بباز اما لژیونر باش!
سعید عزت‌اللهی چند فصلی است که کمر به نابودی فوتبالش بسته و حضور در فوتبال اروپا به هر قیمتی، تبدیل به چالش بزرگی برای او شده است که فعلا سودی جز سوختن استعدادش نداشته است.
به گزارش ایسنا، سعید عزت‌اللهی بعد از تجربه ناکام در روسیه، انگلیس و بلژیک با قراردادی سه ساله راهی وایله دانمارک شده تا از این پس فوتبالش را در این تیم دنبال کند. این اتفاق به معنی ادامه فوتبال این بازیکن جوان در فوتبال اروپاست و به نظر می‌رسد او فعلا قصد بازگشت به ایران را ندارد. در واقع عزت‌اللهی تصمیم گرفته فعلا در زمره بازیکنان لژیونر قرار بگیرد و چه بسا با بازیکنان شاغل در فوتبال پرتغال، بلژیک، روسیه و... مقایسه شود.
* تب لژیونر شدن
چندین سالی است که فوتبالیست‌های ایرانی به دلایل فنی و غیر فنی از جمله کاهش ارزش ریال نسبت به ارزهای خارجی، قید بازی در ایران را می‌زنند و راهی کشورهای اروپایی می‌شوند. در نتیجه به علت افزایش کیفیت لیگ‌های سطح اول فوتبال اروپا، بازیکنان ایرانی کشورهای سطح دوم و سوم فوتبال قاره سبز را به عنوان مقصد انتخاب کرده اند که از نظر فنی یک پله از ایران بالاتر هستند.
برخی از بازیکنان توانستند در این جابجایی‌ها موفق ظاهر شوند که می توان به سردار آزمون، کاوه رضایی، مهدی طارمی و... اشاره کرد اما خیلی از بازیکنان ایرانی بعد از سال‌ها درجا زدن و عدم راهیابی به باکیفیت‌ترین تیم‌ها این کشورها، مسیر بازگشت به ایران را انتخاب کردند.
جدا از حضور در این کشورها، برخی از فوتبالیست‌ها که در سودای دیده شدن هم بودند، در نهایت با افت فاحش فوتبال‌شان و از دست دادن پیراهن تیم‌ملی هم مواجه شده‌اند که در این بین باید به بازیکنانی مانند صادق محرمی، فرشاد احمدزاده، وحید امیری، امید نورافکن، یونس دلفی و حتی سعید عزت اللهی اشاره کرد.
در عوض مقایسه کنید بازیکنانی مانند علی کریمی، ستاره کنونی استقلال و از بازیکنان حاضر در اردوی تیم‌ملی که بعد از یک فصل حضور در کرواسی، متوجه انتخاب اشتباهش شد و به سرعت به ایران برگشت تا فوتبالش بیش از این متضرر نشود.
یا امید نورافکن که اگر می‌خواست در بلژیک بماند، همچنان نیمکت‌نشین بود و نامش از یادها رفته بود. محمد نادری دیگر بازیکنی است که راهی کورتریک بلژیک شد اما نیمکت نشین بود تا اینکه به پرسپولیس آمد، درخشید و پیراهن تیم‌ملی را به دست آورد.
* عزت اللهی با خودش چند چند است؟
سعید عزت اللهی بی گمان از بااستعدادترین هافبک های دفاعی ایران است که در عین جوانی توانسته بازی در فوتبال اروپا را تجربه کند و در جام جهانی هم به میدان برود. او از نسل فوتبالیست‌هایی است که می تواند تا سال‌های سال برای ایران بدرخشد اما انتخاب‌های اشتباهش تا به حال مجال دیده شدن را از او گرفته است.
بدون تردید عزت اللهی مشتریان زیادی در فوتبال ایران دارد که از نظر فنی دست کمی از فوتبال کشورهای درجه سه اروپا ندارند و از نظر ساماندهی و فشردگی مسابقات در سطح بالاتری هم قرار دارد. اگرچه از نظر سخت افزاری سخنی برای گفتن نیست اما او می توانست در ایران پول خوبی به دست بیاورد، فوتبالش را در معرض نمایش بگذارد، پیراهن تیم ملی را برای خودش حفظ کند و چه بسا مجددا فرصت ترانسفر شدن به اروپا را داشته باشد.
با این حال فعلا عزت اللهی رویاها و اهداف دیگری را در سر می‌پروراند که برای کسی روشن نیست چرا دست روی این قبیل تیم‌ها گذشته است؟ حداقل وایله دانمارک که به تازگی به فوتبال این کشور صعود کرده، تیم چندان بزرگی نیست و حتی بهترین تیم دانمارکی یعنی کپنهاگن هم حرفی برای گفتن در فوتبال اروپا ندارد!
کاش سعید به زودی متوجه شود که چطور سال‌های درخشان فوتبالش را با انتخاب‌های مردود می‌سوزاند و تا دیر نشده برای آینده خودش فکر بهتری داشته باشد.
انتهای پیام