باقری: مسأله مهم وزنه‌برداری زنان، پُر کردن فاصله‌هاست / در عرض چند ماه نمی‌توان معجزه کرد
مدیر تیم‌های ملی وزنه برداری گفت: در وزنه برداری در عرض چند ماه نمی‌توان معجزه کرد ولی همه‌ی ما، پیوسته در تلاشیم که هر روز نزدیک‌تر شویم.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ کوروش باقری از روزهای جوانی و قهرمانی جهان روی صحنه، تا پشت صحنه‌ی پرافتخارترین تیم ملی مردان تاریخ ایران در المپیک 2012 لندن در کسوت سرمربی قهرمان، شوق پرورش نسل داشته. در همین بازگشت سه ماهه به وزنه‌برداری و مدیریت تیم‌های ملی، او باز هم گوشه چشمی به ساختن دارد، وقتی که می‌گوید: مسأله مهم وزنه‌برداری زنان پُر کردن فاصله‌هاست و من این دخترها را باور می‌کنم.
کوروش باقری، مدیر تیم‌های ملی و مشاور تیم زنان، از شرایط بانوان وزنه‌بردار اعزامی کشورمان به رقابت‌های قهرمانی آسیای بحرین صحبت کرده است.
بالاخره بعد از رکوردگیری و اردو، تیم ملی زنان از 12 وزنه‌بردار مدعو، در نهایت به این ترکیب هفت نفره اعزامی رسید...
بله، بعد از قونیه، یک اردوی 12 نفره در قزوین داشتیم. با توجه به رکوردها نهایتا به این ترکیب 7 نفره برای اردوی متصل به اعزام رسیدیم. البته ورزشکاران حذف شده هم از پتانسیل خوبی برخوردارند که با تلاش و تمرین در ادامه کار دوباره فرصت ثبت رکود و پیوستن به تیم را خواهند داشت اما برای مسابقات بحرین شرایط افراد حاضر نسبت به بقیه بهتر بود. شاید گاهی با وزنه‌های ضعیف هم تیم بتواند فلان عنوان را کسب کند اما من معتقدم باید کیفیت رکوردها در اولویت قرار بگیرد.
با این اوصاف، تیم ملی زنان را چقدر آماده حضور در رقابت‌های قهرمانی آسیا می‌بینید؟
همان‌طور که می‌دانید، ما به عنوان کادر فنی و فدراسیون جدید، حدود چند ماه است که کار با این تیم را شروع کرده‌ایم. با وجود این‌که بعد از بازی‌های همبستگی فرصت زیادی برای استراحت نداشتیم، اوضاع خوب بوده. نسبت به چند ماه گذشته، در بعضی اوزان افزایش رکورد هم داریم.
ظاهرا در دسته‌های وزنی هم تغییراتی دادید؟
بله با توجه به برخی فاکتورهای فنی در سه وزن تغییراتی لازم داشتیم؛ پوپک بسامی از دسته 55 به 59 کیلوگرم، فروغ یونسی از 64 به 71 و فاطمه کشاورز هم از 59 به 64 کیلو آمدند.
آیا مصدومیت پیشین الهام حسینی و مورد اخیر فاطمه یوسفی، در عملکرد این دو ورزشکار تأثیر جدی دارد؟
در مورد عملکرد نمی‌توان حکم قطعی داد. مصدومیت‌ها، گاهی در لحظه رخ می‌دهند و همه معادلات را به می‌ریزند و گاهی هم یک ورزشکار با وجود مصدومیت، نتیجه غیرقابل پیش‌بینی و مطلوبی می‌گیرد. به هر حال آسیب‌دیدگی بخشی از ورزش است. به غیر از موردی که برای فاطمه یوسفی اخیرا پیش آمد و با گذشت زمان رو به بهبودی ست، خوشبختانه در مجموع مشکل جدی نداریم و شرایط تیم طبیعی است.
سال گذشته، تیم ملی با 5 وزنه‌بردار زن و بدون مدال به کار خود در تاشکند پایان داد. حالا شما رکوردها را چقدر به کسب مدال در قهرمانی آسیا نزدیک می‌بینید؟
من حقیقتا از نتایج مسابقات و رکوردهای سال گذشته دخترها بی‌خبرم. اشاره به آمارها معمولا کار رسانه است و ایرادی هم ندارد. اما مسیری که من دنبال می‌کنم از 3 ماه پیش شروع شده. به نظرم مسأله‌ی مهم، پُر کردن فاصله‌هاست. وزنه‌برداری یک ورزش رکوردی‌ست و ما با آسیا و جهان فاصله داشته‌ایم. قطعا در عرض چند ماه نمی‌توان معجزه کرد ولی همه‌ی ما، پیوسته در تلاشیم که هر روز نزدیک‌تر شویم. خیلی هم تغییر کرده‌ایم و این تغییر مثبت در تیم مشهود است و خوشبختانه همین موضوع بر روحیه دخترها تأثیر مستقیم داشته.
به نظر شما، مهم‌ترین مسأله‌ای که در مورد وزنه‌برداری زنان باید به آن توجه کنیم، چیست؟
تناسب انتظارات ما و قدمت وزنه‌برداری زنان. به هر حال، توقع از آن‌ها، باید با مدت زمانی که کار را شروع کرده و همچنین امکاناتی که در اختیار داشته‌اند، متناسب باشد. فدراسیون روند حمایت‌ی خوبی را شروع کرده، سجاد انوشیروانی، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان همه همکاری و حمایت خوبی در این حوزه دارند. با تلاش و انگیزه‌ای که از زنان می‌بینم، من به آینده روشن آن‌ها باور دارم.