با خواندن این سوره صاحب شرف دنیا و آخرت شوید + صوت آیات
فایل صوتی تلاوت سوره زمر با صدای محمد عبدالکریم را اینجا بخوانید.
به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره زمر سی و نهمین سوره قرآن است و در جزء بیست و سوم و بیست و چهارم آن قرار دارد.
سوره زمر 75 آیه، 1180 کلمه، 4871 حرف دارد. این سوره از نظر حجمی جزو سوره‌های مثانی و در حدود نیم جزء قرآن است.
این سوره با بیان آثار توحید و مبرا دانستن خداوند از داشتن فرزند شروع می‌شود و از پیامبر (ص) می‌خواهد که دین خود را خالص کرده و اعتنایی به خدایان مشرکان نکند و به آنان اعلام کند که مامور به توحید و اخلاص در دین است.
بر اساس روایات، هر کس سوره زمر را تلاوت کند خداوند امید او را در روز قیامت قطع نمی‌کند و به او پاداش خائفان از خود را عطا می‌کند.
امام صادق (ع) درباره فضیلت خواندن سوره زمر می‌فرماید: هر کس سوره زمر را در روز یا شب تلاوت کند و کلماتش را به آسانی و به آرامی بر زبان جاری سازد، خداوند شرف دنیا و آخرت را به او عطا می‌کند و او را بدون مال و فامیل عزیز می‌گرداند. به حدی که هر کس او را ببیند، بزرگ شمارد و حشمتش وی را بگیرد و جسمش را بر آتش دوزخ حرام سازد.
فایل صوتی تلاوت سوره زمر با صدای محمد عبدالکریم
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی *س_متن سوره زمر همراه با ترجمه_س*بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خدای بخشاینده مهربان
تنزیل الکتاب من الله العزیز الحکیم 1
نازل شدن این کتاب از جانب خدای شکست‌ناپذیر سنجیده‌کار است (1)
انا أنزلنا الیک الکتاب بالحق فاعبد الله مخلصا له الدین 2
ما این کتاب را به حق به سوی تو فرود آوردیم پس خدا را در حالی که اعتقاد خود را برای او خالص‌کننده‌ای عبادت کن (2)
ألا لله الدین الخالص و الذین اتخذوا من دونه أولیاء ما نعبدهم الا لیقر‌بونا الی الله زلفی ان الله یحکم بینهم فی ما هم فیه یختلفون ان الله لا یهدی من هو کاذب کفار 3
آگاه باشید آیین پاک از آن خداست و کسانی که به جای او دوستانی برای خود گرفته‌اند به این بهانه که ما آن‌ها را جز برای اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند نمی‌پرستیم البته خدا میان آنان در باره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند داوری خواهد کرد در حقیقت خدا آن کسی را که دروغ‌پرداز ناسپاس است هدایت نمی‌کند (3)
لو أر‌اد الله أن یتخذ ولدا لاصطفی مما یخلق ما یشاء سبحانه هو الله الواحد القهار 4
اگر خدا می‌خواست برای خود فرزندی بگیرد قطعا از میان آنچه خلق می‌کند آنچه را می‌خواست برمی‌گزید. منزه است او، اوست خدای یگانه قهار (4)
خلق السماوات و الأرض بالحق یکور اللیل علی النهار و یکور النهار علی اللیل و سخر الشمس و القمر کل یجر‌ی لأجل مسمی ألا هو العزیز الغفار 5
آسمان‌ها و زمین را به حق آفرید شب را به روز درمی‌پیچد و روز را به شب درمی‌پیچد و آفتاب و ماه را تسخیر کرد هر کدام تا مدتی معین روانند آگاه باش که او همان شکست‌ناپذیر آمرزنده است (5)
خلقکم من نفس واحد ثم جعل منها زوجها و أنزل لکم من الأنعام ثمانی أزواج یخلقکم فی بطون أمهاتکم خلقا من بعد خلق فی ظلمات ثلاث ذلکم الله ر‌بکم له الملک لا اله الا هو فأنی تصر‌فون 6
