با خواندن این سوره روزی‌تان گسترده می‌شود + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره ذاریات با صدای محمد منشاوی را اینجا بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره ذاریات پنجاه و یکمین سوره قرآن است و در جزء بیست ششم و بیست هفتم آن قرار دارد.
ذاریات جمع ذاریه به معنای باد و موضوع اصلی سوره ذاریات قیامت است.
در این سوره همچنین به توحید و نشانه‌های خدا در آفرینش، مهمانی فرشتگان در خانه ابراهیم (ع) و مأموریتشان برای عذاب قوم لوط، داستان حضرت موسی (ع) و سرگذشت قوم عاد، قوم ثمود و قوم نوح پرداخته شده است.
آیه 56 از آیات مشهور سوره ذاریات است و عبادت خداوند را هدف از آفرینش جنیان و انسان معرفی می‌کند.
پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت سوره ذاریات فرموند: اگر کسی سوره ذاریات را قرائت کند به ازای هر بادی که می‌وزد، ده پاداش به او داده می‌شود.
شیخ صدوق هم به نقل از امام صادق (ع) نوشته است؛ هر کس سوره ذاریات را در روز یا شب تلاوت کند، خداوند زندگی‌اش را اصلاح می‌کند و به او روزی گسترده می‌دهد و قبر او را با چراغی تا روز قیامت روشن می‌کند.
فایل صوتی تلاوت سوره ذاریات با صدای محمد منشاوی
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره ذاریات همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
و الذار‌یات ذر‌وا 1
سوگند به بادهای ذره‌افشان (1)
فالحاملات وقر‌ا 2
و ابرهای گرانبار (2)
فالجار‌یات یسر‌ا 3
و سبک سیران (3)
فالمقسمات أمر‌ا 4
و تقسیم‌کنندگان کار‌ها (4)
انما توعدون لصادق 5
که آنچه وعده داده شده‌اید راست است (5)
و ان الدین لواقع 6
و روز پاداش واقعیت دارد (6)
و السماء ذات الحبک 7
سوگند به آسمان مشبک (7)
انکم لفی قول مختلف 8
که شما درباره قرآن در سخنی گوناگونید (8)
یؤفک عنه من أفک 9
بگوی تا هر که از آن برگشته، برگشته باشد (9)
قتل الخر‌اصون 10
مرگ بر دروغپردازان! (10)
الذین هم فی غمر ساهون 11
همانان که در ورطه نادانی بی‌خبرند (11)
یسألون أیان یوم الدین 12
پرسند: روز پاداش کی است (12)
یوم هم علی النار یفتنون 13
همان روز که آنان بر آتش، عقوبت و آزموده شوند (13)
ذوقوا فتنتکم هذا الذی کنتم به تستعجلون 14
عذاب موعود خود را بچشید این است همان بلایی که با شتاب خواستار آن بودید (14)
ان المتقین فی جنات و عیون 15
پرهیزگاران در باغ‌ها و چشمه سارانند (15)
آخذین ما آتاهم ر‌بهم انهم کانوا قبل ذلک محسنین 16
آنچه را پروردگارشان عطا فرموده می‌گیرند زیرا که آن‌ها پیش از این نیکوکار بودند (16)
کانوا قلیلا من اللیل ما یهجعون 17
و از شب اندکی را می‌غنودند (17)
و بالأسحار هم یستغفر‌ون 18
و در سحرگاهان از خدا طلب آمرزش می‌کردند (18)
و فی أموالهم حق للسائل و المحر‌وم 19
و در اموالشان برای سائل و محروم حقی معین بود (19)
و فی الأر‌ض آیات للموقنین 20
و روی زمین برای اهل یقین نشانه‌هایی متقاعدکننده است (20)
و فی أنفسکم أفلا تبصر‌ون 21
و در خود شما پس مگر نمی‌بینید؟ (21)
و فی السماء ر‌زقکم و ما توعدون 22
و روزی شما و آنچه وعده داده شده‌اید در آسمان است (22)
فو ر‌ب السماء و الأر‌ض انه لحق مثل ما أنکم تنطقون 23
پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که واقعا او حق است همان گونه که خود شما سخن می‌گویید (23)
هل أتاک حدیث ضیف ابراهیم المکر‌مین 24
آیا خبر مهمانان ارجمند ابراهیم به تو رسید؟ (24)
اذ دخلوا علیه فقالوا سلاما قال سلام قوم منکر‌ون 25
چون بر او درآمدند پس سلام گفتند. گفت: سلام، مردمی ناشناسید (25)
فر‌اغ الی أهله فجاء بعجل سمین 26
پس آهسته به سوی زنش رفت و گوساله‌ای فربه و بریان آورد (26)
فقر‌به الیهم قال ألا تأکلون 27
آن را به نزدیکشان برد و گفت: مگر نمی‌خورید؟ (27)
فأوجس منهم خیف قالوا لا تخف و بشر‌وه بغلام علیم 28
و در دلش از آنان احساس ترسی کرد. گفتند: مترس و او را به پسری دانا مژده دادند (28)
فأقبلت امر‌أته فی صر فصکت وجهها و قالت عجوز عقیم 29
و زنش با فریادی از شگفتی سر رسید و بر چهره خود زد و گفت: زنی پیر نازا چگونه بزاید؟ (29)
قالوا کذلک قال ر‌بک انه هو الحکیم العلیم 30
