با گرانی بنزین چه بلایی سر کارگران می آید؟

هنوز به مقصد نرسیده‌ایم که صحبت از جراحی اقتصادیو درد و رنج به میان آمده است؛ البته این تنها صحبت نیست و در عمل، در روزهای ابتدایی فعالیت دولت جدید، گرانی‌های رسمی به سرعت خود را نشان داده و مانند هیولایی بزرگ، باقی‌مانده‌ی سفره‌های خالی اقشار ضعیف را بلعیده‌اند.

گرانی‌ها در دولت چهاردهم

«نان» حدود 50 درصد در نانوایی‌های دولتی استان‌های مختلف و بسیار بیشتر در آزادپزها گران شده است؛ علیرغم چند بار تکذیب صریح و ضمنی وزارت صمت، بازهم یارانه‌ای به نان، این کالای استراتژیک سفره‌های مردم اختصاص ندادند و 17 شهریورماه، فاطمه نظری، رئیس اتحادیه نانوایان سنتی تهران به صراحت گفت: نان سنگک ساده از 3 به 5 هزار تومان، همچنین قیمت نان بربری ساده با آرد نوع یک، از 1,800 تومان به 2,500 تومان و بربری ساده با آرد نوع دو از 2,500 تومان به 3,500 تومان رسید.

هنوز چند روز از این گرانی نگذشته و اثرات مسری آن به تمام بخش‌های اقتصادِ بیمار و ناتوان نرسیده، خبر آمد که «شیر رسماً گران شده است»؛ در 27 شهریور، گرانی 20 درصدی شیر به ثبت رسید؛ رسانه‌ها تیتر زدند «افزایش 20 درصدی قیمت شیر در جلسه ستاد تنظیم بازار دولت چهاردهم تصویب شد». با ابلاغ این مصوبه در هفته جاری، قیمت انواع لبنیات هم افزایش پیدا خواهد کرد.

با توجه به ضریب تاثیر حدودا 70 درصدی قیمت شیر خام در هزینه تولید لبنیات، قیمت انواع لبنیات در نتیجه‌ای این تصمیم دولت، حداقل 10 تا 15 درصد گران می‌شود. در واقع در روزهای آتی باید منتظر گرانی حداقل 15 درصدیِ ماست، دوغ، کره و سایر اقلامِ لبنیاتی باشیم.

«فرامرز توفیقی» فعال کارگری با انتقاد از گرانی 20 درصدی لبنیات در روزهای آغازین دولت چهاردهم می‌گوید: هنوز از راه نرسیده، دو کالای استراتژیک سفره‌ها، نان و شیر را گران کردند؛ ادعا می‌کردند قرار است کارها را با نظر کارشناسان پیش ببرند؛ معنی کار کارشناسی فشار بر طبقات فرودست بود؟

گویا این فشارها کافی نیست که بازهم سخن از درد و رنج و جراحی بیشتر می‌گویند! هیچ راهکاری در بساط ندارند جز گرانی اقلام مورد نیاز مردم و حذف یارانه‌های زندگی طبقات فرودست، رفع ناترازی‌ها با سخت‌تر کردن زندگی بسیار سخت مردم؛ معیشت غیرممکن می‌شود....

او ضمن انتقاد از اظهارات خط‌دار رئیس جمهور در اولین نشست خبری در ارتباط با لزوم جراحی و تحمل درد و رنج بیشتر! همین یک قلم گرانی شیر را موجب بروز مشکلات بسیار برای طبقه‌ی کارگرِ درگیر فقر مطلق می‌داند و اضافه می‌کند: افزایش 20 درصدی قیمت شیر خام یعنی خداحافظی لبنیات از سفره طبقه‌ی کارگر؛ در دولت چهاردهم کارگران دیگر با چه چیزهایی باید خداحافظی کنند، چقدر درد و رنج بیشتر قرار است تحمیل شود؟

تجویز داروی تلخ برای مردم

«تحمیل درد و رنج بیشتر به مردم» که در واقعیت فقط به فرودستان و طبقه کارگر تحمیل می‌شود، یکی از بشارت‌های اصلی پزشکیان در اولین نشست خبری بود؛ او اعتراف کرد که قرار است به مردم «داروی تلخ بخوراند».

عصر 26 شهریور، رئیس‌جمهور با بیان اینکه اقتصاد ما مریض است و مریض مداخله و عمل می‌خواهد، اظهار کرد: اقتصاد ایران مداخلاتی را طلب می‌کند. شما رسانه‌ها باید کمک کنید که بتوانیم روش‌های درمان را اجرایی کنیم. اگر بخواهیم مملکت از این وضعیت خارج شود، باید اقتصاد بیمار را درمان کنیم. ممکن است دارویی که می‌دهیم تلخ باشد، پس نباید بگوییم چرا به مردم داروی تلخ می‌دهید.