شما را از نفسی واحد آفرید سپس جفتش را از آن قرار داد و برای شما از دام‌ها هشت قسم پدید آورد شما را در شکمهای مادرانتان آفرینشی پس از آفرینشی دیگر در تاریکیهای سه گانه: مشیمه و رحم و شکم خلق کرد این است خدا پروردگار شما، فرمانروایی و حکومت مطلق از آن اوست خدایی جز او نیست پس چگونه و کجا از حق برگردانیده می‌شوید؟ (6)
ان تکفر‌وا فان الله غنی عنکم و لا یر‌ضی لعباده الکفر وان تشکر‌وا یر‌ضه لکم و لا تزر وازر وزر أخری ثم الی ر‌بکم مر‌جعکم فینبئکم بما کنتم تعملون انه علیم بذات الصدور 7
اگر کفر ورزید خدا از شما سخت بی‌نیاز است و برای بندگانش کفران را خوش نمی‌دارد و اگر سپاس دارید آن را برای شما می‌پسندد و هیچ بردارنده‌ای بار گناه دیگری را برنمی‌دارد آنگاه بازگشت شما به سوی پروردگارتان است و شما را به آنچه می‌کردید خبر خواهد داد که او به راز دل‌ها داناست (7)
و اذا مس الانسان ضر دعا ر‌به منیبا الیه ثم اذا خوله نعم منه نسی ما کان یدعو الیه من قبل و جعل لله أندادا لیضل عن سبیله قل تمتع بکفر‌ک قلیلا انک من أصحاب النار 8
و چون به انسان آسیبی رسد پروردگارش را در حالی که به سوی او بازگشت‌کننده است می‌خواند؛ سپس چون او را از جانب خود نعمتی عطا کند آن مصیبتی را که در رفع آن پیشتر به درگاه او دعا می‌کرد فراموش می‌نماید و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا خود و دیگران را از راه او گمراه گرداند. بگو: به کفرت اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتشی (8)
أمن هو قانت آناء اللیل ساجدا وقائما یحذر الآخر و یر‌جو رحم ر‌به قل هل یستوی الذین یعلمون و الذین لا یعلمون انما یتذکر أولو الألباب 9
آیا چنین کسی بهتر است یا آن کسی که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت خدا می‌کند و از آخرت می‌ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد؟ بگو: آیا کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند یکسانند؟ تنها خردمندانند که پندپذیرند (9)
قل یا عباد الذین آمنوا اتقوا ر‌بکم للذین أحسنوا فی هذه الدنیا حسن و أر‌ض الله واسع انما یوفی الصابر‌ون أجر‌هم بغیر حساب 10
بگو: ای بندگان من که ایمان آورده‌اید از پروردگارتان پروا بدارید برای کسانی که در این دنیا خوبی کرده‌اند نیکی خواهد بود و زمین خدا فراخ است بی‌تردید شکیبایان پاداش خود را بی‌حساب و به تمام خواهند یافت (10)
قل انی أمر‌ت أن أعبد الله مخلصا له الدین 11
بگو: من مامورم که خدا را در حالی که آیینم را برای او خالص گردانیده‌ام بپرستم (11)
و أمر‌ت لأن أکون أول المسلمین 12
و مامورم که نخستین مسلمانان باشم (12)
قل انی أخاف ان عصیت ر‌بی عذاب یوم عظیم 13
بگو: من اگر به پروردگارم عصیان ورزم از عذاب روزی هولناک می‌ترسم (13)
قل الله أعبد مخلصا له دینی 14
بگو: خدا را می‌پرستم در حالی که دینم را برای او بی‌آلایش می‌گردانم (14)
فاعبدوا ما شئتم من دونه قل ان الخاسر‌ین الذین خسر‌وا أنفسهم و أهلیهم یوم القیام ألا ذلک هو الخسر‌ان المبین 15
