بغض و خاطره‌های شنیده‌نشده مجید قناد در مراسم بزرگداشتش
مجید قناد که به تازگی از بستر بیماری برخاسته، با بغضی در گلو و یادی از دوران گذشته، در مراسم تجلیل خود سخن گفت.
به گزارش ایسنا، این هنرمند باسابقه تئاتر و تلویزیون شامگاه شنبه دوم تیر ماه با حضور جمعی از دوستان و همکاران خود، در مراسم گشایش موسسه هنرهای نمایشی سفیران صلح تجلیل شد.
در این برنامه که در تالار دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر برپا شد، قطب‌الدین صادقی، هنرمند و پژوهشگر باسابقه تئاتر و علی فروتن، همکار قناد و یکی از عموهای فیتیله‌ای، درباره این هنرمند سخن گفتند و مجید قناد نیز ضمن قدردانی از خانواده، دوستان و همکاران خود، از برخی محدودیت‌هایی سخن گفت که دهه 60 برای ساخت برنامه‌های کودک در تلویزیون با آن درگیر بوده است.
در آغاز این برنامه که به همت موسسه هنرهای نمایشی سفیران صلح صحنه برگزار شد، سرود «ای ایران» توسط گروه موسیقی پارسیکور اجرا شد.
سپس حامد نصرآبادیان، مدیر موسسه سفیران صلح با ارائه توضیحاتی درباره شرح فعالیت‌های این مکان، تاکید کرد که جامعه ما به شدت نیازمند صلح است و این موسسه می‌کوشد فرهنگ صلح را به واسطه هنر نمایش و به ویژه تئاتر فیزیکال که بی‌نیاز از زبان است، گسترش دهد.
سپس قطب‌الدین صادقی، هنرمند باسابقه و مدرس تئاتر در سخنانی درباره مجید قناد گفت: قدردانی از مجید مرا به شوق آورد چون جامعه ما بی‌وفاست و زود همدیگر را فراموش می‌کنیم در حالیکه ما خانواده‌ایم و حق نداریم از هم جدا و بی‌خبر باشیم. همچنانکه در قدیم گروه‌های نمایشی قبل از هر چیز، یک خانواده بودند ولی ما این را یاد نگرفته‌ایم. متاسفانه در فضای هنری ما عرضه کم بوده و تقاضا زیاد و از سوی دیگر سیاست‌های نادرست مدیران، هنرمندان را مقابل هم قرار داده است. بنابراین یاد نگرفته‌ایم قدر یکدیگر را بدانیم.
او با اشاره به نیاز انسان‌ها به یکدیگر ادامه داد: به عنوان نوع انسان، برای هر چیزی به دیگری نیاز داریم و بدون وجود دیگری، قادر به انجام هیچ کاری نیستیم. اساس سعادت زندگی روزمره ما در اعتراف ساده به این نکته است که به وجود دیگری نیاز داریم.
صادقی با اشاره به ویژگی‌های کار تئاتر افزود: کار تئاتر یک کار گروهی است و اگر اصول آن را وارد زندگی روزمره نکنیم، به هیچ کاری نمی‌آید. باید یاد بگیریم یکدیگر را درک کنیم و محترم بداریم. دامنه درک و احترام به دیگری، به احترام به ادیان و فرهنگ‌های دیگر می‌رسد. در دنیا به اندازه کافی برای همه جا هست و هیچ کس جای دیگری را تنگ نکرده است.
این هنرمند با ابراز خرسندی از برگزاری بزرگداشت قناد که در گذشته دانشجویش بوده است، ادامه داد: به مجید درود می‌فرستم و به موسسه شما که سبب شد یکدیگر را در نور و روشنی هنر ببینیم.
سپس با پخش تصاویری از برنامه‌های نوستالژیک کودک در دهه 60 مانند «از مدرسه تا مدرسه»، بزرگداشت مجید قناد برگزار شد. این هنرمند در میان تشویق حاضران که برای دقایقی ادامه داشت، روی صحنه آمد و با صدایی بغض‌آلود گفت: خدایا شکرت! از این همه خوبانی که اطرافم هستند و من را راهنمایی کردند. من چیزی از خود نداشتم. 7 ساله بودم که پدرم از دنیا رفت و مادرم مرا بزرگ کرد. دوست داشتم بچه‌ها خوشحال باشند و به همین دلیل کار کودک را انتخاب کردم.