پزشکیان افزود: اگر لازم شد مداخلاتی انجام دهیم، بپذیریم که این مداخلات می‌تواند آینده روشنی داشته باشد. دعواها اجازه هیچ مداخله‌ای را به هیچ سیاستگذاری نداده است. درمان، مداخله نیاز دارد و مداخله مقداری ناملایمات به همراه دارد که باید آن را بپذیریم

«داروی تلخ»، «مداخلات و جراحی دردناک»، «ناملایمات».... این‌ها کلیدواژه‌های تعدیل بیشتر هستند؛ تعدیل‌های یکجانبه که فقط رو به سمت مردم دارد و نهادهای قدرتمند، بودجه‌خوارها و گروه‌های خاص همیشه و همواره از آن معاف هستند؛ مردمی که شیر و نان از سفره‌هایشان حذف شده، قرار است ناملایمات و دردهای بیشتر را تحمل کنند تا به زعم رئیس جمهور، ناترازی‌ها و بیماری‌های اقتصاد درمان شود!

یادمان نرفته که در همین روزهای آغاز به کار دولت چهاردهم، در مورد گرانی بنزین و سوخت هم فضاسازی‌های بسیار انجام شده و بارها با گوشه و کنایه یا با تحلیل و استناد به قیاس‌های مع‌الفارغ سعی کرده‌اند ذهن جامعه را برای افزایش قیمت بنزین آماده کنند.

«از حرف‌های رئیس جمهور بوهای خوبی به مشام نمی‌رسد»؛ «علیرضا حیدری» فعال کارگری با بیان این جمله، می‌گوید: شرایطی که رئیس جمهور تبیین کرده، مفهومی ندارد جز اینکه ناترازی‌های جدی داریم که باید ترمیم و اصلاح شود؛ اما چون صحبت از درد و رنج و جراحی دردناک کرده، معلوم است که نگاهش در تعدیل و جراحی، معطوف به طبقات پایین جامعه است.

به گفته وی، آسیب‌ها و تبعات هر نوع جراحی دردناک اقتصادی فقط متوجه مزد بگیران و طبقات فرودست و کم‌درآمد است چراکه اینها بیش از 60 یا 70 درصد جامعه هستند و آسیب‌پذیری‌شان در مقابل شوک‌درمانی‌ها بسیار زیاد است؛ ثروتمندان و رانت‌خواران از گرانی و تعدیل ضرر نمی‌کنند.

حیدری تاکید می‌کند: وقتی در دل بحران‌ها گیر افتاده‌ایم، رفورم و جراحی اقتصادی لازم است، اما نکته مهم این است که باید از آقای رئیس جمهور پرسید، این جراحیِ دردآورِ شما فقط برای مردم انجام می‌شود یا برای حاکمیت هم جراحی و درمان اتفاق می‌افتد؛ پاسخ این سوال مهم را ایشان نداده‌اند در حالیکه در مورد بودجه‌های کلان نهادهای مختلف و عموماً بدون کارکرد هم جراحی لازم است؛ چرا در مورد اینها صحبتی نمی‌کنند.... چرا می‌خواهند به مردم داروی تلخ را به زور بخورانند؟!

مسعود پزشکیان در اولین نشست خبری خود، رو به دوربین‌ها به روشنی و صراحت تمام اعلام کرده «ممکن است دارویی که می‌دهیم تلخ باشد، پس نگویید چرا به مردم داروی تلخ می‌دهید....». این داروی تلخ بدون تردید کاری با بزرگان و نهادهای خاص ندارد، قیچی کردن هرچه بیشتر یارانه‌های مردم است؛ یارانه‌ی نان، شیر و در مرحله بعد، بنزین، سوخت و سایر کالاها... رئیس جمهوری که از دردناک بودن درمان بیماری و لزوم تجویز داروهای تلخ برای مردم سخن می‌گوید، هیچ اشاره‌ای به حقوق‌های پایین مزدبگیران نمی‌کند، به کارگری که 12 میلیون تومان دستمزد ماهانه دارد، به پرستار و معلمی که نهایت 14 تا 15 میلیون تومان حقوق می‌گیرد و به جوانانی که راهی برای تامین رفاه و یک زندگی ساده ندارند؛ او به چرخ‌های لنگ و در گل مانده‌ی زندگی مردم فکر نمی‌کند، فقط در اندیشه‌ی توجیه داروهای تلخ است....!