با خواندن این سوره از عذاب قبر در امانید + صوت آیات

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره احزاب سی و سومین سوره قرآن است و در جزء بیست و یکم و بیست و دوم آن قرار دارد.

این سوره درباره پیروی‌نکردن از کافران و اطاعت از خداوند، برخی از قانون‌های دوره جاهلیت، وظایف همسران پیامبر، داستان ازدواج پیامبر با زینب بنت جحش و مسئله حجاب سخن می‌گوید.

آیات اولوالارحام، تأسی، تطهیر، خاتمیت، صلوات، امانت و آیه‌ای که زنان پیامبر را امهات المؤمنین می‌خواند، از آیات مشهور و نامدار سوره احزاب است.

در کتاب مجمع البیان درباره فضیلت سوره احزاب آمده است: اگر کسی سوره احزاب را بخواند و به خانواده‌ش بیاموزد، از عذاب قبر در امان است.

امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: کسانی که این سوره را زیاد می‌خوانند، در روز قیامت همراه با پیامبر (ص) و همسران او خواهند بود.

امام رضا (ع) هم درباره فضیلت سوره احزاب فرمودند: هر کس در تعقیب نماز صبح و مغرب پیش از آنکه برخیزد یا با کسی سخن بگوید، آیه صلوات این سوره «ان الله و ملائکه...» را بخواند و بعد بگوید: «اللهم صل علی محمدالنبی و ذریته» خداوند صد حاجتش را برآورده سازد؛ هفتاد تای آن را در دنیا و سی حاجت در آخرت.

فایل صوتی تلاوت سوره احزاب با صدای محمود ابوبکر الشاطری

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره احزاب همراه با ترجمه _س*

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خداوند رحمتگر مهربان

یا أیها النبی اتق الله و لا تطع الکافرین و المنافقین ان الله کان علیما حکیما 1

ای پیامبر از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر که خدا همواره دانای حکیم است (1)

و اتبع ما یوحی الیک من ربک ان الله کان بما تعملون خبیرا 2

و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوی تو وحی می شود پیروی کن که خدا همواره به آنچه می کنید آگاه است (2)

و توکل علی الله و کفی بالله وکیلا 3

و بر خدا اعتماد کن همین بس که خدا نگهبان توست (3)

ما جعل الله لرجل من قلبین فی جوفه و ما جعل أزواجکم اللائی تظاهرون منهن أمهاتکم و ما جعل أدعیاءکم أبناءکم ذلکم قولکم بأفواهکم و الله یقول الحق و هو یهدی السبیل 4

خداوند برای هیچ مردی در درونش دو دل ننهاده است و آن همسرانتان را که مورد ظهار قرار می دهید مادران شما نگردانیده و پسرخواندگانتان را پسران واقعی شما قرار نداده است این گفتار شما به زبان شماست ولی خدا حقیقت را می گوید و اوست که به راه راست هدایت می کند (4)

ادعوهم لآبائهم هو أقسط عند الله فان لم تعلموا آباءهم فاخوانکم فی الدین و موالیکم ولیس علیکم جناح فیما أخطأتم به ولکن ما تعمدت قلوبکم و کان الله غفورا رحیما 5

آنان را به نام پدرانشان بخوانید که این نزد خدا عادلانه‌تر است و اگر پدرانشان را نمی شناسید پس برادران دینی و موالی شمایند و در آنچه اشتبا‌ها مرتکب آن شده اید بر شما گناهی نیست ولی در آنچه دلهایتان عمد داشته است مسؤولید و خداست که همواره آمرزنده مهربان است (5)

النبی أولی بالمؤمنین من أنفسهم و أزواجه أمهاتهم و أولو الأرحام بعضهم أولی ببعض فی کتاب الله من المؤمنین و المهاجرین الا أن تفعلوا الی أولیائکم معروفا کان ذلک فی الکتاب مسطورا 6

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر و نزدیکتر است و همسرانش مادران ایشانند و خویشاوندان طبق کتاب خدا بعضی نسبت به بعضی اولویت دارند و بر مومنان و مهاجران مقدمند مگر آنکه بخواهید به دوستان مؤمن خود وصیت یا احسانی کنید و این در کتاب خدا نگاشته شده است (6)

