برای کامبوزیا پرتوی، جوایزش و حقی که به آن نرسید
کامبوزیا پرتوی که بسیاری از سینماگرها او را بهترین فیلمنامه‌نویس سینما می‌دانند، نه تنها در داخل کشور قدرش آنطور که باید دانسته نشد بلکه در حوزه بین‌المللی هم درخشش بیشتری می‌توانست داشته باشد.
به گزارش ایسنا، حدود یک هفته از درگذشت کارگردان و فیلمنامه‌نویس مطرح سینمای ایران می‌گذرد و در این مدت خیلی‌ها با یادآوری آثار پرتوی و توانمندی‌هایی که داشت در غم فقدانش گفتند و نوشتند و از آنچه می‌شد خلق کند و اجل مهلت نداد، حسرت خوردند.
پرتوی - که فیلم «کامیون» او هنوز به اکران نرسیده - در دوران کاری خود جوایز داخلی و خارجی مختلفی کسب کرده بود که در این گزارش مروری بر آن‌ها می‌شود.
برخی کارشناسان سینما در حوزه بین‌المللی معتقدند، کامبوزیا پرتوی به حق خود در حوزه بین‌الملل نرسید، چرا که اگرچه بعضی فیلم‌هایش جایزه گرفته‌اند اما آثاری هم داشته که شرایط نمایش آن‌ها در جشنواره‌های مختلف به خوبی فراهم نشد.
از جمله این فیلم‌ها «بازی بزرگان» است که ظرفیت‌های خوبی داشت ولی دچار سانسور و بعد هم توقیف شد و امکان عرضه و نمایش آن از بین رفت. همچنین فیلمی مثل «کافه ترانزیت» می‌توانست خیلی بهتر در عرصه بین‌المللی پخش شود که متاسفانه این اتفاق نیفتاد.
«بازی بزرگان» به نویسندگی و کارگردانی کامبوزیا پرتوی در سال 1369 ساخته شد و تدوین آن را واروژ کریم مسیحی برعهده داشت. این فیلم درباره سرنوشت یک دختر و پسر کم سن و سال است که در پی حمله عراق به ایران و اشغال یکی از شهرهای مرزی کشور اسیر می‌شوند.
پرتوی در طول سال‌های کاری خود علاوه بر فیلم‌هایی که ساخت، برای بسیاری دیگر از فیلمسازان سینما به طور مستقل یا مشترک فیلمنامه نوشت و جوایزی هم کسب کرد.
او در سال 1380 سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای فیلم «من ترانه 15 سال دارم» به کارگردانی رسول صدرعاملی گرفت و سه سال بعد سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای «کافه ترانزیت» دریافت کرد. پرتوی برای «کافه ترانزیت» تندیس زرین بهترین فیلمنامه جشن خانه سینما را هم در سال 84 دریافت کرد و در سال‌های 95 و 96 سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه جشنواره فجر را برای دو فیلم «فراری» و «کامیون» گرفت.
او همچنین تندیس زرین بهترین فیلمنامه جشن خانه سینما را برای «قطعه‌های ناتمام» مازیار میری دریافت کرد.
اما در بخش بین‌الملل هم جوایزی به این سینماگر و آثارش اهدا شده است.
«ماهی» فیلمی است که پرتوی سال 1366 با فیلمنامه خودش ساخت و در سال 68 جایزه یونیسف را برای این فیلم از چهلمین جشنواره فیلم برلین دریافت کرد. همچنین یک سال بعد جایزه سیفژ جشنواره فیلم آدلاید، استرالیا به «ماهی» تعلق گرفت.
«نه‌نه لالا و بچه‌هایش» دیگر ساخته کامبوزیا پرتوی بود که در بیست و چهارمین جشنواره فیلم کودکان فرانکفورت، لوکاس، آلمان در سال 1377 جایزه سیفژ را دریافت کرد.
پس از آن «کافه ترانزیت» دیگر فیلم پرتوی است که چند جایزه خارجی گرفته؛ جایزه بهترین فیلم در نهمین جشنواره فیلم داکا، بنگلادش در سال 1384 و جایزه فیپرشی در همان جشنواره فیلم داکا. «کافه ترانزیت» تقدیرنامه هیات داوران بیست و یکمین جشنواره فیلم ماردل پلاتا، آرژانتین و نیز جایزه انجمن روزنامه نگاران سینمایی آرژانتین در این جشنواره در سال 1384 دریافت کرد.
«پرده» ساخته سال 1391 به نوشته و کارگردانی مشترک پرتوی و جعفر پناهی بود که جایزه خرس نقره‌ای بهترین فیلمنامه را (مشترک با جعفر پناهی) در شصت و سومین جشنواره فیلم برلین در همان سال برای پرتوی به ارمغان آورد.
«کامیون»، آخرین ساخته این فیلمساز هم سال گذشته برای سعید آقاخانی بازیگر نقش اصلی فیلم جایزه بهترین بازیگر مرد را در هفتمین جشنواره فیلم دهوک، عراق به همراه داشت.
کامبوزیا پرتوی که به دلیل جراحی قلب به بیمارستان مراجعه کرده بود، در آنجا به کرونا مبتلا شد و از دنیا رفت.
انتهای پیام