او با قدردرانی از مادر و نیز فرزندان و همکارانش تاکید کرد: من تنها نبودم. عزیزان زیادی همراه ما بودند تا در تلویزیون که آن زمان تنها 2 شبکه داشت، گروه کودک را راه بینداریم و همه تلاش کردیم تا بچه‌ها را شاد کنیم.
قناد با اشاره به محدودیت‌های دهه‌های گذشته یادآوری کرد: الان به راحتی می‌شود شلوار جین پوشید ولی نزدیک بود مرا به خاطر یک شلوار جین توبیخ کنند. آن زمان برنامه‌های ما رنگ نداشت و فکر کردیم چگونه رنگ را به تلویزیون بیاوریم تا اینکه به مناسبت دهه فجر پیشنهاد کردیم بچه‌ها با لباس محلی به برنامه بیایند و این چنین بود که رنگ، وارد کار کودک شد.
او اضافه کرد: در مقطعی، به دلیل اینکه بچه‌ها در برنامه دست می‌زدند، برنامه پخش نشد تا اینکه اجازه گرفتیم بچه‌ها یک انگشتی دست بزنند و طی چند ماه، این رویه تبدیل شد به دست زدن دو انگشتی و چند انگشتی و مدتی طول کشید تا رسیدیم به دست زدن کامل و گفتن «آفرین و صد آفرین...»
بعد از این سخنان، علی فروتن که اولین کارهای حرفه‌ای خود را با مجید قناد انجام داده، یادآوری کرد: شانسم بود که هم شاگرد آقای قناد بودم و هم همکار شدیم. بعد از تغییرات برنامه‌های کودک، تازه فهمیدیم تلویزیون رنگ دارد!
او اضافه کرد: سال 71 که وارد تلویزیون شدم، اولین همکاری‌ام با مجید قناد بود. او بنیان خیلی چیزها را در برنامه کودک گذاشت و آن زمان خیلی ساختارشکنی کرد.
فروتن با اشاره به بیماری قناد افزود: خدا دوباره او را به ما داد و خوشحالیم که حالش خوب است و به ما انرژی می‌دهد و به نمایندگی از خانه تئاتر از ایشان قدردانی می‌کنم.
در ادامه، رودابه حمزه‌ای، شاعر و از دوستان و همکاران قدیمی قناد، شعری را برای او خواند و گفت: بیشتر از 25 سال است که در برنامه‌های ایشان وظیفه شاعری دارم و رابطه ما خانوادگی است و ایشان با وجود همه گرفتاری‌هایش، همیشه جویای حال خانواده و فرزندان من هستند.
سپس، حامد نصرآبادیان، مدیر موسسه سفیران صلح با همراهی دیگر اعضای موسسه همچون ناصر آقایی، رضا مهدی زاده، جواد انصافی و نیز قطب الدین صادقی، علی فروتن، از قناد قدردانی کرد و هدایای این موسسه توسط کوچکترین عضو آن که دختر نصرآبادیان است، به این هنرمند اهدا شد.
جواد انصافی، هنرمند باسابقه نمایش‌های ایرانی، با بیان اینکه خنده و شادی بزرگترین سفیر صلح است، قطعه‌ای را درباره خنده و شادی، همراه با کف زدن حاضران، اجرا کرد.
پخش تصاویری درباره فعالیت‌های پیشین گروه سفیران صلح و معرفی اعضای این موسسه، اجرای قطعه‌ای پانتومیم با هنرمندی جاوید اسماعیلی، سخنان کوتاهی از ناصر آقایی، سفیر کتاب موسسه و اجرای گروهی حرکات موزون کردی، اهدای سبد گلی از طرف خانه تئاتر به مجید قناد، از دیگر بخش‌های این برنامه بود که با حضور هنرمندانی چون عباس جهانگیریان، جمشید جهانزاده، فرزانه نشاط خواه، آلبرت بیگجانی، سعید زین‌العابدینی، مهدی قلعه و... برگزار شد.