و اذ أخذنا من النبیین میثاقهم و منک و من نوح و ابراهیم و موسی و عیسی ابن مریم و أخذنا منهم میثاقا غلیظا 7

و یاد کن هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم و از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی پسر مریم و از همه آنان پیمانی استوار گرفتیم (7)

لیسأل الصادقین عن صدقهم و أعد للکافرین عذابا ألیما 8

تا راستان را از صدقشان باز پرسد و برای کافران عذابی دردناک آماده کرده است (8)

یا أیها الذین آمنوا اذکروا نعم الله علیکم اذ جاءتکم جنود فأرسلنا علیهم ریحا و جنودا لم تروها و کان الله بما تعملون بصیرا 9

ای کسانی که ایمان آورده اید نعمت خدا را بر خود به یاد آرید آنگاه که لشکرهایی به سوی شما در آمدند پس بر سر آنان تندبادی و لشکرهایی که آن‌ها را نمی دیدید فرستادیم و خدا به آنچه می کنید همواره بیناست (9)

اذ جاءوکم من فوقکم و من أسفل منکم و اذ زاغت الأبصار و بلغت القلوب الحناجر و تظنون بالله الظنونا 10

هنگامی که از بالای سر شما و از زیر پای شما آمدند و آنگاه که چشم‌ها خیره شد و جان‌ها به گلوگاه‌ها رسید و به خدا گمانهایی نابجا می بردید (10)

هنالک ابتلی المؤمنون و زلزلوا زلزالا شدیدا 11

آنجا بود که مؤمنان در آزمایش قرار گرفتند و سخت تکان خوردند (11)

و اذ یقول المنافقون و الذین فی قلوبهم مرض ما وعدنا الله و رسوله الا غرورا 12

و هنگامی که منافقان و کسانی که در دلهایشان بیماری است می گفتند خدا و فرستاده اش جز فریب به ما وعده ای ندادند (12)

و اذ قالت طائف منهم یا أهل یثرب لا مقام لکم فارجعوا و یستأذن فریق منهم النبی یقولون ان بیوتنا عور و ما هی بعور ان یریدون الا فرارا 13

و چون گروهی از آنان گفتند ای مردم مدینه دیگر شما را جای درنگ نیست برگردید و گروهی از آنان از پیامبر اجازه می خواستند و می گفتند خانه های ما بیحفاظ است ولی خانه هایشان بی حفاظ نبود آنان جز گریز از جهاد چیزی نمی خواستند (13)

و لو دخلت علیهم من أقطارها ثم سئلوا الفتن لآتوها و ما تلبثوا بها الا یسیرا 14

و اگر از اطراف مدینه مورد هجوم واقع می شدند و آنگاه آنان را به ارتداد می خواندند قطعا آن را می پذیرفتند و جز اندکی در این کار درنگ نمیکردند (14)

و لقد کانوا عاهدوا الله من قبل لا یولون الأدبار و کان عهد الله مسئولا 15

با آنکه قبلا با خدا سخت پیمان بسته بودند که پشت به دشمن نکنند و پیمان خدا همواره بازخواست دارد (15)

قل لن ینفعکم الفرار ان فررتم من الموت أو القتل واذا لا تمتعون الا قلیلا 16

بگو اگر از مرگ یا کشته شدن بگریزید هرگز این گریز برای شما سود نمی بخشد و در آن صورت جز اندکی برخوردار نخواهید شد (16)

قل من ذا الذی یعصمکم من الله ان أراد بکم سوءا أو أراد بکم رحم و لا یجدون لهم من دون الله ولیا و لا نصیرا 17

بگو چه کسی می تواند در برابر خدا از شما حمایت کند اگر او بخواهد برای شما بد بیاورد یا بخواهد شما را رحمت کند و غیر از خدا برای خود یار و یاوری نخواهند یافت (17)

قد یعلم الله المعوقین منکم و القائلین لاخوانهم هلم الینا و لا یأتون البأس الا قلیلا 18

خداوند کارشکنان و مانعشوندگان شما و آن کسانی را که به برادرانشان می گفتند نزد ما بیایید و جز اندکی روی به جنگ نمی آورند خوب می شناسد (18)