پس هر چه را غیر از او می‌خواهید بپرستید ولی به آنان بگو: زیانکاران در حقیقت کسانی‌اند که به خود و کسانشان در روز قیامت زیان رسانده‌اند؛ آری، این همان خسران آشکار است (15)
لهم من فوقهم ظلل من النار و من تحتهم ظلل ذلک یخوف الله به عباده یا عباد فاتقون 16
آن‌ها از بالای سرشان چترهایی از آتش خواهند داشت و از زیر پایشان [نیز] طبق‌هایی [آتشین است]، این [کیفری] است که خدا بندگانش را به آن بیم می‌دهد ای بندگان من، از من بترسید (16)
و الذین اجتنبوا الطاغوت أن یعبدوها و أنابوا الی الله لهم البشر‌ی فبشر عباد 17
ولی آنان که خود را از طاغوت به دور می‌دارند تا مبادا او را بپرستند و به سوی خدا بازگشته‌اند آنان را مژده باد، پس بشارت ده به آن بندگان من که (17)
الذین یستمعون القول فیتبعون أحسنه أولئک الذین هداهم الله و أولئک هم أولو الألباب 18
به سخن گوش فرامی‌دهند و بهترین آن را پیروی می‌کنند اینانند که خدایشان راه نموده و اینانند همان خردمندان (18)
أفمن حق علیه کلم العذاب أفأنت تنقذ من فی النار 19
پس آیا کسی که فرمان عذاب بر او واجب آمده کجا روی رهایی دارد؟ آیا تو کسی را که در آتش است می‌رهانی؟ (19)
لکن الذین اتقوا ر‌بهم لهم غر‌ف من فوقها غر‌ف مبنی تجر‌ی من تحتها الأنهار وعد الله لا یخلف الله المیعاد 20
لیکن کسانی که از پروردگارشان پروا داشتند برای ایشان غرفه‌هایی است که بالای آن‌ها غرفه‌هایی دیگر بنا شده است؛ نهر‌ها از زیر آن روان است. وعده خداست خدا خلاف وعده نمی‌کند (20)
ألم تر أن الله أنزل من السماء ماء فسلکه ینابیع فی الأرض ثم یخر‌ج به زر‌عا مختلفا ألوانه ثم یهیج فتر‌اه مصفر‌ا ثم یجعله حطاما ان فی ذلک لذکر‌ی لأولی الألباب 21
مگر ندیده‌ای که خدا از آسمان آبی فرود آورد پس آن را به چشمه‌هایی که در طبقات زیرین زمین است راه داد آنگاه به وسیله آن کشتزاری را که رنگهای آن گوناگون است بیرون می‌آورد سپس خشک می‌گردد آنگاه آن را زرد می‌بینی سپس خاشاکش می‌گرداند قطعا در این دگرگونی‌ها برای صاحبان خرد عبرتی است (21)
أفمن شر‌ح الله صدر‌ه للاسلام فهو علی نور من ر‌به فویل للقاسی قلوبهم من ذکر الله أولئک فی ضلال مبین 22
پس آیا کسی که خدا سینه‌اش را برای پذیرش اسلام گشاده و در نتیجه برخوردار از نوری از جانب پروردگارش می‌باشد همانند فرد تاریکدل است؟ پس وای بر آنان که از سخت‌دلی یاد خدا نمی‌کنند؛ اینانند که در گمراهی آشکارند (22)
الله نزل أحسن الحدیث کتابا متشابها مثانی تقشعر منه جلود الذین یخشون ر‌بهم ثم تلین جلودهم و قلوبهم الی ذکر الله ذلک هدی الله یهدی به من یشاء و من یضلل الله فما له من هاد 23
خدا زیباترین سخن را به صورت کتابی متشابه، متضمن وعد و وعید، نازل کرده است. آنان که از پروردگارشان می‌هراسند پوست بدنشان از آن به لرزه می‌افتد، سپس پوستشان و دلشان به یاد خدا نرم می‌گردد. این است هدایت خدا، هر که را بخواهد، به آن راه نماید، و هر که را خدا گمراه کند او را راهبری نیست (23)
أفمن یتقی بوجهه سوء العذاب یوم القیام و قیل للظالمین ذوقوا ما کنتم تکسبون 24
پس آیا آن کس که به جای دست‌ها با چهره خود گزند عذاب را روز قیامت دفع می‌کند مانند کسی است که از عذاب ایمن است؟ و به ستمگران گفته می‌شود: آنچه را که دستاوردتان بوده است بچشید (24)
