با خواندن این سوره از جان و مالتان محافظت کنید + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره بقره بزرگ‌ترین و دومین سوره قرآن است که در جزء اول، دوم و سوم آن قرار دارد.

هدف عمده سوره بقره، هدایت انسان است و اعلام اینکه انسان باید به همه آنچه خدا به وسیله پیامبرانش نازل کرده، ایمان بیاورد و تفاوتی میان رسولان او قائل نشود.

سوره بقره از لحاظ محتوا، سوره جامعی است که هم از اصول عقاید سخن گفته و هم احکام مسائل عبادی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را مطرح کرده است. داستان آدم و فرشتگان، داستان‌هایی مربوط به بنی‌اسرائیل، داستان ابراهیم و زنده شدن مردگان و داستان طالوت و جالوت از جمله داستان‌ها و روایات تاریخی سوره بقره است.

آی الکرسی، آیه آمن الرسول، آیه قبله و بلندترین آیه قرآن (آیه 282)، در سوره بقره قرار دارد.

پیامبر (ص) در مجمع البیان درباره فضیلت سوره بقره فرمودند: بقره با فضیلت‌ترین سوره قرآن به دلیل جامعیت و آیالکرسی بافضیلت‌ترین آیه سوره بقره به دلیل محتوای توحیدی است.

امام سجاد (ع) به نقل از پیامبر (ص) درباره سوره بقره می‌فرماید: کسی که چهار آیه از آغاز سوره بقره و آیالکرسی و دو آیه بعد از آن و سه آیه آخر سوره را بخواند، در جان و مالش ناخوشایندی نمی‌بیند و شیطان به او نزدیک نمی‌شود و قرآن را فراموش نمی‌کند.

فایل صوتی تلاوت آیات 25 تا 48 سوره بقره با صدای مهدی فروغی

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن آیاتی از سوره بقره همراه با ترجمه_س*

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

و بشر الذین آمنوا و عملوا الصالحات أن لهم جنات تجری من تحتها الأنهار کلما رزقوا منها من ثمر رزقا قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و أتوا به متشابها و لهم فیها أزواج مطهر و هم فیها خالدون 25

و کسانی را که ایمان آوردهاند و کار‌های شایسته انجام دادهاند مژده ده که ایشان را باغ‌هایی خواهد بود که از زیر درختان آن‌ها جوی‌ها روان است هر‌گاه میوهای از آن روزی ایشان شود، میگویند: این همان است که پیش از این نیز روزی ما بوده و مانند آن نعمتها برای آن‌ها آورده شود و در آنجا همسرانی پاکیزه خواهند داشت و در آنجا جاودانه بمانند (25)

ان الله لا یستحیی أن یضرب مثلا ما بعوض فما فوقها فأما الذین آمنوا فیعلمون أنه الحق من ربهم و أما الذین کفروا فیقولون ماذا أراد الله بهذا مثلا یضل به کثیرا و یهدی به کثیرا و ما یضل به الا الفاسقین 26

خدای را از اینکه به پشهای یا فروتر یا فراتر از آن مثل زند شرم نیاید پس کسانی که ایمان آورده اند میدانند که آن مثل از جانب پروردگارشان بجاست ولی کسانی که به کفر گراییده اند میگویند: خدا از این مثل چه قصد داشته است؟ خدا بسیاری را با آن گمراه و بسیاری را با آن راهنمایی میکند ولی جز نافرمانان را با آن گمراه نمیکند (26)

الذین ینقضون عهد الله من بعد میثاقه و یقطعون ما أمر الله به أن یوصل و یفسدون فی الأرض أولئک هم الخاسرون 27

همانانی که پیمان خدا را پس از بستن آن میشکنند و آنچه را خداوند به پیوستنش امر فرموده میگسلند و در زمین به فساد میپردازند آنانند که زیانکارانند (27)

کیف تکفرون بالله و کنتم أمواتا فأحیاکم ثم یمیتکم ثم یحییکم ثم الیه ترجعون 28

چگونه خدا را منکرید؟ با آنکه مردگانی بودید و شما را زنده کرد باز شما را میمیراند و باز زنده میکند و آن‌گاه به سوی او بازگردانده میشوید (28)

هو الذی خلق لکم ما فی الأرض جمیعا ثم استوی الی السماء فسواهن سبع سماوات و هو بکل شیء علیم 29

اوست آن کسی که آنچه در زمین است همه را برای شما آفرید سپس به آفرینش آسمان پرداخت و هفت آسمان را استوار کرد و او به هر چیزی داناست (29)

و اذ قال ربک للملائک انی جاعل فی الأرض خلیف قالوا أتجعل فیها من یفسد فیها و یسفک الدماء و نحن نسبح بحمدک و نقدس لک قال انی أعلم ما لا تعلمون 30

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: من در زمین جانشینی خواهم گماشت، فرشتگانگفتند: آیا در آن کسی را میگماری که در آن فساد انگیزد و خون‌ها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو تو را تنزیه میکنیم و به تقدیست میپردازیم. فرمود: من چیزی میدانم که شما نمیدانید (30)

و علم آدم الأسماء کلها ثم عرضهم علی الملائک فقال أنبئونی بأسماء هؤلاء ان کنتم صادقین 31