أشح علیکم فاذا جاء الخوف رأیتهم ینظرون الیک تدور أعینهم کالذی یغشی علیه من الموت فاذا ذهب الخوف سلقوکم بألسن حداد أشح علی الخیر أولئک لم یؤمنوا فأحبط الله أعمالهم و کان ذلک علی الله یسیرا 19

بر شما بخیلانند و چون خطر فرا رسد آنان را می بینی که مانند کسی که مرگ او را فرو گرفته چشمانشان در حدقه می چرخد و به سوی تو می نگرند و چون ترس برطرف شود شما را با زبانهایی تند نیش می زنند بر مال حریصند آنان ایمان نیاورده اند و خدا اعمالشان را تباه گردانیده و این کار همواره بر خدا آسان است (19)

یحسبون الأحزاب لم یذهبوا و ان یأت الأحزاب یودوا لو أنهم بادون فی الأعراب یسألون عن أنبائکم ولو کانوا فیکم ما قاتلوا الا قلیلا 20

اینان چنین می پندارند که دسته های دشمن نرفته اند و اگر دسته های دشمن بازآیند آرزو می کنند کاش میان اعراب بادیه نشین بودند و از اخبار مربوط به شما جویا می شدند و اگر در میان شما بودند جز اندکی جنگ نمیکردند (20)

لقد کان لکم فی رسول الله أسو حسن لمن کان یرجو الله و الیوم الآخر و ذکر الله کثیرا 21

قطعا برای شما در اقتدا به رسول خدا سرمشقی نیکوست برای آن کس که به خدا و روز بازپسین امید دارد و خدا را فراوان یاد می کند (21)

و لما رأی المؤمنون الأحزاب قالوا هذا ما وعدنا الله و رسوله و صدق الله و رسوله و ما زادهم الا ایمانا و تسلیما 22

و چون مومنان دسته های دشمن را دیدند گفتند این همان است که خدا و فرستاده اش به ما وعده دادند و خدا و فرستاده اش راست گفتند و جز بر ایمان و فرمانبرداری آنان نیفزود (22)

من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدوا الله علیه فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا 23

از میان مومنان مردانی اند که به آنچه با خدا عهد بستند صادقانه وفا کردند برخی از آنان به شهادت رسیدند و برخی از آن‌ها در همین انتظارند و هرگز عقیده خود را] تبدیل نکردند (23)

لیجزی الله الصادقین بصدقهم و یعذب المنافقین ان شاء أو یتوب علیهم ان الله کان غفورا رحیما 24

تا خدا راستگویان را به پاداش راستیشان پاداش دهد و منافقان را اگر بخواهد عذاب کند یا بر ایشان ببخشاید که خدا همواره آمرزنده مهربان است (24)

ورد الله الذین کفروا بغیظهم لم ینالوا خیرا و کفی الله المؤمنین القتال و کان الله قویا عزیزا 25

و خداوند آنان را که کفر ورزیده اند بیآنکه به مالی رسیده باشند به غیظ و حسرت برگرداند و خدا زحمت جنگ را از مؤمنان برداشت و خدا همواره نیرومند شکست ناپذیر است (25)

و أنزل الذین ظاهروهم من أهل الکتاب من صیاصیهم و قذف فی قلوبهم الرعب فریقا تقتلون و تأسرون فریقا 26

و کسانی از اهل کتاب را که با مشرکان همپشتی کرده بودند از دژهایشان به زیر آورد و در دلهایشان هراس افکند گروهی را می کشتید و گروهی را اسیر میکردید (26)

و أورثکم أرضهم و دیارهم و أموالهم وأرضا لم تطئوها و کان الله علی کل شیء قدیرا 27

و زمینشان و خانه ها و اموالشان و سرزمینی را که در آن پا ننهاده بودید به شما میراث داد و خدا بر هر چیزی تواناست (27)

یا أیها النبی قل لأزواجک ان کنتن تردن الحیا الدنیا وزینتها فتعالین أمتعکن و أسرحکن سراحا جمیلا 28

ای پیامبر به همسرانت بگو اگر خواهان زندگی دنیا و زینت آنید بیایید تا مهرتان را بدهم و خوش و خرم شما را رها کنم (28)

و ان کنتن تردن الله و رسوله والدار الآخر فان الله أعد للمحسنات منکن أجرا عظیما 29