کذب الذین من قبلهم فأتاهم العذاب من حیث لا یشعر‌ون 25
کسانی هم که پیش از آنان بودند به تکذیب پرداختند و از آنجا که حدس نمی‌زدند عذاب برایشان آمد (25)
فأذاقهم الله الخزی فی الحیا الدنیا و لعذاب الآخر أکبر لو کانوا یعلمون 26
پس خدا در زندگی دنیا رسوایی را به آنان چشانید و اگر می‌دانستند قطعا عذاب آخرت بزرگتر است (26)
و لقد ضر‌بنا للناس فی هذا القر‌آن من کل مثل لعلهم یتذکر‌ون 27
و در این قرآن از هر گونه مثلی برای مردم آوردیم، باشد که آنان پندگیرند (27)
قر‌آنا عر‌بیا غیر ذی عوج لعلهم یتقون 28
قرآنی عربی بی‌هیچ کژی؛ باشد که آنان راه تقوا پویند (28)
ضر‌ب الله مثلا ر‌جلا فیه شر‌کاء متشاکسون و ر‌جلا سلما لر‌جل هل یستویان مثلا الحمد لله بل أکثر‌هم لا یعلمون 29
خدا مثلی زده است: مردی است که چند خواجه ناسازگار در مالکیت او شرکت دارند و هر یک او را به کاری می‌گمارند و مردی است که تنها فرمانبر یک مرد است. آیا این دو در مثل یکسانند؟ سپاس خدای را. نه بلکه بیشترشان نمی‌دانند (29)
انک میت وانهم میتون 30
قطعا تو خواهی مرد و آنان نیز خواهند مرد (30)
ثم انکم یوم القیام عند ر‌بکم تختصمون 31
سپس شما روز قیامت پیش پروردگارتان مجادله خواهید کرد (31)
فمن أظلم ممن کذب علی الله و کذب بالصدق اذ جاءه ألیس فی جهنم مثوی للکافر‌ین 32
پس کیست ستمگرتر از آن کس که بر خدا دروغ بست، و [سخن] راست را، چون به سوی او آمد، دروغ پنداشت؟ آیا جای کافران در جهنم نیست؟ (32)
و الذی جاء بالصدق و صدق به أولئک هم المتقون 33
و آن کس که راستی آورد و آن را باور نمود؛ آنانند که خود پرهیزگارانند (33)
لهم ما یشاءون عند ر‌بهم ذلک جزاء المحسنین 34
برای آنان هر چه بخواهند پیش پروردگارشان خواهد بود این است پاداش نیکوکاران (34)
لیکفر الله عنهم أسوأ الذی عملوا و یجزیهم أجر‌هم بأحسن الذی کانوا یعملون 35
تا خدا، بدترین عملی را که کرده‌اند از ایشان بزداید و آنان را به بهترین کاری که می‌کرده‌اند پاداش دهد (35)
ألیس الله بکاف عبده و یخوفونک بالذین من دونه و من یضلل الله فما له من هاد 36
آیا خدا کفایت‌کننده بنده‌اش نیست؟ و کافران تو را از آن‌ها که غیر اویند می‌ترسانند و هر که را خدا گمراه گرداند برایش راهبری نیست (36)
و من یهد الله فما له من مضل ألیس الله بعزیز ذی انتقام 37
و هر که را خدا هدایت کند گمراه‌کننده‌ای ندارد. مگر خدا نیست که نیرومند کیفرخواه است؟ (37)
و لئن سألتهم من خلق السماوات و الأرض لیقولن الله قل أفر‌أیتم ما تدعون من دون الله ان أر‌ادنی الله بضر هل هن کاشفات ضر‌ه أو أر‌ادنی بر‌حم هل هن ممسکات ر‌حمته قل حسبی الله علیه یتوکل المتوکلون 38
و اگر از آن‌ها بپرسی: چه کسی آسمان‌ها و زمین را خلق کرده؟ قطعا خواهند گفت: خدا بگو: هان چه تصور می‌کنید اگر خدا بخواهد صدمه‌ای به من برساند؛ آیا آنچه را به جای خدا می‌خوانید، می‌توانند صدمه او را برطرف کنند؛ یا اگر او رحمتی برای من اراده کند آیا آن‌ها می‌توانند رحمتش را بازدارند؟ بگو: خدا مرا بس است. اهل توکل تنها بر او توکل می‌کنند (38)
قل یا قوم اعملوا علی مکانتکم انی عامل فسوف تعلمون 39
بگو: ای قوم من، شما بر حسب امکانات خود عمل کنید من نیز عمل می‌کنم پس به زودی خواهید دانست (39)
