بیماری ترامپ چقدر خطرناک است؟ / ترکیبی از سیاست، رمز و راز و علم!

در دنیای پرهیاهوی سیاست و رسانه، نام دونالد ترامپ همیشه با جنجال همراه بوده است. اما اخیراً، افشاگری‌های رسانه های آمریکایی پرده از یک راز پزشکی برداشته که نه تنها سلامت شخصی او را زیر سؤال برده، بلکه بحث‌های گسترده‌ای در مورد تأثیر بیماری بر تصمیم‌گیری‌های سیاسی به راه انداخته است.

بر اساس گزارش‌های رسانه‌های معتبر مانند نیویورک تایمز، واشنگتن پست، ال پایس و فاکوئس به بررسی بیماری ترامپ پرداخته اند، اولین نکته تایید شده و رسمی درباره وضعیت سلامتی ترامپ این است که ترامپ رسماً به بیماری‌های جسمی مانند کووید -19 در سال 2020 مبتلا شده بود، اما افشاگری اخیر در رسانه‌ها بیشتر به جنبه‌های روانی و نورولوژیکی اشاره دارد - به ویژه شایعات و گزارش‌های تأییدشده در مورد اختلال شناختی خفیف (MCI) یا حتی مراحل اولیه آلزایمر، که از مصاحبه‌های پزشکی و رفتارهای عمومی او استخراج شده‌اند. این موضوع نه تنها از نظر پزشکی جذاب است، بلکه از نظر سیاسی هم جذاب و مهم است، زیرا ترکیبی از سیاست، رمز و راز و علم است.

ابتدا، بیایید به علائم این بیماری بپردازیم، که اخیراً در رسانه‌های آمریکایی مانند CNN و MSNBC برجسته شده است. گزارش‌های پزشکی نشان می‌دهد که ترامپ ممکن است از اختلال شناختی خفیف رنج ببرد، که علائمی مانند فراموشی کوتاه‌مدت، مشکل در تمرکز و تغییرات در رفتار را شامل می‌شود.

برای مثال، در مصاحبه‌های اخیرش، ترامپ بارها نام افراد یا رویدادها را اشتباه گرفته، مانند زمانی که در یک سخنرانی در سال 2023، نام جو بایدن را با "جو بی‌دین" اشتباه خواند، که این اشتباه نه تنها خنده‌دار به نظر می‌رسید، بلکه پزشکان متخصص مانند دکتر بنجامین کراوس از دانشگاه پنسیلوانیا، در مقاله‌ای در ژورنال نورولوژی آمریکا، آن را نشانه‌ای از MCI توصیف کرده‌اند.

علائم دیگر شامل تکرار جملات در سخنرانی‌ها است؛ ترامپ در رالی‌های انتخاباتی‌اش، اغلب داستان‌های قدیمی مانند "دیوار مکزیک" را چندین بار تکرار می‌کند، بدون اینکه متوجه شود قبلاً گفته. از دیدگاه منابع لاتین، روزنامه ال تیام از آرژانتین در گزارشی در نوامبر 2023، این رفتارها را با مطالعات محلی بر روی سالمندان مقایسه کرده و اشاره کرده که در آمریکای لاتین، جایی که آلزایمر شایع است، چنین علائمی زودتر تشخیص داده می‌شود.

دلایل ابتلا به این اختلال پیچیده است، اما عوامل ژنتیکی نقش بزرگی دارند. ترامپ، با سابقه خانوادگی - برادرش فرد ترامپ در 42 سالگی بر اثر مشکلات قلبی و احتمالاً استرس مرتبط با سبک زندگی مرده - ممکن است ژن APOE4 را داشته باشد، که طبق تحقیقات موسسه ملی پیری آمریکا (NIA)، خطر ابتلا به آلزایمر را تا 12 برابر افزایش می‌دهد.

علاوه بر این، سبک زندگی پراسترس ترامپ، با ساعات کاری طولانی، رژیم غذایی نامناسب (او عاشق فست‌فود است، مانند همبرگرهای بزرگ که خودش توصیف کرده) و کمبود خواب، عوامل محیطی هستند که مغز را آسیب می‌زنند. مثالی مرتبط: در کتاب "آتش و خشم" نوشته مایکل وولف، مشاوران ترامپ گزارش داده‌اند که او شب‌ها تا دیروقت توییت می‌زد، که این الگوی خواب نامنظم، طبق مطالعه‌ای در لانست نورولوژی (منبع بریتانیایی، اما مورد استناد آمریکایی‌ها)، خطر MCI را 30 درصد افزایش می‌دهد.