و اگر خواستار خدا و فرستاده وی و سرای آخرتید پس به راستی خدا برای نیکوکاران شما پاداش بزرگی آماده گردانیده است (29)

یا نساء النبی من یأت منکن بفاحش مبین یضاعف لها العذاب ضعفین وکان ذلک علی الله یسیرا 30

ای همسران پیامبر هر کس از شما مبادرت به کار زشت آشکاری کند عذابش دو چندان خواهد بود و این بر خدا همواره آسان است (30)

و من یقنت منکن لله و رسوله و تعمل صالحا نؤتها أجرها مرتین وأعتدنا لها رزقا کریما 31

و هر کس از شما خدا و فرستاده اش را فرمان برد و کار شایسته کند پاداشش را دو چندان می دهیم و برایش روزی نیکو فراهم خواهیم ساخت (31)

یا نساء النبی لستن کأحد من النساء ان اتقیتن فلا تخضعن بالقول فیطمع الذی فی قلبه مرض و قلن قولا معروفا 32

ای همسران پیامبر شما مانند هیچ یک از زنان دیگر نیستید اگر سر پروا دارید پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیماری است طمع ورزد و گفتاری شایسته گویید (32)

و قرن فی بیوتکن و لا تبرجن تبرج الجاهلی الأولی و أقمن الصلا و آتین الزکا و أطعن الله و رسوله انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت و یطهرکم تطهیرا 33

و در خانه هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهای خود را آشکار مکنید و نماز برپا دارید و زکات بدهید و خدا و فرستاده اش را فرمان برید خدا فقط می خواهد آلودگی را از شما خاندان پیامبر بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند (33)

و اذکرن ما یتلی فی بیوتکن من آیات الله و الحکم ان الله کان لطیفا خبیرا 34

و آنچه را که از آیات خدا و سخنان حکمت آمیز در خانه های شما خوانده می شود یاد کنید در حقیقت خدا همواره دقیق و آگاه است (34)

ان المسلمین و المسلمات و المؤمنین و المؤمنات و القانتین و القانتات و الصادقین و الصادقات و الصابرین و الصابرات و الخاشعین و الخاشعات و المتصدقین و المتصدقات و الصائمین و الصائمات و الحافظین فروجهم و الحافظات و الذاکرین الله کثیرا و الذاکرات أعد الله لهم مغفر و أجرا عظیما 35

مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان با ایمان و مردان و زنان عبادتپیشه و مردان و زنان راستگو و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فروتن و مردان و زنان صدقه دهنده و مردان و زنان روزه دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خدا را فراوان یاد می کنند خدا برای همه آنان آمرزشی و پاداشی بزرگ فراهم ساخته است (35)

و ما کان لمؤمن ولا مؤمن اذا قضی الله و رسوله أمرا أن یکون لهم الخیر من أمرهم و من یعص الله و رسوله فقد ضل ضلالا مبینا 36

و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد که چون خدا و فرستاده اش به کاری فرمان دهند برای آنان در کارشان اختیاری باشد و هر کس خدا و فرستاده اش را نافرمانی کند قطعا دچار گمراهی آشکاری گردیده است (36)

و اذ تقول للذی أنعم الله علیه و أنعمت علیه أمسک علیک زوجک و اتق الله و تخفی فی نفسک ما الله مبدیه و تخشی الناس و الله أحق أن تخشاه فلما قضی زید منها وطرا زوجناکها لکی لا یکون علی المؤمنین حرج فی أزواج أدعیائهم اذا قضوا منهن وطرا و کان أمر الله مفعولا 37

و آنگاه که به کسی که خدا بر او نعمت ارزانی داشته بود و تو نیز به او نعمت داده بودی می گفتی همسرت را پیش خود نگاه دار و از خدا پروا بدار و آنچه را که خدا آشکارکننده آن بود در دل خود نهان میکردی و از مردم می ترسیدی با آنکه خدا سزاوارتر بود که از او بترسی پس چون زید از آن زن کام برگرفت و او را ترک گفت وی را به نکاح تو درآوردیم تا در آینده در مورد ازدواج مؤمنان با زنان پسرخواندگانشان چون آنان را طلاق گفتند گناهی نباشد و فرمان خدا صورت اجرا پذیرد (37)