من یأتیه عذاب یخزیه و یحل علیه عذاب مقیم 40
که چه کس را عذابی که رسوایش کند خواهد آمد و عذابی پایدار بر او نازل می‌شود (40)
انا أنزلنا علیک الکتاب للناس بالحق فمن اهتدی فلنفسه و من ضل فانما یضل علیها و ما أنت علیهم بوکیل 41
ما این کتاب را برای رهبری مردم به حق بر تو فروفرستادیم. پس هر کس هدایت شود به سود خود اوست و هر کس بیراهه رود تنها به زیان خودش گمراه می‌شود و تو بر آن‌ها وکیل نیستی (41)
الله یتوفی الأنفس حین موتها والتی لم تمت فی منامها فیمسک التی قضی علیها الموت و یر‌سل الأخر‌ی الی أجل مسمی ان فی ذلک لآیات لقوم یتفکر‌ون 42
خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامی باز می‌ستاند و نیز روحی را که در موقع خوابش نمرده است قبض می‌کند؛ پس آن نفسی را که مرگ را بر او واجب کرده نگاه می‌دارد و آن دیگر نفسها را تا هنگامی معین به سوی زندگی دنیا بازپس می‌فرستد. قطعا در این امر برای مردمی که می‌اندیشند نشانه‌هایی از قدرت خداست (42)
أم اتخذوا من دون الله شفعاء قل أولو کانوا لا یملکون شیئا و لا یعقلون 43
آیا غیر از خدا شفاعتگرانی برای خود گرفته‌اند؟ بگو: «آیا هر چند اختیار چیزی را نداشته باشند و نیندیشند؟» (43)
قل لله الشفاع جمیعا له ملک السماوات و الأرض ثم الیه تر‌جعون 44
بگو: شفاعت یکسره از آن خداست. فرمانروایی آسمان‌ها و زمین خاص اوست؛ سپس به سوی او باز گردانیده می‌شوید (44)
و اذا ذکر الله وحده اشمأزت قلوب الذین لا یؤمنون بالآخر و اذا ذکر الذین من دونه اذا هم یستبشر‌ون 45
و چون خدا به تنهایی یاد شود دلهای کسانی که به آخرت ایمان ندارند منزجر می‌گردد و چون کسانی غیر از او یاد شوند بناگاه آنان شادمانی می‌کنند (45)
قل اللهم فاطر السماوات و الأرض عالم الغیب و الشهاد أنت تحکم بین عبادک فی ما کانوا فیه یختلفون 46
بگو: بار الها، ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین، ای دانای نهان و آشکار، تو خود در میان بندگانت بر سر آنچه اختلاف می‌کردند، داوری می‌کنی (46)
و لو أن للذین ظلموا ما فی الأرض جمیعا و مثله معه لافتدوا به من سوء العذاب یوم القیام و بدا لهم من الله ما لم یکونوا یحتسبون 47
و اگر آنچه در زمین است یکسره برای کسانی که ظلم کرده‌اند باشد و نظیرش نیز با آن باشد قطعا همه آن را برای رهایی خودشان از سختی عذاب روز قیامت خواهند داد و آنچه تصورش را نمی‌کردند از جانب خدا بر ایشان آشکار می‌گردد (47)
و بدا لهم سیئات ما کسبوا و حاق بهم ما کانوا به یستهزئون 48
و نتیجه گناهانی که مرتکب شده‌اند برایشان ظاهر می‌شود و آنچه را که بدان ریشخند می‌کردند آن‌ها را فرا می‌گیرد (48)
فاذا مس الانسان ضر دعانا ثم اذا خولناه نعم منا قال انما أوتیته علی علم بل هی فتن ولکن أکثر‌هم لا یعلمون 49
و چون انسان را آسیبی رسد ما را فرا می‌خواند؛ سپس چون نعمتی از جانب خود به او عطا کنیم می‌گوید: تنها آن را به دانش خود یافته‌ام نه چنان است بلکه آن آزمایشی است ولی بیشترشان نمی‌دانند (49)
قد قالها الذین من قبلهم فما أغنی عنهم ما کانوا یکسبون 50
قطعا کسانی که پیش از آنان بودند نیز این سخن را گفتند و آنچه به دست آورده بودند، کاری برایشان نکرد (50)
