تجهیز مراکز دیالیز چهار کشور خارجی به دستگاه همودیالیز ایرانی

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست‌جمهوری در سال 1392 با تشدید تحریم‌های بین‌المللی و عدم ارسال تجهیزات پزشکی به‌ویژه دستگاه همودیالیز، شرکت دانش‌بنیان آریا طب فیروز تصمیم گرفت در جهت حل معضل جامعه بیماران دیالیزی کشور گام بردارد و در کاهش درد 30 هزار نفر بیمار دیالیزی کشور سهیم شود. این تلاش سرانجام در سال 1394 به بار نشست و آریا طب فیروز نهمین تولید کننده این فناوری در دنیا نام گرفت و ایران را به عنوان پنجمین شرکت دارای دانش طراحی و ساخت در جهان معرفی کرد. بهروز سبک دست، مدیرعامل شرکت دانش بنیان آریا طب فیروز، نخستین تولید کننده دستگاه همودیالیز در ایران و غرب آسیا با اشاره به اینکه دستگاه همودیالیز عمل سم زدایی و آبگیری از خون بیمارانی که کلیه آن‌ها دچار نارسایی شده است را انجام می‌دهد؛ افزود: از کار افتادن یا نارسایی کلیه موجب می‌شود سطح مواد سمی مانند اوره و آمونیاک در خون بالا رود و به دلیل عدم دفع آب از طریق کلیه، وزن بیمار افزایش می‌یابد. دستگاه همودیالیز که به عنوان جانشینی برای کلیه در صورت نارسایی یا از کار افتادن آن استفاده می‌شود از یک سو تهیه مایع دیالیز با دما، غلظت و فشار کنترل شده را انجام می‌دهد و از سوی دیگر وظیفه تحویل گرفتن و بازگرداندن خون بیمار به وی را برعهده دارد به نحوی که خطری از محل ورود هوا یا لخته خون به بدن بیمار بروز نکند. در واقع دستگاه همودیالیز از یک طرف مایعی را با ترکیبی از یون‌های سدیم، پتاسیم، منیزیم و گلوکز فراهم کرده و به سوی صافی دیالیز هدایت می‌کند و از سمت دیگر با استفاده از یک پمپ پریستالتیک، خون بیمار را از سرخرگ او تحویل گرفته و آن را نیز به سوی صافی دیالیز ارسال می‌کند. وی با بیان اینکه در حال حاضر هزار دستگاه همودیالیز تولیدی این شرکت در 260 مرکز دولتی و خصوصی در حال ارائه خدمت به بیماران است، بیان کرد: با ارسال نخستین محموله صادراتی دستگاه همودیالیز به کشور افغانستان و نصب آن در مرکز دیالیز بیمارستان افغان آریا، این شرکت به جمع صادرکنندگان تجهیزات پزشکی پیشرفته پیوست و در ادامه به کشور‌های سوریه، عراق و اندونزی نیز صادرات انجام شده است. سبک‌دست با اشاره به وضعیت کشور پیش از تولید این محصول گفت: پیش از تولید این محصول در کشور، همواره نیاز به واردات این دستگاه از خارج بود و با توجه به هزینه قطعات یدکی دستگاه‌های خارجی سالانه بیش از 10 میلیون دلار ارز از کشور خارج می‌شد که با تولید داخلی این محصول ضمن جلوگیری از خروج این مبلغ، زمینه ارزآوری از محل صادرات دستگاه هم فراهم شد.