ما کان علی النبی من حرج فیما فرض الله له سن الله فی الذین خلوا من قبل و کان أمر الله قدرا مقدورا 38

بر پیامبر در آنچه خدا برای او فرض گردانیده گناهی نیست این سنت خداست که از دیرباز در میان گذشتگان معمول بوده و فرمان خدا همواره به اندازه مقرر و متناسب با توانایی است (38)

الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لا یخشون أحدا الا الله و کفی بالله حسیبا 39

همان کسانی که پیامهای خدا را ابلاغ می کنند و از او می ترسند و از هیچ کس جز خدا بیم ندارند و خدا برای حسابرسی کفایت می کند (39)

ما کان محمد أبا أحد من رجالکم ولکن رسول الله و خاتم النبیین و کان الله بکل شیء علیما 40

محمد پدر هیچ یک از مردان شما نیست ولی فرستاده خدا و خاتم پیامبران است و خدا همواره بر هر چیزی داناست (40)

یا أیها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا 41

ای کسانی که ایمان آورده اید خدا را یاد کنید یادی بسیار (41)

و سبحوه بکر و أصیلا 42

و صبح و شام او را به پاکی بستایید (42)

هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمات الی النور و کان بالمؤمنین رحیما 43

اوست کسی که با فرشتگان خود بر شما درود می فرستد تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی برآورد و به مؤمنان همواره مهربان است (43)

تحیتهم یوم یلقونه سلام و أعد لهم أجرا کریما 44

درودشان روزی که دیدارش کنند سلام خواهد بود و برای آنان پاداشی نیکو آماده کرده است (44)

یا أیها النبی انا أرسلناک شاهدا و مبشرا و نذیرا 45

ای پیامبر ما تو را به سمت گواه و بشارتگر و هشداردهنده فرستادیم (45)

وداعیا الی الله باذنه و سراجا منیرا 46

و دعوت کننده به سوی خدا به فرمان او و چراغی تابناک (46)

و بشر المؤمنین بأن لهم من الله فضلا کبیرا 47

و مؤمنان را مژده ده که برای آنان از جانب خدا بخشایشی فراوان خواهد بود (47)

و لا تطع الکافرین و المنافقین ودع أذاهم و توکل علی الله و کفی بالله وکیلا 48

و کافران و منافقان را فرمان مبر و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد کن و کارسازی چون خدا کفایت می کند (48)

یا أیها الذین آمنوا اذا نکحتم المؤمنات ثم طلقتموهن من قبل أن تمسوهن فما لکم علیهن من عد تعتدونها فمتعوهن و سرحوهن سراحا جمیلا 49

ای کسانی که ایمان آورده اید اگر زنان مؤمن را به نکاح خود درآوردید آنگاه پیش از آنکه با آنان همخوابگی کنید طلاقشان دادید دیگر بر عهده آن‌ها عده ای که آن را بشمارید نیست پس مهرشان را بدهید و خوش و خرم آن‌ها را رها کنید (49)

یا أیها النبی انا أحللنا لک أزواجک اللاتی آتیت أجورهن و ما ملکت یمینک مما أفاء الله علیک و بنات عمک و بنات عماتک و بنات خالک و بنات خالاتک اللاتی هاجرن معک و امرأ مؤمن ان و هبت نفسها للنبی ان أراد النبی أن یستنکحها خالص لک من دون المؤمنین قد علمنا ما فرضنا علیهم فی أزواجهم و ما ملکت أیمانهم لکیلا یکون علیک حرج و کان الله غفورا رحیما 50

ای پیامبر ما برای تو آن همسرانی را که مهرشان را داده ای حلال کردیم و کنیزانی را که خدا از غنیمت جنگی در اختیار تو قرار داده و دختران عمویت و دختران عمه هایت و دختران دایی تو و دختران خاله هایت که با تو مهاجرت کرده اند و زن مؤمنی که خود را داوطلبانه به پیامبر ببخشددر صورتی که پیامبر بخواهد او را به زنی گیرد این ازدواج از روی بخشش ویژه توست نه دیگر مؤمنان ما نیک می دانیم که در مورد زنان و کنیزانشان چه بر آنان مقرر کرده ایم تا برای تو مشکلی پیش نیاید و خدا همواره آمرزنده مهربان است (50)