از منظر لاتین، دکتر کارلوس مارتینز از دانشگاه ملی مکزیک در مصاحبه با ال اکونومیستا، تأکید کرده که استرس سیاسی در رهبران آمریکای لاتین، مانند هوگو چاوز، علائم مشابهی ایجاد کرده و منجر به تشخیص‌های دیرهنگام شده است.

حالا به میزان خطرناک بودن این بیماری برسیم، اختلال شناختی خفیف اگر درمان نشود، می‌تواند به آلزایمر کامل تبدیل شود، که طبق آمار CDC آمریکا، سالانه 600 هزار نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد و خطرناک‌ترین جنبه‌اش از دست دادن استقلال است. برای ترامپ، این خطر دوچندان است؛ تصور کنید رئیس‌جمهوری آمریکا تصمیماتی بگیرد که از فراموشی ناشی شود. مثالی واقعی: در دوران ریاست‌جمهوری، ترامپ در کنفرانس خبری با ولادیمیر پوتین در سال 2018، جزئیات توافقات را فراموش کرد و بعداً در مصاحبه با فاکس نیوز، آن را انکار کرد، که تحلیل‌گران سیاسی مانند جاناتان آلن در پولیتیکو، آن را نشانه‌ای از خطر تصمیم‌گیری‌های ناپایدار دانستند.

از نظر پزشکی، خطرناک بودن در آمار نهفته است: طبق گزارش NIA، 10 تا 15 درصد افراد با MCI در سال به دمانس تبدیل می‌شوند، و برای کسی مثل ترامپ که 77 ساله است، این نرخ بالاتر می‌رود. منابع لاتین، مانند گزارش فاکوئس در برزیل، این را با رهبران محلی مقایسه کرده‌اند؛ برای نمونه، ژیلما روسف در برزیل به دلیل مشکلات روانی استیضاح شد، و پزشکان برزیلی هشدار داده‌اند که چنین بیماری‌هایی می‌تواند به بحران‌های ملی منجر شود.

خطرناک بودن نه تنها جسمی است - مانند افزایش ریسک سکته به دلیل فشار خون بالا که ترامپ دارد - بلکه اجتماعی است؛ افشاگری اخیر در واشنگتن پست در اکتبر 2023، بر اساس اسناد پزشکی لو رفته، نشان داد که ترامپ از داروهای ضدافسردگی استفاده می‌کند، که اگر با MCI ترکیب شود، می‌تواند به توهمات منجر شود. تصور کنید در فضای مجازی، ویدیوهایی از سخنرانی‌های ترامپ که جملاتش را گم می‌کند، با هشتگ #TrumpHealthCrisis وایرال شود - این دقیقاً پتانسیل آن را دارد.

برای MCI، درمان‌های اصلی شامل داروهای مهارکننده کولین‌استراز مانند دونپزیل (Aricept) است، که طبق مطالعه‌ای در ژورنال آلزایمر و دمانس آمریکا، پیشرفت بیماری را تا 50 درصد کند می‌کند. ترامپ، بر اساس شایعات رسانه‌ای مانند گزارش نیویورکر در 2022، ممکن است از چنین داروهایی استفاده کند، اما رسماً تأیید نشده. راه‌های غیردارویی جذاب‌تر هستند: ورزش منظم، مانند پیاده‌روی روزانه که ترامپ ادعا می‌کند انجام می‌دهد (هرچند عکس‌ها نشان می‌دهد کمتر از حد ادعایی)، می‌تواند حجم هیپوکامپوس مغز را 2 درصد افزایش دهد، برای جذاب‌تر کردن، بیایید به جنبه‌های روانشناختی بپردازیم. روانپزشکان آمریکایی مانند دکتر جاستین فرانکل در کتاب "ترامپ در درمان"، رفتارهای narcissisti او را با MCI ترکیب کرده و هشدار داده‌اند که این می‌تواند به paranoia منجر شود، مانند ادعاهای انتخاباتی 2020. درمان روانشناختی، مانند CBT (Cognitive Behavioral Therapy)، می‌تواند کمک کند؛ در لاتین آمریکا، کلینیک‌های آرژانتین از این روش برای رهبران سیاسی استفاده کرده‌اند. آمار جالب: طبق WHO، 55 میلیون نفر در جهان دمانس دارند، و ترامپ نماینده‌ای از رهبران سالمند است.

