تئاتر خیابانی باید اتاق فکر داشته باشد / توقع تحول نداشته باشیم!

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بیست و هشتمین جشنواره تئاتر منطقه‌ای کشور در استان‌های فارس (پارس)، خراسان رضوی (خاوران) و سمنان (راه ابریشم)، آذربایجان شرقی (سهند) برگزار شد و امروز 20 دی در تبریز به پایان می‌رسد. مسلم قاسمی، هنرمند پیشکسوت که داوری بخش نمایش‌های خیابانی جشنواره تئاتر منطقه‌ای راه ابریشم (سمنان) را عهده‌دار بود، با اشاره به این‌که برگزاری جشنواره‌های منطقه‌ای از چند نظر می‌تواند برای استان میزبان دارای اهمیت باشد، گفت: تمرین قابلیت استان‌ها در ایجاد فضایی جهت پذیرایی گسترده از هنرمندان دیگر استان‌ها به‌عنوان میزبان و آمادگی برای تقبل کار‌های بزرگ‌تر در آینده، ایجاد و تجهیز سالن‌های نمایشی و ترغیب هنرمندان برای فعالیت‌های بیشتر مواردی است که برای منطقه میزبان اهمیت دارد. وی درباره بخش رقابتی جشنواره تئاتر منطقه‌ای اظهار کرد: رقابت برای حضور در این جشنواره‌ها، حکم کاتالیزوری را دارند برای راه‌یابی آثار برگزیده و شاخص‌تر نمایشی به جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر که منظر تئاتر ملی ماست و در این آوردگاه بین‌المللی، آثار تولیدی هنرمندان کشور خود را با آثار دیگر کشور‌ها قیاس خواهند کرد. مسلما برای گذرکردن از این مراحل به خلاقیت‌ها و دانشی احتیاج است که هنرمندان خلاق شهرستانی را آماده برای حضور در این عرصه خواهد کرد. قاسمی درباره گردهم آمدن تعداد زیادی هنرمند با فرهنگ‌های متفاوت کنار یکدیگر، گفت: اصولا فلسفه این حضور و آشنایی این هنرمندان با آداب و رسوم، منش و داشته‌های ویژه هر فرهنگ و قومی به تابلویی زیبا و پر نقش و نگار بدل خواهد شد. شما مهمان استانی هستید که بدون هیچ چشمداشت و منفعتی در این رقابت‌ها، از همه، به‌گونه‌ای یکسان پذیرایی و همه را در زیر یک چتر همدلی و دوستی جمع می‌کند. متاسفانه، امکان برای دیدن همه اجرا‌ها فراهم نشده بود و گروه‌ها ملزم بودند که با فاصله کوتاهی به جشنواره بیایند و پس از اجرا به شهر خود بازگردند و نبودن فرصت کافی برای دیدن کار‌های یکدیگر، این مجال میمون را تا حدی از آن‌ها گرفت که امیدواریم در آینده این گروه‌ها بتوانند تا آخر جشنواره با یکدیگر باشند و از توفیق دیدن دستاورد‌های یکدیگر برخوردار شوند. داور بخش خیابانی جشنواره منطقه‌ای، اضافه‌شدن بخش تئاتر خیابانی به جشنواره تئاتر منطقه‌ای را بارقه امیدی برای جدی گرفتن این نوع تئاتر ارزشمند مردمی دانست و یادآور شد: این اتفاق زمینه‌ساز پایه‌ریزی علمی و عملی مبانی تئاتر خیابانی و استفاده‌ای مناسب از این نیروی عظیم جوان و بالفعل در خدمت بیشتر این هنر فرهنگ‌ساز و مستمر و جاری در جامعه است و همچنین این رویداد موجب تبادل تجارب مفید این هنرمندان با یکدیگر می‌شود که خلق موضوعاتی مهم، نو، بدیع و مورد لزوم و پایان دادن به دور تسلسلی از برخی موضوعات ساده، با اجرا‌هایی حرفه‌ای در چارچوب تئاتر خیابانی و تشریک مساعی آن‌ها با یکدیگر و ایجاد فضایی درخور ناب‌ترین تماشاگر رهگذر خیابانی را به دنبال دارد. وی افزود: من از بدو شروع کار دفتر تئاتر خیابانی به‌عنوان کسی که در گروه نوجوانان کانون پرورش، فکری کودکان و نوجوانان طی سال‌های 52 تا 56 صد‌ها اجرای نمایشی سیار و خیابانی و میدانی در شهرها، روستا‌ها و مکان‌های فرهنگی و بیمارستان‌ها و... داشته و تا حدودی با فرهنگ این نوع تئاتر آشنایی دارم، از همان ابتدا تاکیدم بر پایه‌ریزی تئاتری علمی و عملی پویا و برخوردار از آموزش‌های لازم در چارچوب‌های جهانی بوده است. این هنرمند تئاتر بیان کرد: خوشبختانه همچنان رگه‌های بسیار زیبا و پرمفهومی در تئاتر خیابانی برخی استان‌ها مشاهده می‌شود که ما را به تعالی این هنر مردمی امیدوار می‌سازد، اما نبود پژوهش‌های آموزشی کارگاهی، علمی و تجربی و تکرار شدن برخی اجرا‌ها که صرفاً نمایشی، مناسبتی و به‌نوعی روایی هستند، به‌عنوان تئاتر خیابانی جای تامل و تدبر است. درهرحال، حضور این‌گونه جشنواره‌ها، گفتگو‌ها و تبادل نظرها، نقد و بررسی‌ها، توسط استادان و کارشناسان و منتقدان می‌تواند از نکات مثبت پیرامون این رویداد‌ها باشد. قاسمی تصریح کرد: بدون توجه خردمندانه و متفکرانه و جدی به نمایش خیابانی، نباید توقع تحولی چشمگیر در این گونه نمایشی داشت. لازم است اتاق فکری متشکل از کارشناسان آگاه و مسلط به دانش روز تشکیل شود که بتواند ضمن برگزاری کلاس‌های آموزشی، تمام گروه‌های نمایشی را زیر چتر حمایتی خود قرار دهد و با تمامی جشنواره‌های تئاتری خیابانی به‌عنوان دفتر مرکزی، ارتباطی تنگاتنگ برقرار کند. وی با اشاره به امکان ایجاد چرخه اقتصادی در عرصه تئاتر خیابانی، تاکید کرد: اگر اتاق فکر شکل بگیرد، می‌تواند با برگزاری جلسات مستمر با روابط عمومی سازمان‌ها و نهاد‌های فرهنگی و تربیتی و کارخانجات و صنایع بزرگ، آن‌ها را نسبت به حمایت مالی از تئاتر خیابانی به‌عنوان هنری مردمی، مفرح و هشداردهنده، توجیه کند؛ به‌طور کلی یک اتاق فکر آگاه با مدیریتی موثر که بیشترین دغدغه و فکرش تعالی این هنر باشد، می‌تواند اقدامات بسیاری از این‌دست را انجام دهد.