ترجی من تشاء منهن و تؤوی الیک من تشاء ومن ابتغیت ممن عزلت فلا جناح علیک ذلک أدنی أن تقر أعینهن و لا یحزن و یرضین بما آتیتهن کلهن و الله یعلم ما فی قلوبکم و کان الله علیما حلیما 51

نوبت هر کدام از آن زن‌ها را که می خواهی به تاخیر انداز و هر کدام را که می خواهی پیش خود جای ده و بر تو باکی نیست که هر کدام را که ترک کرده ای دوباره طلب کنی این نزدیکتر است برای اینکه چشمانشان روشن گردد و دلتنگ نشوند و همگیشان به آنچه به آنان داده ای خشنود گردند و آنچه در دلهای شماست خدا می داند و خدا همواره دانای بردبار است (51)

لا یحل لک النساء من بعد و لا أن تبدل بهن من أزواج و لو أعجبک حسنهن الا ما ملکت یمینک و کان الله علی کل شیء رقیبا 52

از این پس دیگر گرفتن زنان و نیز اینکه به جای آنان زنان دیگری بر تو حلال نیست هر چند زیبایی آن‌ها برای تو مورد پسند افتد به استثنای کنیزان و خدا همواره بر هر چیزی مراقب است (52)

یا أیها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوت النبی الا أن یؤذن لکم الی طعام غیر ناظرین اناه ولکن اذا دعیتم فادخلوا فاذا طعمتم فانتشروا و لا مستأنسین لحدیث ان ذلکم کان یؤذی النبی فیستحیی منکم و الله لا یستحیی من الحق و اذا سألتموهن متاعا فاسألوهن من وراء حجاب ذلکم أطهر لقلوبکم و قلوبهن و ما کان لکم أن تؤذوا رسول الله و لا أن تنکحوا أزواجه من بعده أبدا ان ذلکم کان عند الله عظیما 53

ای کسانی که ایمان آورده اید داخل اتاقهای پیامبر مشوید مگر آنکه برای خوردن طعامی به شما اجازه داده شود آن هم بی آنکه در انتظار پخته شدن آن باشید ولی هنگامی که دعوت شدید داخل گردید و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید بیآنکه سرگرم سخنی گردید این رفتار شما پیامبر را می رنجاند ولی از شما شرم می دارد و حال آنکه خدا از حق گویی شرم نمی کند و، چون از زنان پیامبر چیزی خواستید از پشت پرده از آنان بخواهید این برای دلهای شما و دلهای آنان پاکیزه‌تر است و شما حق ندارید رسول خدا را برنجانید و مطلقا نباید زنانش را پس از مرگ او به نکاح خود درآورید چرا که این کار نزد خدا همواره گناهی بزرگ است (53)

ان تبدوا شیئا أو تخفوه فان الله کان بکل شیء علیما 54

اگر چیزی را فاش کنید یا آن را پنهان دارید قطعا خدا به هر چیزی داناست (54)

لا جناح علیهن فی آبائهن و لا أبنائهن و لا اخوانهن و لا أبناء اخوانهن و لا أبناء أخواتهن و لا نسائهن و لا ما ملکت أیمانهن و اتقین الله ان الله کان علی کل شیء شهیدا 55

بر زنان در مورد پدران و پسران و برادران و پسران برادران و پسران خواهران و زنان همکیش و بردگانشان گناهی نیست که دیده شوند و باید از خدا پروا بدارید که خدا همواره بر هر چیزی گواه است (55)

ان الله و ملائکته یصلون علی النبی یا أیها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما 56

خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می فرستند ای کسانی که ایمان آورده اید بر او درود فرستید و به فرمانش بخوبی گردن نهید (56)

ان الذین یؤذون الله و رسوله لعنهم الله فی الدنیا و الآخر و أعد لهم عذابا مهینا 57

بی گمان کسانی که خدا و پیامبر او را آزار می رسانند خدا آنان را در دنیا و آخرت لعنت کرده و برایشان عذابی خفت آور آماده ساخته است (57)