فأصابهم سیئات ما کسبوا و الذین ظلموا من هؤلاء سیصیبهم سیئات ما کسبوا و ما هم بمعجزین 51
تا آنکه کیفر آنچه مرتکب شده بودند بدیشان رسید و کسانی از این گروه که ستم کرده‌اند به زودی نتایج سوء آنچه مرتکب شده‌اند بدیشان خواهد رسید و آنان درمانده‌کننده ما نیستند (51)
أولم یعلموا أن الله یبسط الر‌زق لمن یشاء ویقدر ان فی ذلک لآیات لقوم یؤمنون 52
آیا ندانسته‌اند که خداست که روزی را برای هر کس که بخواهد گشاده یا تنگ می‌گرداند؟ قطعا در این اندازه‌گیری برای مردمی که ایمان دارند نشانه‌هایی از حکمت است (52)
قل یا عبادی الذین أسر‌فوا علی أنفسهم لا تقنطوا من رحم الله ان الله یغفر الذنوب جمیعا انه هو الغفور الرحیم 53
بگو: ای بندگان من که بر خویشتن زیاده‌روی روا داشته‌اید از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را می‌آمرزد که او خود آمرزنده مهربان است (53)
و أنیبوا الی ر‌بکم و أسلموا له من قبل أن یأتیکم العذاب ثم لا تنصر‌ون 54
و پیش از آنکه شما را عذاب در رسد و دیگر یاری نشوید به سوی پروردگارتان بازگردید و تسلیم او شوید (54)
و اتبعوا أحسن ما أنزل الیکم من ر‌بکم من قبل أن یأتیکم العذاب بغت و أنتم لا تشعر‌ون 55
و پیش از آنکه به طور ناگهانی و در حالی که حدس نمی‌زنید شما را عذاب درسد نیکوترین چیزی را که از جانب پروردگارتان به سوی شما نازل آمده است پیروی کنید (55)
أن تقول نفس یا حسر‌تی علی ما فر‌طت فی جنب الله و ان کنت لمن الساخر‌ین 56
تا آنکه مبادا کسی بگوید: دریغا بر آنچه در حضور خدا کوتاهی ورزیدم؛ بی‌تردید من از ریشخندکنندگان بودم (56)
أو تقول لو أن الله هدانی لکنت من المتقین 57
یا بگوید: اگر خدایم هدایت می‌کرد، مسلما از پرهیزگاران بودم (57)
أو تقول حین تر‌ی العذاب لو أن لی کر فأکون من المحسنین 58
یا چون عذاب را ببیند بگوید: کاش مرا برگشتی بود تا از نیکوکاران می‌شدم (58)
بلی قد جاءتک آیاتی فکذبت بها و استکبر‌ت وکنت من الکافر‌ین 59
به او گویند: آری، نشانه‌های من بر تو آمد و آن‌ها را تکذیب کردی و تکبر ورزیدی و از جمله کافران شدی (59)
و یوم القیام تر‌ی الذین کذبوا علی الله وجوههم مسود ألیس فی جهنم مثوی للمتکبر‌ین 60
و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بسته‌اند رو سیاه می‌بینی آیا جای سرکشان در جهنم نیست؟ (60)
و ینجی الله الذین اتقوا بمفازتهم لا یمسهم السوء و لا هم یحزنون 61
و خدا کسانی را که تقوا پیشه کرده‌اند به پاس کارهایی که مایه رستگاری‌شان بوده نجات می‌دهد. عذاب به آنان نمی‌رسد و غمگین نخواهند گردید (61)
الله خالق کل شیء و هو علی کل شیء وکیل 62
خدا آفریدگار هر چیزی است و اوست که بر هر چیز نگهبان است (62)
له مقالید السماوات و الأرض و الذین کفر‌وا بآیات الله أولئک هم الخاسر‌ون 63
کلیدهای آسمان و زمین از آن اوست و کسانی که نشانه‌های خدا را انکار کردند آنانند که زیانکارانند (63)
قل أفغیر الله تأمر‌ونی أعبد أیها الجاهلون 64
بگو: ای نادانان، آیا مرا وادار می‌کنید که جز خدا را بپرستم؟ (64)
و لقد أوحی الیک و الی الذین من قبلک لئن أشر‌کت لیحبطن عملک ولتکونن من الخاسر‌ین 65
