کسانی هستند که در این عرصه مسئولیت دارند. وی با تاکید بر اینکه دانشگاه باید به دانشجو زندگی را هم بیاموزد، افزود: این آموزش در زندگی خوابگاهی، فعالیت‌های تشکل‌های دانشجویی و سایر فضا‌ها به دانشجویان منتقل می‌شود، اما چه ناظری وجود دارد که بهترین روش زندگی به دانشجویان منتقل شود. اعتقاد دارم صالح‌ترین مجموعه برای تربیت دانشجویان، اساتید و معلمان هستند. ما موظف هستیم هم خودمان بیاموزیم و هم بیاموزانیم. دانشجویان امانت‌هایی در اختیار ما هستند. وی با اشاره به تعبیر مقام معظم رهبری مبنی بر اینکه دانشگاه محل تولید دانش و دانشمند است، خاطرنشان کرد: چه اساتیدی که با پژوهش‌های خود به نقاط جدیدی می‌رسند، ارتقا پیدا می‌کنند و دیدگاه نظری و جایگاه علمی‌شان در نظام علمی دنیا ارتقا پیدا می‌کنند و چه دانشجویانی که در محضر اساتید در حال آموزش دیدن و پژوهش هستند، هر دو در حال صیرورت و در حال شدن هستند و البته این صیرورت دارای لوازم و اقتضائاتی نیز است. دکتر رستمی گفت: در دانشگاه، چه بخواهیم و چه نخواهیم، این صیرورت و شدن اتفاق می‌افتد. مسئله این است که ما چه شدنی را مطالبه می‌کنیم و دنبال چه تغییری در دانشجو هستیم.