و الذین یؤذون المؤمنین و المؤمنات بغیر ما اکتسبوا فقد احتملوا بهتانا واثما مبینا 58

و کسانی که مردان و زنان مؤمن را بیآنکه مرتکب عمل زشتی شده باشند آزار می رسانند قطعا تهمت و گناهی آشکار به گردن گرفته اند (58)

یا أیها النبی قل لأزواجک و بناتک و نساء المؤمنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک أدنی أن یعرفن فلا یؤذین و کان الله غفورا رحیما 59

ای پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوششهای خود را بر خود فروتر گیرند این برای آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند به احتیاط نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است (59)

لئن لم ینته المنافقون و الذین فی قلوبهم مرض و المرجفون فی المدین لنغرینک بهم ثم لا یجاورونک فیها الا قلیلا 60

اگر منافقان و کسانی که در دلهایشان مرضی هست و شایعه افکنان در مدینه از کارشان باز نایستند تو را سخت بر آنان مسلط می کنیم تا جز مدتی اندک در همسایگی تو نپایند (60)

ملعونین أینما ثقفوا أخذوا و قتلوا تقتیلا 61

از رحمت خدا دور گردیده و هر کجا یافته شوند گرفته و سخت کشته خواهند شد (61)

سن الله فی الذین خلوا من قبل ولن تجد لسن الله تبدیلا 62

در باره کسانی که پیشتر بوده اند همین سنت خدا جاری بوده است و در سنت خدا هرگز تغییری نخواهی یافت (62) یسألک الناس عن الساع قل انما علمها عند الله و ما یدریک لعل الساع تکون قریبا 63

مردم از تو در باره رستاخیز می پرسند بگو علم آن فقط نزد خداست و چه می دانی شاید رستاخیز نزدیک باشد (63)

ان الله لعن الکافرین و أعد لهم سعیرا 64

خدا کافران را لعنت کرده و برای آن‌ها آتش فروزانی آماده کرده است (64)

خالدین فیها أبدا لا یجدون ولیا و لا نصیرا 65

جاودانه در آن می مانند نه یاری می یابند و نه یاوری (65)

یوم تقلب وجوههم فی النار یقولون یا لیتنا أطعنا الله و أطعنا الرسولا 66

روزی که چهره هایشان را در آتش زیرورو می کنند می گویند ای کاش ما خدا را فرمان می بردیم و پیامبر را اطاعت میکردیم (66)

و قالوا ربنا انا أطعنا سادتنا و کبراءنا فأضلونا السبیلا 67

و می گویند پروردگارا ما رؤسا و بزرگتران خویش را اطاعت کردیم و ما را از راه به در کردند (67)

ربنا آتهم ضعفین من العذاب و العنهم لعنا کبیرا 68

پروردگارا آنان را دو چندان عذاب ده و لعنتشان کن لعنتی بزرگ (68)

یا أیها الذین آمنوا لا تکونوا کالذین آذوا موسی فبرأه الله مما قالوا و کان عند الله وجیها 69

ای کسانی که ایمان آورده اید مانند کسانی مباشید که موسی را با اتهام خود آزار دادند و خدا او را از آنچه گفتند مبرا ساخت و نزد خدا آبرومند بود (69)

یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و قولوا قولا سدیدا 70

ای کسانی که ایمان آورده اید از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید (70)

یصلح لکم أعمالکم و یغفر لکم ذنوبکم و من یطع الله و رسوله فقد فاز فوزا عظیما 71

تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشاید و هر کس خدا و پیامبرش را فرمان برد قطعا به رستگاری بزرگی نایل آمده است (71)

انا عرضنا الأمان علی السماوات و الأرض و الجبال فأبین أن یحملنها و أشفقن منها و حملها الانسان انه کان ظلوما جهولا 72

ما امانت الهی و بار تکلیف را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند ولی انسان آن را برداشت راستی او ستمگری نادان بود (72)

لیعذب الله المنافقین و المنافقات و المشرکین و المشرکات و یتوب الله علی المؤمنین و المؤمنات و کان الله غفورا رحیما 73

آری چنین است تا خدا مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را عذاب کند و توبه مردان و زنان با ایمان را بپذیرد و خدا همواره آمرزنده مهربان است (73)

انتهای پیام /