و قطعا به تو و به کسانی که پیش از تو بودند وحی شده است: اگر شرک ورزی حتما کردارت تباه و مسلما از زیانکاران خواهی شد (65)
بل الله فاعبد و کن من الشاکر‌ین 66
بلکه خدا را بپرست و از سپاسگزاران باش (66)
و ما قدروا الله حق قدره و الأرض جمیعا قبضته یوم القیام و السماوات مطویات بیمینه سبحانه و تعالی عما یشرکون 67 و خدا را آنچنان که باید به بزرگی نشناخته اند و حال آنکه روز قیامت زمین یکسره در قبضه قدرت اوست و آسمان‌ها در پیچیده به دست اوست او منزه است و برتر است از آنچه با وی شریک می گردانند (67)
و نفخ فی الصور فصعق من فی السماوات و من فی الأرض الا من شاء الله ثم نفخ فیه أخری فاذا هم قیام ینظرون 68 و در صور دمیده می شود پس هر که در آسمان‌ها و هر که در زمین است بیهوش درمی افتد مگر کسی که خدا بخواهد سپس بار دیگر در آن دمیده می شود و بناگاه آنان بر پای ایستاده می نگرند (68)
و أشر‌قت الأرض بنور ر‌بها و وضع الکتاب و جیء بالنبیین و الشهداء و قضی بینهم بالحق و هم لا یظلمون 69
و زمین به نور پروردگارش روشن گردد و کارنامه اعمال در میان نهاده شود و پیامبران و شاهدان را بیاورند و میانشان به حق داوری گردد و مورد ستم قرار نگیرند (69)
و وفیت کل نفس ما عملت و هو أعلم بما یفعلون 70
و هر کسی نتیجه آنچه انجام داده است به تمام بیابد و او به آنچه می‌کنند داناتر است (70)
وسیق الذین کفر‌وا الی جهنم زمر‌ا حتی اذا جاءوها فتحت أبوابها و قال لهم خزنتها ألم یأتکم ر‌سل منکم یتلون علیکم آیات ر‌بکم و ینذر‌ونکم لقاء یومکم هذا قالوا بلی ولکن حقت کلم العذاب علی الکافر‌ین 71
و کسانی که کافر شده‌اند گروه گروه به سوی جهنم رانده شوند تا چون بدان رسند درهای آن به رویشان گشوده گردد و نگهبانانش به آنان گویند: مگر فرستادگانی از خودتان بر شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزی شما را هشدار دهند؟ گویند: چرا، ولی فرمان عذاب بر کافران واجب آمد (71)
قیل ادخلوا أبواب جهنم خالدین فیها فبئس مثوی المتکبر‌ین 72
و گفته شود: از درهای دوزخ درآیید جاودانه در آن بمانید؛ وه چه بد جایی است جای سرکشان! (72)
و سیق الذین اتقوا ر‌بهم الی الجن زمر‌ا حتی اذا جاءوها و فتحت أبوابها و قال لهم خزنتها سلام علیکم طبتم فادخلوها خالدین 73
و کسانی که از پروردگارشان پروا داشته‌اند گروه گروه به سوی بهشت سوق داده شوند تا، چون بدان رسند و درهای آن به رویشان گشوده گردد و نگهبانان آن به ایشان گویند: سلام بر شماخوش آمدید در آن درآیید و جاودانه بمانید (73)
و قالوا الحمد لله الذی صدقنا و عده و أور‌ثنا الأرض نتبوأ من الجن حیث نشاء فنعم أجر العاملین 74
و گویند: سپاس خدایی را که وعده‌اش را بر ما راست گردانید و سرزمین بهشت را به ما میراث داد از هر جای آن باغ پهناور که بخواهیم جای می‌گزینیم چه نیک است پاداش عمل‌کنندگان (74)
و تر‌ی الملائک حافین من حول العر‌ش یسبحون بحمد ر‌بهم و قضی بینهم بالحق و قیل الحمد لله ر‌ب العالمین 75
و فرشتگان را می‌بینی که پیرامون عرش به ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند و میانشان به حق داوری می‌گردد و گفته می‌شود: سپاس ویژه پروردگار جهانیان است (75)
انتهای پیام /