برای دریافت مجوز «کت چرمی» 6 ماه به مشکل خوردیم

جلسه نقد و بررسی فیلم کت چرمی شامگاه یکشنبه 18 تیرماه با حضور کوروش جاهد منتقد سینما، زهرا اردکانی فر کارشناس و پژوهشگر مسایل زنان، حسین میرزامحمدی کارگردان، سارا حاتمی بازیگر و مسعود هاشمی نژاد نویسنده در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

کوروش جاهد در ابتدا با اشاره به قواعد ژانر در سینما عنوان کرد: در تاریخ سینما شاهد این ژانر بوده ایم که ماموری خارج از وظایف سازمانی و اداری خود به مساله‌ای ورود می‌کند. در این فیلم هم این فرمول وجود دارد و به بهانه این سوژه مساله مبتلا به جامعه را می‌بینیم.

وی اضافه کرد: روند حل مساله در این فیلم‌ها فراتر از وظیفه، دغدغه شخصی و انسانی می‌شود، در این فیلم هم همینطور شد و مامور بیشتر جنبه انسانی و شخصی برای کمک به دختر دارد.

میرزامحمدی کارگردان کت چرمی در ادامه درباره زمان شروع قصه و فیلمنامه کت چرمی تصریح کرد: از سال 99 نگارش فیلمنامه شروع شد، قابل توجه کسانیکه کت چرمی را با مرد بازنده مقایسه می‌کنند. بعد از آن در آبان 1400 با اقای حجازی صحبت کردیم تا فیلم ساخته شود. اقای مهدویان مشاور بود که در پروسه فیلمبرداری چند جلسه همراهی کرد در پیش تولید و پست پروداکشن نیز ما را کمک کرد.

میرزامحمدی در پاسخ به یکی از تماشاگران درباره برخی صحنه‌هایی که بدون مقدمه چینی در فیلم دیده می‌شود، گفت: نسخه اولیه فیلمنامه 4 ساعت بود و بعد از اینکه وارد بازنویسی شدیم 24 بار آن را بازنویسی کردیم که بخش اعظم به خاطر پروانه ساخت و بخش دیگر برای کوتاه شدن و فضای درام بود.

کارگردان در پاسخ به سوال دیگری درباره مجوز فیلم عنوان کرد: برای گرفتن مجوز 6 ماه به مشکل خوردیم و زمان برد.

در ادامه زهرا اردکانی فرد پژوهشگر با نگاهی به نقد جامعه شناختی فیلم اظهار کرد: کت چرمی فیلم دغدغه مندی است و تصمیم گرفته به مساله‌ای که کمتر دیده ایم بپردازد. در عین حال که مشکلی را مطرح می‌کند به دختران بدسرپرست و زنان آسیب دیده می‌پردازد و به نسبت این موضوعات با خیریه‌های فاسد می‌پردازد.

وی اضافه کرد: فیلم تلخ است، اما سیاه نیست، چون روزنه‌هایی را باز می‌گذارد و همه در‌ها را به سمت شخصیت یا مساله اجتماعی نمی‌بندد. اینکه روزنه‌هایی را باز می‌کند مثبت است، چون در سال‌های اخیر هر زمان فیلم اجتماعی داشته ایم شخصیت در یک بن بست قرار گرفته است و به این سوال می‌رسیم که چطور می‌خواهد از این موقعیت بیرون برود.

اردکانی فرد در بخش دیگر گفت: مشکلم با راه حل فیلم است که یک قهرمان مرد به شکل فرشته نجات وارد می‌شود و کاملا دغدغه شخصی دارد و تصمیم دارد مشکل را حل کند، یک قهرمان سوار بر اسب می‌آید تا کمک کند.

جاهد نیز در ادامه گفت: اگر این فیلم چهل سال پیش ساخته می‌شد با تلخی مهیبی به پایان می‌رسید. اما در حال حاضر شخصیت‌های انسانی در فیلم‌ها اینقدر قدرت دارند که با وجود همه مشکلات و مصیبت‌ها نهایتا می‌توانند از آن‌ها عبور کنند.

میرزامحمدی نیز درباره فضای امیدبخش در فیلم‌ها بیان کرد: فستیوال‌های غربی الان بخشی را هم در نظر می‌گیرند و آن امید است. تز دکترای من در دانشگاهی که در خارج از ایران تحصیل می‌کردم درباره تاثیر جشنواره‌های غربی در سینمای خاورمیانه بود و من با اینکه خودم به جشنواره‌های زیادی رفته ام، اما می‌گویم تاثیر آن در سینمای ایران در یک دهه گذشته مطلوب نبوده است. فارغ از کیارستمی و فرهادی، این تاثیر چندان خوب نبوده است. منکر نیستم که جشنواره‌های خارجی جایگاه مهمی دارند، اما معیار‌هایی که برای سینمای ایران دارند یک فرمول شده است که چندان خوب نیست.

سارا حاتمی در ادامه در واکنش به نحوه نمایش خانواده در فیلم اظهار کرد: معنای کلیشه‌ای خانواده این است که همه می‌خندند و خوشحال هستند، اما این کلمه زمانی معنا دارد که مهر بوجود بیاید و حتی اگر انسجام خانواده از بین برود، اما آن مهر وجود داشته باشد.

اردکانی فرد درباره نقد فیلم به نهاد‌ها بیان کرد: فیلم هر سه نهاد را نقد می‌کند هم ناکارآمدی خانواده، هم دولت و هم نهاد‌های خصوصی و البته نقد اصلی اش به نهاد‌های خصوصی و موسسه خیریه است.

این پژوهشگر مطالعات زنان در بخشی از سخنانش بیان کرد: ایده فیلم یعنی مهمانی کت چرمی برای من جدید و جالب بود. ایده‌ای که به جامعه شناسی بدن مربوط می‌شود و فیلم نشان می‌دهد که از بدن دختران دارد سواستفاده می‌شود.

وی در پایان بیان کرد: بدن این دختران متناسب با طبقه اجتماعی (طبقه پایین و آسیب دیده) که در آن قرار دارند از اختیار و مالکیت خودشان خارج میشود و به ابزاری برای کسب درآمدشان یا سواستفاده دیگران از آن‌ها تبدیل میشود.