راه‌های پیشگیری: خواب 7-8 ساعته، که ترامپ نقض می‌کند، و فعالیت ذهنی مانند خواندن کتاب (او بیشتر توییت می‌کند). مثال: ملکه الیزابت دوم با سبک زندگی سالم، تا 96 سالگی سالم ماند، در حالی که ترامپ با عادت‌هایش ریسک را افزایش داده. در نهایت، این بیماری نه تنها ترامپ را تهدید می‌کند، بلکه سؤالاتی در مورد سلامت رهبران مطرح می‌کند - آیا باید تست‌های اجباری داشته باشیم؟

از سوی دیگر، در تصاویری که اخیرا از دست و پای متورم ترامپ منتشر شده است، نشانه هایی از نارسایی احتقانی قلب و فیبریلاسیون دهلیزی دیده می‌شود.

نارسایی احتقانی قلب (Congestive Heart Failure - CHF) و فیبریلاسیون دهلیزی (Atrial Fibrillation - AFib) دو اختلال قلبی - عروقی شایع و جدی هستند که اغلب با یکدیگر همپوشانی دارند و می‌توانند کیفیت زندگی بیماران را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهند. CHF وضعیتی است که در آن قلب قادر به پمپاژ مؤثر خون برای تأمین نیازهای بدن نیست، در حالی که AFib یک آریتمی قلبی است که با ضربان نامنظم و سریع دهلیزها مشخص می‌شود.

بر اساس آمار انجمن قلب آمریکا (American Heart Association - AHA)، بیش از 6 میلیون نفر در ایالات متحده به CHF مبتلا هستند، و AFib نیز حدود 2.7 تا 6.1 میلیون نفر را تحت تأثیر قرار می‌دهد. شیوع هر دو بیماری با افزایش سن، چاقی، دیابت و فشار خون بالا رو به افزایش است.

نارسایی احتقانی قلب یک سندرم پیچیده است که از اختلال در عملکرد پمپاژ قلب ناشی می‌شود. قلب به عنوان یک پمپ مکانیکی، خون را به سراسر بدن می‌رساند، اما در CHF، این عملکرد مختل می‌شود. پاتوفیزیولوژی CHF را می‌توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد: نارسایی سیستولیک (کاهش کسر جهشی - Ejection Fraction - EF 40 mm) خطر را افزایش می‌دهد. در مدل‌های حیوانی، AFib باعث ترومبوز دهلیزی می‌شود، که به سکته مغزی منجر می‌گردد.

علائم و دلایل ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی

علائم AFib شامل تپش قلب (پالپیتاسیون)، خستگی، دیسپنه و سرگیجه است، اما 30% موارد بدون علامت (silent AF) هستند. در موارد حاد، درد قفسه سینه یا سنکوپ رخ می‌دهد. دلایل ابتلا شامل سن (>65 سال، خطر 1.5% در دهه)، فشار خون (هیپرتانسیون که 20% موارد را تشکیل می‌دهد)، بیماری‌های دریچه‌ای (مانند mitral stenosis)، تیروئید پرکار، الکل (holiday heart syndrome) و آپنه خواب است. عوامل ژنتیکی در 5-10% موارد نقش دارند، و در بیماران CHF، شیوع AFib تا 40% است. مثالی: بیمار میانسال با سابقه الکل، ممکن است پس از مهمانی، AFib حاد را تجربه کند.

میزان خطرناک بودن فیبریلاسیون دهلیزی

AFib خطر سکته مغزی را 5 برابر افزایش می‌دهد (20% سکته‌ها به AFib نسبت داده می‌شود)، و نارسایی قلبی را تسریع می‌کند. عوارض شامل ترومبوز، تاکی‌کاردیومیوپاتی و مرگ ناگهانی است. پیش‌آگهی با درمان، بقا 90% در 5 سال است، اما بدون آن، خطر بالا می‌رود.

به تظر می رسد چالش سلامتی ترامپ در حال تبدیل به حالت وخیم است و این قطعا بر سیاست های دولت آمریکا و آینده تحولات جهانی تاثیر مستقیمی خواهد داشت.

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.