گفتند: پروردگارت چنین فرموده است. او خود حکیم داناست (30)
قال فما خطبکم أیها المر‌سلون 31
ابراهیم گفت: ای فرستادگان، مأموریت شما چیست؟ (31)
قالوا انا أر‌سلنا الی قوم مجر‌مین 32
گفتند: ما به سوی مردمی پلیدکار فرستاده شده‌ایم (32)
لنر‌سل علیهم حجار من طین 33
تا سنگهایی از گل رس بر سر آنان فرو فرستیم (33)
مسوم عند ر‌بک للمسر‌فین 34
که نزد پروردگارت برای مسرفان نشان‌گذاری شده است (34)
فأخر‌جنا من کان فیها من المؤمنین 35
پس هر که از مؤمنان در آن شهرها بود بیرون بردیم (35)
فما وجدنا فیها غیر بیت من المسلمین 36
و لی در آنجا جز یک خانه از فرمانبران خدا بیشتر نیافتیم (36)
و تر‌کنا فیها آی للذین یخافون العذاب الألیم 37
و در آنجا برای آن‌ها که از عذاب پر درد می‌ترسند، عبرتی به جای گذاشتیم (37)
و فی موسی اذ أر‌سلناه الی فرعون بسلطان مبین 38
و نیز در ماجرای موسی، چون او را با حجتی آشکار به سوی فرعون گسیل داشتیم (38)
فتولی بر‌کنه و قال ساحر أو مجنون 39
پس فرعون با ارکان دولت خود روی برتافت و گفت: این شخص ساحر یا دیوانه‌ای است (39)
فأخذناه و جنوده فنبذناهم فی الیم و هو ملیم 40
تا او و سپاهیانش را گرفتیم و آنان را در دریا افکندیم در حالی که او در آخرین لحظه نکوهشگر خود بود (40)
و فی عاد اذ أر‌سلنا علیهم الر‌یح العقیم 41
و در ماجرای عاد نیز چون بر سر آن‌ها آن باد مهلک را فرستادیم (41)
ما تذر من شیء أتت علیه الا جعلته کالر‌میم 42
به هر چه می‌وزید آن را چون خاکستر استخوان مرده می‌گردانید (42)
و فی ثمود اذ قیل لهم تمتعوا حتی حین 43
و در ماجرای ثمود نیز عبرتی بود آنگاه که به ایشان گفته شد: تا چندی برخوردار شوید (43)
فعتوا عن أمر ر‌بهم فأخذتهم الصاعق و هم ینظر‌ون 44
تا آنکه از فرمان پروردگار خود سر برتافتند و در حالی که آن‌ها می‌نگریستند آذرخش آنان را فرو گرفت (44)
فما استطاعوا من قیام و ما کانوا منتصر‌ین 45
در نتیجه نه توانستند به پای خیزند و نه طلب یاری کنند (45)
و قوم نوح من قبل انهم کانوا قوما فاسقین 46
و قوم نوح نیز پیش از آن اقوام نامبرده همین گونه هلاک شدند زیرا آن‌ها مردمی نافرمان بودند (46)
و السماء بنیناها بأید و انا لموسعون 47
و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم و بی‌گمان ما آسمان گستریم! (47)
و الأر‌ض فر‌شناها فنعم الماهدون 48
و زمین را گسترانیده‌ایم و چه نیکو گسترندگانیم (48)
و من کل شیء خلقنا زوجین لعلکم تذکر‌ون 49
و از هر چیزی دو گونه یعنی نر و ماده آفریدیم امید که شما عبرت گیرید (49)
ففر‌وا الی الله انی لکم منه نذیر مبین 50
پس به سوی خدا بگریزید، که من شما را از طرف او بیم‌دهنده‌ای آشکارم (50)
و لا تجعلوا مع الله الها آخر انی لکم منه نذیر مبین 51
و با خدا معبودی دیگر قرار مدهید که من از جانب او هشداردهنده‌ای آشکارم (51)
کذلک ما أتی الذین من قبلهم من ر‌سول الا قالوا ساحر أو مجنون 52
بدین سان بر کسانی که پیش از آن‌ها بودند هیچ پیامبری نیامد جز اینکه گفتند: ساحر یا دیوانه‌ای است (52)
أتواصوا به بل هم قوم طاغون 53
آیا همدیگر را به این سخن سفارش کرده بودند؟ نه! بلکه آنان مردمی سرکش بودند (53)
فتول عنهم فما أنت بملوم 54
پس از آنان روی بگردان، که تو در خور نکوهش نیستی (54)
و ذکر فان الذکر‌ی تنفع المؤمنین 55
و پند ده که مؤمنان را پند سود بخشد (55)
و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون 56
و جن و انس را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند (56)
ما أر‌ید منهم من ر‌زق و ما أر‌ید أن یطعمون 57
از آنان هیچ روزیی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم که مرا خوراک دهند (57)
ان الله هو الر‌زاق ذو القو المتین 58
خداست که خود روزی بخش نیرومند استوار است (58)
فان للذین ظلموا ذنوبا مثل ذنوب أصحابهم فلا یستعجلون 59
پس برای کسانی که ستم کردند بهره‌ای است از عذاب همانند بهره عذاب یاران قبلی شان پس بگو: در خواستن عذاب از من شتابزدگی نکنند (59)
فویل للذین کفر‌وا من یومهم الذی یوعدون 60
پس وای بر کسانی که کافر شده‌اند از آن روزی که وعده یافته‌اند (60)
انتهای پیام /