«بحران هویتی» تنیده در دوران نوجوانی / آسیب‌هایی که نوجوانان را تهدید می‌کند
بحران هویت تنیده در دوران نوجوانی آتش زیر خاکستری است که گاها نوجوانان را به سمت آسیب‌های اجتماعی سوق می‌دهد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از سفیرافلاک، دوران نوجوانی یکی از مهمترین دوران زندگی هر فرد است که شخصیت و هویت افراد در این دوران شکل می گیرد، در این دوران فرد بعد از گذر از مرحله کودکی به مرحله نوجوانی رسیده و به دنبال ثبت هویت و شخصیت خود می باشد.
تغییر در شیوه تفکر، استقلال طلبی و آزادی در این دوران به اوج خود می رسد که گاهی ساز ناکوک ناسازگاری را برای خانواده ها و نوجوانان را کوک می کند، بسیاری از نوجوانان و خانواده ها در این دوران با مشکلات عدیده ای روبرو می شوند که با کمی تامل و دریافت مشاوره می توانند از این دوران به خوبی عبور کنند.
ساختار خانواده ها برای طی کردن مراحل نوجوانی فرزندان بسیار حائز اهمیت است، ارائه روش ها و ارتباط درست و دوستی با فرزندان سبب می شود تا از بحران هویتی و شخصیتی در این دوران گذر نمایند و شخصیت نوجوانان به شکلی که در نظر دارند، شکل گیرد.
بسیاری از ناسازگاری ها و خشونت ها در این ایام به عدم ارتباط درست والدین و نوجوان برمی گردد، خانواده به عنوان مهمترین و اولین نهاد اجتماعی در این شکل گیری شخصیت نقش اساسی دارد.
استقلال طلبی خواسته نوجوانان
امیر عبدالوند روانشناس بالینی در گفت‌وگو با خبرنگار سفیرافلاک، اظهار داشت: نوجوانی دوره فاصله گرفتن از اطرافیان است و در این دوره، نوجوان هویت فردی وی را تقریبا کامل می‌کند و به دنبال استقلال یابی و هویت‌یابی است.
وی افزود: نوجوانان در این سن از والدین و اطرافیانی که هنوز او را باور نکرده‌اند فاصله می‌گیرد تا بیان کند که نیازهای کودکانه ندارد و با این فاصله‌گیری می‌خواهد هویت فردی خود را بسازد.
روانشناس بالینی عنوان کرد: فاصله‌ها برای نوجوان ممکن است در مدت کوتاهی به حالت تدافعی، بی‌توجهی، سرکشی و مخالفت تبدیل شود و حتی زمانی که نوجوان می‌داند که این موضوعی که پیش رو گرفته، غیرمنطقی است اما از رفتار و گفتارش کوتاه نمی‌آید تا اثبات کند با خیلی از موضوعاتی که در دوران کودکی داشته تفاوت پیداکرده است.
هویت بخشی مهمترین ویژگی دوران نوجوانی
عبدالوند تصریح کرد: نوجوانان دوست دارند که دیده و به رسمیت شناخته شوند و مورد توجه و تایید قرار گیرند و همچنین توقع دارند دغدغه‌های ذهنی و سؤالاتشان پاسخ داده شود بدون آنکه قضاوت شده و یا نصیحت گردند.
وی بیان کرد: این دوره فقط آرامش و ملایمت می‌پذیرد و هر نوع نصیحت و راهنمایی در این دوره زمانی مورد قبول نوجوان قرار می‌گیرد که به شکل ملایم و بدون سرزنش و انتقاد منفی بیان شود.
روانشناس بالینی با بیان اینکه نوزاد عشق والدین را به شکل ملایم و بدون سرزنش و انتقاد منفی دریافت می‌کند که برای نوجوان نیز درست به‌اندازه یک نوزاد نیاز به مراقبت، عشق، توجه، همدلی و همراهی نیاز است، گفت: با این تفاوت که نوزاد این عشق، مراقبت، توجه و همدلی را به‌صورت صبورانه جذب می‌کند اما نوجوان لجوجانه این توجه را پس میزند که این پس زدن نوجوانان به عشق بزرگ‌سالان و محبت به همراهی بزرگ‌ترها نیاز دارند.