و خدا همه معانی نام‌ها را به آدم آموخت سپس آن‌ها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: اگر راست میگویید از اسامی این‌ها به من خبر دهید (31)

قالوا سبحانک لا علم لنا الا ما علمتنا انک أنت العلیم الحکیم 32

گفتند: منزهی تو! ما را جز آنچه خود به ما آموخته ای هیچ دانشی نیست تویی دانای حکیم (32)

قال یا آدم أنبئهم بأسمائهم فلما أنبأهم بأسمائهم قال ألم أقل لکم انی أعلم غیب السماوات و الأرض و أعلم ما تبدون و ما کنتم تکتمون 33

فرمود: ای آدم، ایشان را از اسامی آنان خبر ده و چون آدم ایشان را از اسماءشان خبر داد، فرمود: آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمان‌ها و زمین را میدانم و آنچه را آشکار میکنید و آنچه را پنهان میداشتید میدانم؟ (33)

و اذ قلنا للملائک اسجدوا لآدم فسجدوا الا ابلیس أبی و استکبر و کان من الکافرین 34

و چون فرشتگان را فرمودیم: برای آدم سجده کنید پس بجز ابلیس که سر باز زد و کبر ورزید و از کافران شد همه به سجده درافتادند (34)

و قلنا یا آدم اسکن أنت و زوجک الجن و کلا منها رغدا حیث شئتما و لا تقربا هذه الشجر فتکونا من الظالمین 35

و گفتیم: ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیرید و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید ولی به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود (35)

فأزلهما الشیطان عنها فأخرجهما مما کانا فیه و قلنا اهبطوا بعضکم لبعض عدو و لکم فی الأرض مستقر و متاع الی حین 36

پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید و از آنچه در آن بودند ایشان را به درآورد و فرمودیم: فرود آیید شما دشمن همدیگرید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود (36)

فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه انه هو التواب الرحیم 37

سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت نمود و خدا بر او ببخشود آری اوست که توبه پذیر مهربان است (37)

قلنا اهبطوا منها جمیعا فاما یأتینکم منی هدی فمن تبع هدای فلا خوف علیهم و لا هم یحزنون 38

فرمودیم: جملگی از آن فرود آیید پس اگر از جانب من شما را هدایتی رسد آنان که هدایتم را پیروی کنند بر ایشان بیمی نیست و غمگین نخواهند شد (38)

و الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا أولئک أصحاب النار هم فیها خالدون 39

ولی کسانی که کفر ورزیدند و نشانههای ما را دروغ انگاشتند آنانند که اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود (39)

یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی أنعمت علیکم و أوفوا بعهدی أوف بعهدکم و ایای فارهبون 40

ای فرزندان اسرائیل، نعمتهایم را که بر شما ارزانی داشتم به یاد آرید و به پیمانم وفا کنید تا به پیمانتان وفا کنم و تنها از من بترسید (40)

و آمنوا بما أنزلت مصدقا لما معکم و لا تکونوا أول کافر به و لا تشتروا بآیاتی ثمنا قلیلا و ایای فاتقون 41

و بدانچه نازل کرده ام که مؤید همان چیزی است که با شماست ایمان آرید و نخستین منکر آن نباشید و آیات مرا به بهایی ناچیز نفروشید و تنها از من پروا کنید (41)

و لا تلبسوا الحق بالباطل و تکتموا الحق و أنتم تعلمون 42

و حق را به باطل درنیامیزید و حقیقت را با آنکه خود میدانید کتمان نکنید (42)

و أقیموا الصلا و آتوا الزکا و ارکعوا مع الراکعین 43

و نماز را بر پا دارید و زکات را بدهید و با رکوع کنندگان رکوع کنید (43)

أتأمرون الناس بالبر و تنسون أنفسکم و أنتم تتلون الکتاب أفلا تعقلون 44

آیا مردم را به نیکی فرمان میدهید و خود را فراموش میکنید با اینکه شما کتاب خدا را میخوانید؟ آیا هیچ نمیاندیشید؟ (44)

و استعینوا بالصبر و الصلا و انها لکبیر الا علی الخاشعین 45

از شکیبایی و نماز یاری جویید؛ و به راستی این کارگران است مگر بر فروتنان (45)

الذین یظنون أنهم ملاقو ربهم و أنهم الیه راجعون 46

همان کسانی که میدانند با پروردگار خود دیدار خواهند کرد و به سوی او باز خواهند گشت (46)

یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی أنعمت علیکم و أنی فضلتکم علی العالمین 47

ای فرزندان اسرائیل، از نعمتهایم که بر شما ارزانی داشتم و از اینکه من شما را بر جهانیان برتری دادم، یاد کنید (47)

و اتقوا یوما لا تجزی نفس عن نفس شیئا و لا یقبل منها شفاع و لا یؤخذ منها عدل و لا هم ینصرون 48

و بترسید از روزی که هیچ کس چیزی از عذاب خدا را از کسی دفع نمیکند و نه از او شفاعتی پذیرفته و نه به جای وی بدلی گرفته میشود و نه یاری خواهند شد (48)

انتهای پیام /