عبدالوند خاطرنشان کرد: نوجوان جهت کسب استقلال و ابراز هویتش به طور طبیعی دست به رفتار منفی مانند لجبازی و پرخاشگری با والدین میزند، به اطرافیان توصیه می‌کنیم که به هیچ عنوان در مقابل این لجبازی و پرخاشگری نوجوان مقابله به مثل نکنند و در مواقعی که نوجوان پرخاشگر است برخورد تدافعی صورت نگیرد و والدین فرزندان نوجوان خود را زمانی که آرام است توجیه کرده و برای او توضیح دهد که هیچ اشکالی ندارد اگر احساس خشم داشته باشد، این احساسات امری طبیعی بوده اما روش‌هایی که نوجوان برای ابراز خشمش به کار می‌گیرد غیرقابل‌پذیرش هستند.
آگاه کردن نوجوانان از آسیب ها و مشکلات
وی اظهار داشت: افراد در دوره نوجوانی بیش از هر زمان دیگری نیازمند وضع قوانین هستند که والدین باید در این خصوص توجه لازم و کافی را داشته باشند، در این دوران بسیاری از نوجوانان از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های والدین که در قالب نصیحت به آن‌ها داده می‌شود گله‌مند هستند و فکر می‌کنند نصیحت بیش‌ازحد یعنی عدم اعتماد خانواده به آن‌ها مانند کوچک شمردنشان است.
روانشناس بالینی گفت: در برابر رفتار نوجوان، خانواده‌ها می توانند با خریدن انواع کتاب‌ها و فیلم‌های آموزنده فرزندشان را نسبت به مسائل و مشکلات موجود در داخل جامعه به‌طور غیرمستقیم آگاه کنند.
عبدالوند تصریح کرد: والدین بایستی پیشرفت‌های کوچک نوجوان خود را ببینند و کارهایی که انجام می‌دهد و نقاط مثبتی که دارد را به او بازگو کند، بازخورد بدهند و وی را برای اشتباهات و شکست‌هایش سرزنش نکرده و برای پیدا کردن مسیر و جبران شکست او را کمک و همراهی کنند و در راه صحیح و غلطی که چندان آسیب‌رسان نیست به نوجوانشان اجازه بدهند که دست به انتخاب بزند و نوجوان با پیامدهای انتخابش آشنا شود و عواقب کارش را بسنجد و تجربه کند.
آسیب های اجتماعی در کمین نوجوانان
وی با اشاره به دغدغه والدین برای تربیت فرزندان افزود: یکی از بزرگترین نگرانی‌هایی که والدین در ارتباط با نوجوانان خود دارند این است که می‌خواهند فرزند خود را طوری تربیت کنند که در نوجوانی و جوانی به سمت اعتیاد و بزهکاری نرود درواقع می‌خواهند از راه دور مراقب او باشند اما این والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که قرار نیست نوجوان و جوان خود را دائما کنترل کنند چرا که اگر آن‌ها بخواهند کاری را انجام بدهند آن را انجام خواهند داد.
روانشناس عنوان کرد: اگر والدین سایه شوند و به دنبال آن‌ها باشند آن نوجوان کار خود را انجام خواهد داد و به‌جرات می‌توان گفت که از هر 10 نفر نوجوانان معتاد هفت نفر از آن‌ها والدین کنترل‌کننده داشته‌اند.
عبدالوند خاطرنشان کرد: والدین در ابتدا باید ویژگی‌های روانی نوجوانشان را بشناسند و با توجه به این ویژگی در مقابل در مواقع حساس راهکارهای لازم و مناسب را ارائه دهند، توصیه‌هایی که به این والدین می‌شود این است که ارتباط و تعامل سازنده دوسویه با فرزندان خود داشته باشند چراکه این ارتباط مانند خیابان دوطرفه است.
وی با اشاره به عواقب نادرست تنبیه بدنی و توصیه به رفتار با ملایمت، گفت: از والدین تقاضا داریم که به صحبت‌های فرزندان نوجوان خود گوش کنند زیرا بسیاری از نوجوانان از والدینشان شاکی هستند که به صحبت‌های آن‌ها گوش نمی‌دهند.
روانشناس بالینی با اشاره به دور کردن از ناز پروری فرزندان، تصریح کرد: اگر در یک خانواده بین اعضای خانواده احترام متقابل باشد نوجوان کمترین خطر را احساس می‌کند و رفتارهای پرخطر آن به کمترین میزان خواهد رسید و از مهمترین راه‌ها برای کاهش حساسیت نوجوانان این است که به دیده کودک به نوجوان نگاه نکنیم، نوجوان را باهمسالانش مقایسه نکنیم که به‌شدت متنفر هستند، تبعیض بین او و دیگر خواهر و برادرانش ایجاد نکنیم و به او اعتماد داشته باشیم.
انتهای پیام /
